Gabriel Voisin

Gabriel Voisin is op 5 Februarie 1880 in Belleville-sur-Saône,[2] Frankryk gebore, en sy broer Charles Voisin, twee jaar jonger as hy, was sy vernaamste kinderjare metgesel. Toe sy pa die gesin verlaat het, het sy ma, Amélie, haar seuns na Neuville-sur-Saône geneem, waar hulle naby haar pa se fabriek gevestig het.[3]

Hul oupa, Charles Forestier, het met militêre strengheid beheer oor die seuns se opvoeding geneem. Die seuns het ook vir ekspedisies langs die rivier gegaan, gaan visvang en talle kontrepsie gebou. Toe sy oupa dood is, is Gabriel in Lyon en Parys skool toe gestuur waar hy industriële ontwerp geleer het, 'n veld waarin Voisin beweer dat hy buitengewoon begaafd was. Hy het dikwels teruggekeer huis toe, en teen die einde van die eeu het die broers onder andere 'n geweer, 'n stoomboot en 'n motor gebou.[3]

Nadat hy sy studies aan die Ecole des Beaux Arts de Lyon in 1899 voltooi het, het hy by 'n argitektuurfirma in Parys aangesluit. Terwyl hy in Parys was, het hy die Clément Ader Avion III gesien, wat by die Parys Internasionale Uitstalling van 1900 vertoon is. Dit het 'n belangstelling in die probleme van aangedrewe vlug wakker gemaak. Na nege maande van militêre diensplig, in Februarie 1904, het hy 'n lesing bygewoon wat kaptein Ferdinand Ferber,[4] een van die destydse leidende figure in Franse lugvaartkringe, gegee het. Na die lesing het Voisin Ferber genader en is voorgestel aan Ernest Archdeacon, die voorste promotor en finansiële ondersteuner van vroeë Franse lugvaart, en Archdeacon het hom gehuur om die Wright-tipe sweeftuig wat hy laat bou het, te toetsvlieg.[5] Die toetse het in April 1904 by Berck-sur-Mer plaasgevind, en 'n paar kort vlugte van ongeveer 20 m is behaal. Archdeacon het Voisin toe opdrag gegee om nog 'n sweeftuig van soortgelyke ontwerp te bou, maar wat verskil deur 'n vaste horisontale stabiliseerder agter die vlerke te hê, benewens sy voor-gemonteerde hoogteroer. Dit is op 26 Maart 1905 by Issy-les-Moulineaux getoets deur dit met Archdeacon se motor die lug in te sleep. Gelukkig was die toets onbemand, en die vlieënier se plek is ingeneem deur 50 kg ballas, aangesien die vliegtuig 'n strukturele mislukking opgedoen het en neergestort het. Dit is nie herbou nie.

Voisin het toe 'n sweeftuig ontwerp en gebou wat toegerus is met vlotte vir Archdeacon. Hierdie vliegtuig is die eerste gebruik van ‘n boksvlieër-element (bekend as Hargrave-selle), wat beide vir die stertvlak en die vlerke gebruik word. Voisin het dit suksesvol op 8 Junie 1905 gevlieg, nadat hy agter 'n motorboot op die rivier Seine tussen die Billancourt- en Sèvres-brug in die lug gesleep is, en 'n vlug van ongeveer 600 m geduur. Terwyl hy aan hierdie vliegtuig gewerk het, is Voisin deur Louis Blériot genader, wat hom gevra het om vir hom 'n soortgelyke masjien te bou, later bekend as die Bleriot II. Dit het hoofsaaklik verskil deur 'n kleiner vlerkspan te hê, wat daartoe gelei het dat die buitenste 'symateriaal' tussen boonste en onderste vlerke na buite gehoek is. Na hierdie eerste vlug het Bleriot aan Voisin voorgestel dat hulle 'n vennootskap vorm om vliegtuie te bou, en so het Voisin sy verbintenis met Archdeacon se sindikaat beëindig. Voisin het op 18 Julie 1905 met albei vliegtuie probeer vlieg. Alhoewel die weer nie geskik was nie, met 'n sterk dwarswind, het Voisin besluit om die vliegtuig te probeer vlieg aangesien dit moeilik was om die nodige toestemming te verkry om die rivier te gebruik. Hy het 'n kort vlug in sy eie sweeftuig gemaak en daarna 'n vlug in Bleriot s'n probeer. Dit het vinnig opgestyg, maar Voisin kon dit nie beheer nie en dit het in die rivier neergestort. Voisin was binne vasgekeer en was gelukkig om verdrinking te ontsnap.[6] Louis Bleriot se filmmateriaal van hierdie eksperiment oorleef in die Smithsonian se Nasionale Lug- en Ruimtemuseum

Die volgende vliegtuig wat Voisin gedurende 1906 vir Bleriot gebou het, die Bleriot III, was 'n tandem-tweedekker aangedryf deur 'n Antoinette-enjin wat twee trekskroewe aandryf met die vlerke wat in 'n geslote ellips gevorm is soos van voor gesien: volgens Voisin se weergawe het Bleriot oorspronklik wou hê dat die opligvlakke sirkelvormig aan die voorkant moes wees, nadat met modelle van hierdie vorm geëksperimenteer het, en die aanneming van hul uiteindelike vorm was die gevolg van 'n kompromie tussen die twee mans.[7] Hierdie vliegtuig was onsuksesvol, so ook die daaropvolgende modifikasie (die Blériot IV) waarin die voorste vlerk vervang is deur 'n konvensionele tweedekkerrangskikking en 'n tweede enjin bygevoeg is. Eksperimente is eers met vlotte gedoen en toe met 'n wielonderstel, en die vliegtuig het die oggend van 12 November 1906 in 'n taxiongeluk by Bagatelle verniel. Later daardie dag, ook by Bagatelle, het Alberto Santos-Dumont daarin geslaag om sy 14- bis canard dubbeldekker vir 'n afstand van meer as 100 meter te vlieg. Na die mislukking van hierdie masjien het Voisin en Blériot hul vennootskap ontbind, en Voisin het 'n maatskappy saam met sy broer Charles Voisin gestig om vliegtuie te ontwerp en te vervaardig.

Gabriel Voisin en Henri Farman.

Appareils d'Aviation Les Frères Voisin was die wêreld se eerste[2] kommersiële vliegtuigfabriek. Op hierdie tydstip was aspirant-Europese vlieëniers in hewige mededinging om die eerste te wees wat aangedrewe swaarder-as-lug-vlugte behaal het. Tot en met Wilbur Wright se vertonings by Le Mans (Frankryk) in Augustus 1908 het baie mense nie die bewerings van die Wright-broers geglo dat hulle volgehoue vlugte behaal het nie: byvoorbeeld dat die Wrights' Flyer III 38,9 km gevlieg het in 39 minute 23 sekondes op 5 Oktober 1905.[8]

Santos-Dumont se vlugte in die 14-bis, in November 1906, was Europa se eerste amptelik waargenome en geverifieerde swaarder-as-lug-aangedrewe vlugte.[9] Ten spyte van sy roem was al wat die 14-bis kon bereik 'n kort vlug op 'n reguit lyn. Dit het geen potensiaal verder as dit gehad nie en dit is vinnig laat vaar.[9]

Twee byna identiese[10] dubbeldekkermasjiene, met Antoinette-enjins, is deur die Voisin-broers vir twee vroeë lugvaartpioniers gebou: die eerste vir Leon Delagrange in Maart 1907,[10] en die tweede vir sy vriend en mededinger Henri Farman in Oktober 1907.[9][11] Die tweede een het bekend geword as die Voisin-Farman.[12] en is deur Farman gevlieg om Archdeacon se Grand Prix d'Aviation te wen vir die eerste een-kilometer geslotebaanvlug op 13 Januarie 1908. Beide Farman en Delagrange het groot gewen roem met hierdie vliegtuie, wat met mekaar meeding om lugvaartrekords. [13] Die Voisins se masjiene het wyd bekend geword as Europa se eerste suksesvolle vliegtuig.[9]

In 1909 is Voisin 'n Chevalier van die Franse Erelegioen gemaak, en saam met Blériot is die Prix Osiris bekroon,[14] toegeken deur die Institut de France. In dieselfde jaar trou Voisin met Adrienne-Lola Bernet; hulle het een dogter, Janine, gehad.

Later het Farman die Voisin-stoottweedekker aansienlik verander[9] en verbeter. Hy het uiteindelik sy samewerking met die Voisin-broers beëindig, na 'n meningsverskil,[9] en begin om sy eie ontwerpe te vervaardig wat baie suksesvol geword het. Die Voisin-broers het die uitbreiding van hul fabriek voortgesit, wat byvoorbeeld gelei het tot die Canard Voisin van 1911.

Gabriel (links) en Charles Voisin in 1906.

Voisin is grootliks geraak deur die dood van sy broer Charles in 1912 in 'n motorongeluk naby Belleville-sur-Saône, maar hy het die uitbreiding van die Boulogne-Billancourt-fabriek, onder die veranderde naam Société Anonyme des Aéroplanes G. Voisin, voortgesit.

Na 1912 het die fabriek sy vervaardiging en verkope verskuif na die verskaffing van die Franse weermag. Toe die Eerste Wêreldoorlog in 1914 uitgebreek het, het Voisin dadelik vrywillig vir diens by die Franse lugkorps aangebied.[15] Die Voisin III, 'n tweesitplek-stoot-tweedekker met 'n 120 pk Salmson radiale enjin, is wyd gebruik vir bombardemente en waarnemingsmissies tydens die Eerste Wêreldoorlog. Dit het 'n ligte staalraam gehad en kon dus in die buitelug gestasioneer word. Die Voisin III is tussen 1914 en 1916 in groot getalle (sowat 1 000[16]) gebou en nie net aan die Franse lugmagte verkoop nie, maar ook aan ander bondgenote, insluitend Rusland. Die Tipe VIII (ongeveer 1 100 gebou) en Tipe X (ongeveer 900 gebou) is in 1917 en 1918 afgelewer. Diegene wat laaste Voisin militêre vliegtuie verskyn het, was amper identies in voorkoms aan die Voisin III, hoewel hulle swaarder was en twee keer so kragtige Peugeot gehad het as die Renault-enjins. Hulle het ook 'n langer afstand kon vlieg en het amper twee keer die bomvrag van hul voorganger gedra. 'n Volledige en oorspronklike Voisin Tipe VIII-bomwerpervliegtuig word in 'n uitstekende toestand bewaar by die Smithsonian's National Air and Space Museum in Washington, D.C. Dit is die oudste bewaarde bomwerper ter wêreld.

Voisin het lugvaart laat vaar, met verwysing[17] na die trauma van die militêre gebruik van sy meer gevorderde vliegtuie (die Voisin III) tydens die oorlog bykomend tot die destydse embrioniese vraag na burgerlike vliegtuie. Van toe af tot 1958 het hy sy pogings gekonsentreer op die vervaardiging van motors[17] onder die handelsmerk van Avions Voisin. Sy vroeë motors was van die beste luukse voertuie ter wêreld, met unieke tegniese besonderhede. Baie van hulle het in kompetisie gewen. Die luukse motormark het egter in die 1930's gekrimp as gevolg van bedrukte ekonomiese toestande, gevolg in Junie 1940 deur die inval in Frankryk deur Nazi-Duitsland wat hom gedwing het om sy fabriek te sluit. "In 1939 het 'n sekere Hitler die betreurenswaardige ketting van gebeure ontketen waarmee Franse mense al te vertroud is." - Gabriël Voisin. Ná 1945 het hy sy aandag gevestig op die ontwerp van 'n minimalistiese motor vir die massa, die Biscooter, waarvan duisende in die 1950's onder lisensie in Spanje as die Biscúter vervaardig is. Vandag het sy vooroorlogse luukse motors hoog aangeslaan deur versamelaars, beide in Europa en in die VSA.

In die 1920's het die maatskappy ook 'n 'Motor-Fly' voorgestel wat 'n fiets was met 'n klein hulp-2-slag-enjin wat by die agterwiel gevoeg is, en ook voorafvervaardigde huise vervaardig wat in 3 dae gebou kon word ('votre maison en trois jours - jou huis in 3 dae'). Hierdie was beskikbaar met 'n vloeroppervlakte van 35, 75 of 105 vierkante meter, en is rondom 'n metaalraamwerk gebou. Sommige van hierdie huise bestaan nog, maar nie een in hul oorspronklike toestand nie. Die huise dra die logo 'Avion Voisin Issy', net soos die ander produkte van die fabriek.

In 1960 het hy afgetree na sy plattelandse huis, "La Cadolle", by Le Villars naby Tournus op die oewer van die Saônerivier, waar hy sy memoires geskryf het. 'n Paar jaar later, in 1965, is hy 'n bevelvoerder van die Legion d'Honneur gemaak. Hy is op Kersdag, 25 Desember 1973, in Ozenay, Saône-et-Loire op die ouderdom van 93 oorlede.[17][1] Hy is by Le Villars begrawe.