Franz Halder

Franz Halder (30 Junie 1884 - 2 April 1972) was 'n Duitse generaal en die stafhoof van die Army High Command (OKH) in Nazi-Duitsland van 1938 tot September 1942 wat na die Tweede Wêreldoorlog 'n deurslaggewende rol in die ontwikkeling van die mite van 'n "skoon" Wehrmacht gehad het. Hy het die beplanning en implementering van Operasie Barbarossa, die 1941-inval in die Sowjetunie, gelei. Halder was instrumenteel in die radikalisering van oorlogvoering aan die Oostelike Front. Hy het sy personeel beywer vir sowel die Kommissarisorde (uitgereik op 6 Junie 1941) as die Barbarossa-besluit (onderteken op 13 Mei 1941), wat die Duitse soldate toegelaat het om Sowjetburgers om enige rede tereg te stel sonder om te vrees vir latere vervolging. Dit het tot talle oorlogsmisdade en gruweldade tydens die veldtog gelei.

Halder het by die Keiserlike Duitse leër aangesluit in 'n eenheid onder bevel van sy vader en in die Eerste Wêreldoorlog gedien (1914–1918). In 1937 ontmoet hy 'n getroue ondersteuner van Adolf Hitler. Halder neem deel aan die strategiese beplanning vir die Duitse inval in Pole in 1939. Die planne het die SS gemagtig om namens die leër veiligheidstake uit te voer wat die gevangenisstraf of teregstelling van Pole insluit.

Aan die einde van 1939 het Halder toesig gehou oor die ontwikkeling van die invalplanne van Frankryk, die Lae Lande en die Balkan. In Augustus 1940 begin hy met die beplanning vir die inval van die Sowjetunie, Operasie Barbarossa, wat op 22 Junie 194 begin. Halder het die somer 'n langdurige geskil met Hitler oor strategie gevoer.

Die Barbarossa-besluit en kommissarisorde het fundamenteel geword tydens die Slag om Moskou in die winter van 1941–1942. Teen hierdie tyd word duisende Sowjet-burgers en krygsgevangenes in die reeds besette gebiede van die Sowjetunie elke dag vermoor. Halder se strategie het misluk, wat tot ongekende Wehrmacht-verliese gelei het. Hitler verwyder Halder van die bevel en dank hom af in September 1942. Die Gestapo het Halder in 1944 in hegtenis geneem ná die komplot op 20 Julie om Hitler te vermoor. Hy was nie betrokke nie; dit het egter aan die lig gekom dat hy by 'n vroeëre komplot betrokke was, wat gelei het tot sy gevangenisstraf. As hoof van OKH Algemene Personeel het hy uitgebreide notas gehou wat later as The Halder Diaries gepubliseer is.

Na die oorlog het Halder gedien as hoofkonsultant vir die Amerikaanse leër se historiese afdeling. Hy het toesig gehou oor die skryf van meer as 2500 historiese dokumente deur meer as 700 voormalige Nazi-offisiere, wat hy opdrag gegee het om materiaal wat die beeld van die Duitse weermag benadeel het, te verwyder. Halder gebruik sy invloed om 'n valse geskiedenis van die Duits-Sowjet-oorlog te bevorder waarin die Duitse leër 'n 'edele oorlog' geveg het en wat sy oorlogsmisdade ontken het. Die Amerikaanse weermag het die verskoning van Halder oor die hoof gesien omdat Halder se groep militêre intelligensie aan die Sowjetunie verskaf het wat belangrik geag is in die lig van die Koue Oorlog. Halder slaag met sy doel om die Duitse leër vry te laat: eers met die Amerikaanse weermag, daarna onder breër kringe politici en uiteindelik in die Amerikaanse populêre kultuur. In 1961 word hy met die Meritorious Civilian Service Award bekroon en word hy die enigste Duitser wat deur Hitler én 'n Amerikaanse president nog ooit vereer is. Die lof wat hy ontvang het, het sterk gekontrasteer met die werklikheid van sy militêre loopbaan en die gruweldade aan die Oostelike Front.