Franse Vreemdelegioen
Die Franse Vreemdelegioen (Frans: Légion étrangère) is 'n elite eenheid van die Franse leër wat in 1831 gestig is. Die legioen het, op 'n enkele uitsondering na, nog altyd bestaan uit mans van sewentienjarige tot onbepaalde leeftyd; daar is met ingang 2019 'n geskatte tien soldate in gevegsfunksies in die ouderdom van sestig jaar. Registrasie vir werwing is moontlik vanaf die ouderdom van 17 (minderjariges met ouerlike toestemming) tot 39,5 jaar (dit was voorheen 40 jaar). Alle offisiere is van Franse nasionaliteit, terwyl die res van die soldate van verskillende nasionaliteite is. Vrywilligers met Franse burgerskap word voorsien van 'n fiktiewe buitelandse nasionaliteit (gewoonlik Belgies) omdat Franse burgers nie toegelaat word om te dien nie. Nie-Franse soldate kan tot die hoogste offisiersrange vorder, in die praktyk is dit egter besonders moeilik omdat hulle nie by die Franse militêre akademie opgelei word nie. Nietemin is tien persent van die offisiere van nie-Franse oorsprong, en word hulle in die proses verplig om Franse burgerskap te verwerf.
'n Soldaat moet onder 'n nuwe identiteit aansluit, wat op elke nuwe rekruut van toepassing is. Dit was egter nie altyd die geval nie, en is onderhewig aan verandering. Na 'n jaar diens kan 'n soldaat onder sy eie naam dien. Die Legioen het in die verlede die reputasie gehad dat dit allerlei misdadigers gelok het. Vandag word die agtergrond van aansoekers op Interpol en Europol nagegaan. Die keuring is uiters streng; in 2006 is slegs een uit elke ses kandidate aangestel. 'n Soldaat teken aanvanklik 'n kontrak vir vyf jaar. Na drie jaar diens kan die dienspligtige Franse burgerskap verwerf, mits hy gedurende daardie drie jaar diens geen kriminele oortredings begaan het nie. Franse nasionaliteit word slegs verkry onder die oorspronklike geboortenaam en geboortedatum en slegs as die persoon nie 'n (wesenlike) kriminele oortreding begaan het nie. Na vyf jaar diens verkry 'n soldaat staandemag status, wat beteken dat hy dieselfde regte kry as enige ander Franse soldaat buite die legioen. Soos sommige Franse leër-eenhede, is daar geen vereistes ten opsigte van minimum of maksimum liggaam se lengte nie. Kennis van die Franse taal is nie nodig vir toegang nie. Soldate kan na vyf jaar hul kontrak verleng. Na vyftien jaar diens is daar 'n klein pensioen wat verkry kan word. Hoe meer diensjare en hoe hoër die laaste rang van die betrokke persoon was, hoe groter is die pensioen.
Na die Tweede Wêreldoorlog, tot die onafhanklikheid van Algerië (1962), was Duitsers verreweg die grootste kontingent in die Legioen, gevolg deur Italianers, Belge en Franse. Sedert die eeuwisseling kom die meeste soldate uit Oos-Europa en die Balkan-skiereiland.
Alhoewel vroue nie eksplisiet uitgesluit word nie, word daar volgens die amptelike standpunt, as gevolg van die gebrek aan aparte fasiliteite, slegs manlike soldate gewerf. Verskeie soldate het aangekondig dat hulle die legioen sal verlaat indien die tradisie verbreek word. Daar word derhalwe gevrees dat die Vreemdelegioen deur mans as 'n minder aanloklike opsie beskou sal word sou vroue ook toegelaat word. Vroulike offisiere en onderoffisiere is in sommige posisies bedrywig, maar hulle dra nie die tradisionele kentekens van die Vreemdelegioen nie. Die hoofkwartier is geleë in Aubagne, net buite Marseille.
Geskiedenis
Die Franse Vreemdelegioen is gestig deur 'n wet van koning Louis Philip I van Frankryk wat in 1831 in werking getree het. Daarna kon begin word met die vorming van die eerste regiment. Louis Philippe het die legioene nodig gehad om in Algerië oorlog te voer. Die Vreemdelegioen het die Franse staandemag troepe daar ondersteun vanaf Augustus 1831. Later het hulle vanaf Junie 1835 tot 1838 in Spanje aan die kant van Isabella II van Spanje geveg. Op 16 Desember 1835 is 'n tweede regiment gestig. Ten tyde van die Krimoorlog is die legioen onder andere in die beleg van Sebastopol (1854-1856) ontplooi, en verder in Italië (1859) en Meksiko, waar 'n klein groepie vrywilligers van die legioen onder leiding van kaptein Danjou daarin geslaag het om 'n oormag Meksikane genoegsaam te vertraag om die staandemag troepe tyd te gee om beskerming te bied aan 'n goudtransport. Sedertdien was die Vreemdelegioen deurlopend in die oorsese gebiede van die Franse Ryk ontplooi: in Tonkin (vanaf 1883), op die eiland Formosa (Taiwan) (1885), in Soedan (1892-1893), in die Dahomey-koninkryk (1892-1894), in Madagaskar (1895-1905) en in Marokko (1900-1934).
Aanvanklik wou dit voorkom asof die legioen 'n effektiewe manier was om sommige "ongewenste" elemente uit die 19de-eeuse Franse samelewing te verwyder, want die legioen het grotendeels bestaan uit moordenaars, bedelaars, misdadigers en immigrante. Tydens die vroeë periode van die legioen was die soldate baie swak opgelei en het hulle net die eenvoudigste toerusting, klere en kos ontvang. Die eenheid was gewoonlik swak gemotiveerd. Die lewens- en werksomstandighede was mismoedig en die veldtogte was bloedig. Die taak om 'n goeie eenheid te smee uit swak gemotiveerde mans, dikwels sonder 'n militêre agtergrond en dan ook uit die mees uiteenlopende kulture, het geblyk 'n uiters moeilike taak te wees. Om dit te bereik, het die Franse Vreemdelegioen spoedig 'n baie streng dissipline ontwikkel wat baie beter was as enige ander eenheid ter wêreld. Fisiese strawwe sowel as gevangenisstraf vir 'n wye verskeidenheid klein tot groot misdade was aan die orde van die dag. As gevolg hiervan was drostery tradisioneel 'n groot probleem vir die legioen.
Meksiko
Camarón (Frans: Camerone) is 'n stad in Meksiko waar daar op 30 April 1863 'n bloedige geveg tussen die Franse Vreemdelegioen en Meksikaanse troepe plaasgevind het. Vir die legioen is hierdie stryd 'n simbool van opoffering en volharding. Vanweë onder meer hierdie stryd teen 'n oorweldigende meerderheid Meksikaanse troepe, kon 'n belangrike transport van goud sy eindbestemming bereik.
Frans-Pruisiese oorlog
Tydens die Frans-Pruisiese oorlog het die legioen die Beleg van Parys (1870-1871) probeer breek deur, deur die Duitse linies te breek. Hulle het daarin geslaag om Orléans te herower, maar hulle kon nie die beleg verbreek nie. Om die neutraliteit van België nie in die gedrang te bring nie, het Leopold II van België dit so bewerk dat geen Belgiese soldate van die Franse Vreemdelegioen tot die stryd sou toetree nie. Die marslied "Le Boudin" verwys hierna.
Koloniale oorlogvoering
Tydens die Derde Franse Republiek het die legioen 'n belangrike rol gespeel in die koloniale uitbreiding van Frankryk. Dit het geveg in Noord-Afrika (waar hulle hul hoofkwartier in Sidi-bel-Abbès in Algerië gevestig het), Madagaskar en in Indo-China, waar die legioen in 1885 aan die verdediging van Tuyen Quang deelgeneem het.
Die Wêreldoorloë
Ten tyde van die Eerste Wêreldoorlog was die Franse Vreemdelegioen in Marokko onder leiding van generaal Lyautey. Van 1914 tot 1918 het hy daarin geslaag om die Franse oorsese gebied van Marokko te beheer, met meestal soldate van Duitse afkoms in sy geledere. In 1915 kon die offisiere in Frankryk vyf regimente opbou met vrywilligers wat die Franse gebied wou verdedig. Na kolonel Duriez se dood het kolonel Rollet die bevel oorgeneem en die legioen tot vele glorieryke oorwinnings gelei. Die vaandel van sy regimente is gedurende vier jaar meer kere versier as dié van die koloniale regiment in Marokko gedurende die gehele besetting daarvan. Die legioen het in verskeie belangrike gevegte van kritiese belang geveg, waaronder die Slag van Verdun.
In die aanloop tot die Tweede Wêreldoorlog het die legioen nog nooit so 'n groot aanval meegemaak nie. Teen 1939 het die aantal vrywilligers wat in die geledere van die Vreemdelegioen gedien het gegroei tot meer as 45 000 man. Altesaam 6 regimente van die legioen het in 1940 'n rol op die wêreldtoneel gespeel. Die Vreemdelegioen was derhalwe op groot skaal betrokke by die Tweede Wêreldoorlog, en het tot aan die einde van die oorlog 'n groot rol gespeel in die veldtogte in die Midde-Ooste en in Noord-Afrika, toe die gety reeds begin draai het tydens die Slag van Bir Hakeim, toe die helfte van die 13de brigade daarin geslaag het om 'n aanval deur die Italianers en die Duitsers af te slaan. Die enigste oorwinning wat deur die Vreemdelegioen behaal is, het plaasgevind danksy dié regiment, in Narvik, Noorweë.
Interessant genoeg was 'n deel van die legioen lojaal aan die Vrye Franse terwyl die ander deel lojaal was aan die regering van Vichy. In 'n geveg in Sirië het die twee partye slaags geraak, maar later het die Vichy-legioen by die Vrye Franse aangesluit.
Indo-China
Die 2de Régiment Étranger de l'Infanterie, die 13de Demi Brigade de la Légion Étrangère, die 3de Régiment Étranger de l'Infanterie en die 1ste Régiment Étranger de Cavalerie het in 1946 in Indo-China aangekom. Na 'n kort rukkie is hierdie eenhede versterk deur 'n nuwe soort eenheid vir die Franse Vreemdelegioen, nl. die valskermspringer. Die Legioen was tot 1954 aanwesig en het deelgeneem aan verskeie gevegte en veldtogte. Dit het in hierdie tyd effektiewelik oor ongeveer 30 000 man beskik, waarvan die meeste van Duitse afkoms was, wat 'n logiese effek was na die nederlaag van die Duitsers in Europa in 1945. Veterane van beide kante het dikwels hul toevlug tot die Franse Vreemdelegioen geneem. In Phu Tong Hoa en Điện Biên Phủ het die Legioen altesaam 300 offisiere verloor, waaronder 4 korpskommandante en meer as 11 000 onderoffisiere en soldate. Die veldtog in Indo-China is die dodelikste tot nog toe waaraan die legioen deelgeneem het. Tydens die wanhopige einde van die Slag om Điện Biên Phủ het die valskermsoldate van die legioen die hoofdeel van die vrywilligers uitgemaak wat met 'n valskerm neergelaat is ten einde die posisies wat eintlik nie meer gered kon word nie, te versterk.
Sedert 1962
- ingrypings in : Tsjaad
- 1978: Redding van Kolwezi
- Libanon
- 1991: Golfoorlog
- 1992: Kambodja, Somalië en Bosnië
- 1993: Rwanda
- 1996: Sentraal-Afrikaanse Republiek
- 1997: Kongo
- 2002-2003: Operasie Licorne in die Ivoorkus
- 2007: Sentraal-Afrikaanse Republiek
- 2006-2011: Afghanistan
- 2013: Mali
- 2013: Sentraal-Afrikaanse Republiek
Huidige organisasie
Die Franse Vreemdelegioen bestaan uit legioenarisse (soldate), korporaals, onderoffisiere en offisiere.
Range
Soldats du rang
Alle vrywilligers begin hul loopbaan by die legioen as legionair (soldaat). Slegs een uit vier soldate staan egter 'n kans op bevordering as sous-officier (onderoffisier). Die minimum maandelikse salaris van 'n soldaat was in 2014, naas kos en inwoning, €1.043.[1] Elke soldaat ontvang sy eie nuwe wapen, wat volgens oorlewering nooit agtergelaat word op die slagveld nie. Bevordering geskied ingevolge dieselfde wyse as die Franse Weermag.
| Rang binne die Vreemdelegioen | NAVO Kode | Dienstyd | Rangteken |
|---|---|---|---|
| Engagé Volontaire | – | 15 weke basiese opleiding | Geen |
| Legionnaire 2e Classe | OR-1 | Na voltooiing van basiese opleiding en die Marche képi blanc (Mars van die Wit Keps). | Geen |
| Legionnaire 1e Classe | OR-2 | Na 8 maande diens |  |
| Caporal | OR-3 | Moontlik na 1 jaar diens opleiding. Staan bekend as die Fonctionnaire Caporal "Fut Fut" Caporal course. Rekrute hiervoor word gekies op die basis van goeie leierseienskappe wat getoon is tydens basies opleiding. |  |
| Caporal-chef | OR-4 | Na 6 jaar diens |  |
Die onderskeidingstekens (chevrons) by die Vreemdelingelegioen is groen. By die staandemag Franse infanterie is dit rooi.
Sous-Officiers
Die Vreemdelingelegioen bestaan uit 25% sous-officiers (onderoffisiere).
| Rang binne die Vreemdelegioen | NAVO Kode | Dienstyd | Rangteken |
|---|---|---|---|
| Sergeant | OR-5 | Na 3 diensjare |  |
| Sergeant-chef | OR-6 | Na 3 jaar diens as Sergeant en 'n totaal van 7-14 diensjare |  |
| Adjudant | OR-8 | Na 3 diensjare as Sergeant-chef. |  |
| Adjudant-chef | OR-9 | Na 4 diensjare as Adjudant en 'n minimum van 14 diensjare |  |
| Major | OR-9 | Haalbaar deur:1. Eksamen 2. Promosie sonder eksamen na 'n minimum van 14 diensjare |
 |
Offisiere
Die meeste offisiere is afkomstig uit die staandemag van die Franse leër. Omtrent 10% van die offisiere is gepromoveerde onderoffisiere uit die legioen self.
| Rang binne die Vreemdelegioen | NAVO Kode | Verantwoordelikheid | Rangteken |
|---|---|---|---|
| Aspirant | OF(D) | - |  |
| Sous-Lieutenant | OF-1 | Junior-leier van 'n seksie |  |
| Lieutenant | OF-1 | 'n Seksie |  |
| Capitaine | OF-2 | 'n Kompanie |  |
| Commandant | OF-3 | 'n Bataljon |  |
| Lieutenant-Colonel | OF-4 | Junior-leier van 'n regiment, of demi-brigade |  |
| Colonel | OF-5 | 'n Regiment, of demi-brigade. |  |
| Général de Brigade | OF-6 | Franse Vreemdelegioen |  |
Chevrons d'ancienneté
Die Vreemdelegioen is die enigste eenheid of tak binne die Franse leër waar daar nog chevrons gedra word op die basis van aantal diensjare: die sogenaamde chevrons d'ancienneté. Hierdie chevrons word uitsluitlik by soldate en onderoffisiere gebruik. 'n Goue chevron dui 5 jaar diens aan. Dit word gedra onder die rangteken.[2]
Tradisies
Soos by ander (elite-)eenhede beskik ook die Franse Vreemdelegioen oor 'n aantal eie tradisies. Die leuse van die legioen lui: Legio Patria Nostra (Die Legioen is ons Vaderland). Kenmerkend van die uniform is onder andere die wit keps (képi blanc) wat deur manskappe onder die rang van sersant gedra word. Nog 'n kenmerkende uniformstuk is die rooi-groen epoulette, terwyl die breë blou serp wat na die Boudin verwys, om die middel onder die gordel gedra word. 'n Boudin (letterlik "bloedwors") was die blou wolkombers wat elke soldaat gedra het, opgerol soos 'n wors bo sy rugsak. "Le Boudin" is ook die naam van die lied en die mars van die Franse Vreemdelegioen.
'n Ander opvallende kenmerk is die laer mars tempo waarteen gemars word, 'n tradisie wat stam uit die Légion de Hohenlohe, 'n militêre eenheid wat gestig is deur Ludwig Aloysius Joachim, Prins van Hohenlohe-Waldenburg-Bartenstein. Hierdie eenheid, tesame met die Gardes Suisses en die Régiment Suisse de la Garde Royale, is in 1831 in die vreemdelegioen omskep. Hierdie stadiger en besadigde mars kan tydens die groot militêre parade op die Champs-Élysées gesien word. In teenstelling met die ander (Franse) infanterie-eenhede, wat met 110 treë per minuut mars, marsjeer die Franse Vreemdelegioen teen 'n slakkegang van slegs 88 treë per minuut en word die parade-gedeelte van die infanterie-eenhede tradisioneel daarmee afgesluit.
Op 14 Julie maak die sappeurs van die Franse Vreemdelegioen, wat almal 'n baard dra, gewoonlik 'n spesiale verskyning tydens die parade.
Notas
| Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal. |
Verwysings
- "Examples of wages". www.legion-recrute.com. Besoek op 17 Februarie 2014.
- "Chevrons d'ancienneté". www.legion-etrangere.cc. Besoek op 17 Februarie 2014.
Eksterne skakels
- (fr) Webwerf van die Franse Vreemdelegioen
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Franse Vreemdelegioen.
