Flitsgeheue

Flitsgeheue is 'n elektroniese (vaste-toestand) nie-vlugtige datastoormedium wat elektries (en selektief) skoongewis en hergeprogrammeer kan word.

'n USB-flitsdryf. Die vlokkie aan die linkerkant is die flitsgeheue. Die toestel se beheerder is aan die regterkant geplaas.

Toshiba het die flitsgeheue uit EEPROM (elektriese uitwisbare programmeerbare lees-alleengeheue) ontwikkel in die vroeë 1980's, en dit begin bemark in 1984. Die twee hoofsoorte flitsgeheue is vernoem na die NAND- en NOR-logikahekke. Die indiwiduele flitsgeheueselle toon interne eienskappe soortgelyk aan dié van die ooreenstemmende hekke.

Terwyl EPROMs heeltemal uitgewis moes word voordat daar weer herskryf kon word, kan NAND-tipe geheue in blokke (of bladsye) geskryf en gelees word, wat oor die algemeen baie kleiner is as die hele toestel. NOR-tipe flits laat toe dat 'n enkele masjienwoord (byte) op 'n uitgewiste plek geskryf — of onafhanklik gelees word.

Die NAND-tipe bedryf hoofsaaklik in geheuekaarte, USB-flitsdrywe, vastetoestanddryf (dié van 2009 of later), en soortgelyke produkte, vir algemene stoor en oordrag van data.[1]

Gebruiksvoorbeelde van beide soorte flitsgeheue sluit in persoonlike rekenaars, PDAs, digitale musiekspelers, digitale kameras, selfone, klanksintetiseerders, videospeletjies, wetenskaplike toerusting, industriële robotika, en mediese elektronika. Benewens die feit dat dit nie-vlugtige geheue bied, verskaf dit vinnige leestoegangstye, hoewel nie so vinnig soos statiese RAM of ROM nie.[2] Sy meganiese skokweerstand verklaar sy gewildheid bo hardeskywe in draagbare toestelle, soos sy hoë duursaamheid en die vermoë om hoë druk, temperatuur en onderdompeling in water te weerstaan.[3]