Felix Mendelssohn

Felix Mendelssohn (1809–1847) was 'n Duitse komponis, pianis en dirigent, en het op verskeie gebiede in 'n gematig Romantiese styl binne die raamwerk van die Weense klassieke styl gekomponeer.

Felix Mendelssohn
Portret van Felix Mendelssohn deur James Warren Childe in 1839
Agtergrondinligting
Geboortenaam	Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy
Gebore	(1809-02-03)3 Februarie 1809 Hamburg, Duitsland
Sterf	4 November 1847 (op 38) Leipzig, Sakse
Genres	Opera, klassieke musiek en simfoniese musiek
Beroep(e)	Komponis, pianis en dirigent
Instrumente	Orrel en klavier

Jakob Ludwig Felix Mendelssohn Bartholdy is op 3 Februarie 1809 in Hamburg gebore en het in Berlyn grootgeword. Die familie het Bartholdy by hul van gevoeg nadat 'n welgestelde oom (Bartholdy) aan moederskant 'n landgoed aan hulle bemaak het. Die Mendelssohns was Jode, maar het die Christelike geloof aanvaar en Felix en sy twee susters is in die Lutherse Kerk gedoop.

Die jong Felix het sy eerste klavierlesse van sy moeder ontvang en daarna het hy klavier en komposisie in Berlyn studeer. Die kinders het ook onderrig ontvang in die lettere en die skilderkuns. Felix het dus 'n breë kunsopleiding geniet en in sy jeugjare het hy reeds 5 operas, 11 simfonieë vir strykorkes, solokonserte, sonates en fugas gekomponeer.

Mendelssohn is van kleins af met beroemdes in aanraking gebring en in 1821 het hy as twaalfjarige kennis gemaak met die bejaarde Johann Wolfgang von Goethe (1749–1832), met wie hy 'n merkwaardige vriendskap gehad het. In Parys het hy die bewondering van Luigi Cherubini (1760–1842) afgedwing.

In 1825 het Mendelssohn sy Oktet vir Strykers gekomponeer en in 1826 die betowerende Midsomernagdroom-ouverture, waarby hy 15 jaar later bykomstige musiek gevoeg het. Albei hierdie werke toon groot tegniese vermoëns en ligtheid, asook melodiese en ritmiese oorspronklikheid.

Mendelssohn het in 1829 vir 'n historiese geleentheid gesorg toe hy Bach se Mattheüs-passie in Berlyn uitgevoer het – die eerste uitvoering daarvan sedert Bach se dood en die begin van 'n herlewing in die belangstelling in Bach se musiek in die 19de en 20ste eeu.

Tussen 1829 en 1832 het hy in Engeland en Skotland rondgereis en onder meer besoek gebring aan die Hebride-eilande wat die Hebrides-ouverture geïnspireer het. In 1832 is die eerste deel van sy Liedere Sonder Woorde in Londen gepubliseer.

Die reise na Londen, Skotland en Italië het as inspirasie gedien vir verskeie van sy belangrikste orkeswerke: die virtuose Eerste Klavierkonsert (1831), die Derde Simfonie (die sogenaamde Skotse Simfonie, 1830–1842) en die Vierde Simfonie (die sogenaamde Italiaanse Simfonie, 1833).

In 1833 het hy musiekdirekteur in Düsseldorf geword en in 1835 dirigent van die Leipzigse Gewandhaus-orkes. Benewens die werke van sy tydgenote, het hy ook die musiek van Bach, Händel en die Weense klassieke komponiste uitgevoer.

In 1836 het hy in Düsseldorf die première van sy oratorium Paulus self gedirigeer. Hy is in 1837 met Cécile Jeanrenaud getroud en in 1838 het Mendelssohn begin werk aan sy briljante Vioolkonsert, 'n taak wat 6 jaar geduur het.

Frederik Wilhelm IV van Pruise het Mendelssohn in 1841 aangestel as musiekdirekteur, en in 1843 het Leipzig die musieksentrum van Europa geword toe Mendelssohn die Leipzigse Konservatorium gestig het.

Onder sy laaste werke is veral sy 6 orrelsonates (1844–1845) en die oratorium Elia (1846) belangrik.

Mendelssohn se hele lewe is gekenmerk deur 'n snelle lewenstempo, maar met die dood van sy lieflingsuster, Fanny, het sy gesondheid 'n ernstige knou gekry. Ná 'n beroete-aanval is hy op 4 November 1847 in Leipzig oorlede.

Mendelssohn het verskeie ander komponiste, insluitende Wagner, beïnvloed, en as herontdekker van Bach se musiek kan sy belangrikheid nouliks oorskat word. Sy werke word gereeld in konsertsale oor die hele wêreld uitgevoer.