Fase (materie)

In die fisiese wetenskappe is 'n fase 'n gebied in ruimte ('n termodinamiese stelsel) waarin alle fisiese eienskappe van 'n materiaal essensieel uniform is.[1] Voorbeelde van fisiese eienskappe sluit die volgende in: digtheid, brekingshoek, en chemiese samestelling. 'n Meer eenvoudige definisie vir 'n fase is dat dit 'n materiaal is wat chemies uniform, fisies eiesoortig en (dikwels) meganies skeibaar voorkom. In 'n stelsel wat bestaan uit water en ys in 'n fles, is die ysblokkies 'n fase, die water 'n tweede fase, en die vogtige lug bo-oor die water 'n derde fase. Die glas van die fles is 'n ander afsonderlike fase.

'n Klein stukkie argon wat vinnig smelt is 'n voorbeeld van die gelyktydige faseverandering van 'n vastestof na 'n vloeistof en verder na 'n gas.

Staalfasediagram. Aan die linkerkant het ons suiwer yster en aan die regterkant ysterkarbied.

Die term "fase" word soms sinoniem gebruik met die toestand van materie. Die term "fase" kan ook verwys na 'n stel ewewigstoestande wat afgebaken word in terme van toestandsveranderlikes soos druk en temperatuur deur fasegrense op 'n fasediagram aan te dui. Fasegrense hou ook nou verband met die veranderinge in die struktuur van materie, soos die verandering van vloeistof na vastestof, of selfs van een kristalstruktuur na 'n ander, wat veroorsaak dat die laasgenoemde gebruik van "fase" meer sinoniem is met "toestande van materie". Die "toestand van materie" en "fase diagram" gebruike is egter nie gelykmatig met die formele definisie soos hierbo gegee nie; die betekenis van die term soos bedoel moet afgelei word binne die konteks daarvan.