Erosiebeheer

Erosiebeheer  is metodes wat toegepas word om wind- of watererosie te voorkom in landbouaktiwiteite, landontwikkeling, op kusgebiede, rivieroewers en by konstruksie-areas. Effektiewe erosiebeheer moet toegepas word om waterbesoedeling, grondverlies, habitatvernietiging en skade aan eiendom te voorkom.

Terrasse, bewerkte lande en bewaringstroke beskerm die grond en verbeter die waterkwaliteit op hierdie plaas in Iowa
Hidrosaaiing in die Verenigde Koninkryk.

Waar kom dit voor?

Erosiebeheer word toegepas in die natuur, in landbou-areas en in stedelike- en dorpsgebiede. In stedelike- en dorpsgebiede vorm die stormwaterbeheerprogramme wat deur plaaslike regerings vereis word, deel van die beheer van erosie. Die vestiging van plantegroei of die plasing van rotse en klippe om van die energie te absorbeer wat die erosie veroorsaak, is van die maatreëls wat getref word. By kontruksie-areas word beheer sediment opgevang in 'n spesiale opvangarea. Slikfilters word ook gebuik.

Oewererosie is 'n natuurlike proses en daarsonder sou riviere nie gekronkel het of hulle koers kon verander nie.  Wanneer die vloei van die rivier kunsmatig verander word en die plantegroei op die oewer van die rivier verander, het dit 'n impak op die vloei van die rivier. Op baie plekke, of die walle van die rivier onstabiel is of nie, probeer mense om die rivier op 'n spesifieke plek te laat loop. Dit word gewoonlik gedoen ter wille van een of ander omgewingskwessie of om te verhoed dat die rivier oor die grond vloei wat vir 'n ander doel, soos landbou of behuising, gebruik word. Een manier om dit te doen is om klippe of skanskorwe op die walle van die rivier te plaas.

Voorbeelde

Die volgende dinge is voorbeelde van erosiebeheer.

Wiskundige modelle

Sedert die 1920's en 1930's[1] het wetenskaplikes wiskundige modelle ontwikkel om die meganisme van gronderosie en die ontstaan van sedimentverspoelings beter te verstaan. Een hiervan is 'n navorsingstuk van Albert Einstein waarin hy Baer se Wet toepas.[2] Hierdie modelle word gebruik vir verskillende soorte erosie onder meer waar slegs die boonste grondlaag wegspoel en waar dongas gevorm word. Aanvanklik het hierdie modelle net gebruik gemaak van 'n eenvoudige stel vergelykings waarvan die bewerkings met die hand gedoen is. Teen die 1970's het hierdie modelle uitgebrei en word dit met rekenaars gedoen[3]  Hierdie gevorderde modelle is in staat om sekere veranderings in mikrometereologie, die verspreiding van gronddeeltjies en variasies in die mikro-terrein aan te spreek.

Sien ook

Verwysings

  1. Robert E. Horton. 1933
  2. Albert Einstein. 1926
  3. C. Michael Hogan, Leda Patmore, Gary Latshaw, Harry Seidman et al. 1973

Eksterne skakels

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.