Enoema Elisj

Die Enoema Elisj (Akkadiese wigskrif: 𒂊𒉡𒈠𒂊𒇺, Enūma Eliš) is die Babiloniese skeppingsmite (wat genoem is na die openingswoorde). Dit is in 1849 deur die Engelse argeoloog Austen Henry Layard in fragmente ontdek in die ruïnes van die Biblioteek van Assurbanipal in Nineve (Mosoel, Irak). 'n Vorm van die mite is in 1876 die eerste keer deur die Engelse Assirioloog George Smith gepubliseer. Aktiewe navorsing en nog uitgrawings het gelei tot die ontdekking van die byna volledige teks en 'n beter vertaling.

Mardoek, die god van Babilon, vernietig Tiamat, die draak van die oerchaos.

Beskrywing

Die Enoema Elisj bestaan uit sowat duisend reëls en is in Akkadies geskryf op sewe kleitablette, wat elk tussen 115 en 170 reëls in wigskrif bevat. Die grootste deel van Tablet V is nooit ontdek nie, maar die res van die teks is feitlik volledig.

Dié epiese gedig is een van die belangrikste bronne oor die Babiloniese wêreldsiening. Die sewe tablette beskryf die skepping van die wêreld, 'n geveg tussen gode wat fokus op die heerskappy van Mardoek en die skepping van die mens om die Mesopotamiese gode te dien, en dit eindig in 'n lang deel waarin Mardoek geprys word. Daar is ook 'n verwysing na Mardoek se skepping van die son, maan, sterre en planete.[1][2] Die primêre oorspronklike doel is onbekend, hoewel 'n weergawe vir sekere feeste gebruik is. Daar kan ook 'n politieke element aan die mite wees, wat gerig is op die wettiging van Mesopotamië se heerskappy oor Assirië. Sommige latere weergawes vervang Mardoek met die Assiriese hoofgod, Assur.

Die Enoema Elisj bestaan in verskeie eksemplare van Babilonië en Assirië. Die weergawe uit die Biblioteek van Assurbanipal dateer van die 7de eeu v.C. Die samestelling van die teks dateer moontlik uit die laat 2de millennium v.C. of selfs vroeër, uit die tyd van Hammoerabi tydens die eerste Babiloniese dinastie (1900-1600 v.C.). Sommige elemente van die mite word uitgelig in illustrasies minstens uit die Kassitiese tydperk (rofweg 16de-12de eeu v.C.).

Verwysings
  1. Cory, I.P. (1828). The Ancient Fragments ; containing what remains of the writings of Sanchoniatho, Berossus, Abydenus, Megasthenes, and Manetho.
  2. Cory, I.P. (1876). Richmond Hodges, E. (red.). Cory's Ancient Fragments of the Phoenician, Carthaginian, Babylonian, Egyptian and other authors.

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.