Emmerson Mnangagwa

Mnangagwa is in 1942 in die destydse Suid-Rhodesië (vandag Zimbabwe) gebore. Sy ouers was boere en hy en sy familie is in 1952 gedwing om na Noord-Rhodesië (vandag Zambië) te trek weens sy vader se politieke aktivisme. Daar het hy betrokke geraak in anti-koloniale politiek, en in 1963 het hy by die nuutgestigte Zimbabwe African National Liberation Army, die militante vleuel van die Zimbabwe African National Union (ZANU), aangesluit. Hy het in 1964 na Rhodesië teruggekeer as leier van die "Krokodilbende", 'n groep wat plase in wit besit in die Oostelike Hooglande aangeval het.

In 1965 het hy 'n trein naby Fort Victoria (nou Masvingo) gebombardeer en was vir tien jaar tronk toe gestuur, waarna hy vrygelaat en na die nou onafhanklike Zambië gedeporteer is.[2] Hy het later regte aan die Universiteit van Zambië gestudeer en vir twee jaar as 'n prokureur gepraktiseer voordat hy na Mosambiek gegaan het om weer by ZANU aan te sluit. In Mosambiek is hy as Robert Mugabe se assistent en lyfwag aangestel, en hy het hom na die Lancaster House-ooreenkoms vergesel wat gelei het tot Zimbabwe se erkende onafhanklikheid in 1980.[3]

Ná onafhanklikheid het Mnangagwa 'n reeks senior kabinetsposte onder Mugabe beklee. Van 1980 tot 1988 was hy die land se eerste minister van staatsveiligheid, en het toesig gehou oor die Sentrale Intelligensie-organisasie.[2] Sy rol in die Gukurahundi-slagtings, waarin duisende Ndebele-burgers tydens sy ampstermyn vermoor is, is omstrede. Mnangagwa was Minister van Justisie, Regte en Parlementêre Sake van 1989 tot 2000 en daarna Speaker van die Parlement van 2000 tot 2005, toe hy tot Minister van Landelike Behuising aangewys is omdat hy openlik beplan het om die verouderende Mugabe op te volg. Hy het teruggekeer in Mugabe se guns tydens die algemene verkiesing van 2008, waarin hy Mugabe se veldtog gevoer het, wat politieke geweld teen die opposisie Movement for Democratic Change – Tsvangirai, georkestreer het. Mnangagwa het van 2009 tot 2013 as minister van verdediging gedien, toe hy weer minister van justisie geword het. Hy is ook in 2014 as eerste vise-president aangestel en was algemeen beskou as 'n leidende kandidaat om Mugabe op te volg.[4]

Op 24 November 2017 is Mnangagwa as president van Zimbabwe tydens 'n seremonie by die Nasionale Nasionale Sportstadion in Harare ingehuldig.[6] Hy is minder as 'n jaar later vir 'n volle termyn verkies.[7]

Nadat hy in 2023 vir 'n tweede termyn verkies is, het hy sy seun David Kudakwashe asook een van sy neefs, Tongai Mnangagwa, as adjunkministers in sy kabinet aangewys.[8]

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Emmerson Mnangagwa.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Engelse Wikipedia vertaal.