Elizabeth Bowes-Lyon

Elizabeth Bowes-Lyon (Elizabeth Angela Marguerite; 4 Augustus 1900 – 30 Maart 2002) was van 1936 af die gade van koning George VI, tot met sy dood in 1952. Daarna was sy bekend as koningin Elizabeth die koninginmoeder[1][2][3] om verwarring te voorkom met haar dogter, Elizabeth II. Voor haar man die troon bestyg het, van 1923 tot 1936, was sy bekend as die Hertogin van York.

Elizabeth Bowes-Lyon
Koningin-gemalin van die Verenigde Koninkryk; Keiserin-gemalin van Indië
Die koningin in 1939.
Die koningin in 1939.
Vorstehuis Windsor
Titels HM die Koningin-moeder
HM die Koningin
HKH die Hertogin van York
HKH lady Elizabeth Bowes-Lyon
Die agbare Elizabeth Bowes-Lyon
Regeer 11 Desember 1936 – 6 Februarie 1952
Kroning 12 Mei 1937
Volle naam Elizabeth Angela Marguerite Bowes-Lyon
Gebore 4 Augustus 1900; Londen of Hitchin
Oorlede 30 Maart 2002 (op 101); Windsor
Begrawe 9 April 2002; St. George-kapel, Windsor
Eggenoot Koning George VI
Kinders Elizabeth II
Prinses Margaret, Gravin van Snowdon
Vader Claude Bowes-Lyon, 14de Graaf van Strathmore en Kinghorne
Moeder Cecilia Cavendish-Bentinck

Elizabeth was ’n afstammeling van koning Robert I van Skotland en koning Hendrik VII van Engeland, maar was volgens die Britse wet ’n burgerlike. Sy het George V se huweliksaanbod twee keer van die hand gewys en was glo huiwerig om die opofferings te maak om ’n lid van die koninklike familie te word.[4] Ná ’n lang hofmakery het sy hom eindelik die jawoord gegee.[5]

In 1936 het haar man onverwags koning geword toe haar swaer Edward VIII geabdikeer het om te kan trou met sy minnares, Wallis Warfield Simpson, wat twee keer geskei was. As gemalin van die koning het Elizabeth haar man voor die Tweede Wêreldoorlog op diplomatieke reise na Frankryk en Noord-Amerika vergesel. Tydens die oorlog het sy met haar skynbaar onblusbare gees die moreel van die Britse volk verhoog: As ’n propaganda-instrument het Adolf Hitler haar beskryf as "die gevaarlikste vrou in Europa".[6] Ná die oorlog het haar man se gesondheid agteruitgegaan en hy is dood toe sy 51 was.

Sy was nog die volgende 50 jaar gewild terwyl ander lede van die koninklike familie wisselende grade van gewildheid geniet het. Dit was eers ná die dood van haar jongste dogter, prinses Margaret, dat dit gelyk het asof sy agteruitgaan. Sy is sewe weke ná prinses Margaret dood, op 101-jarige ouderdom.

Wapen

Sy het drie verskillende wapens gehad, wat almal gewys het dat sy die vrou van die hertog van York of die vrou van die koning was. Nadat sy met die hertog van York getrou het, het haar wapen bestaan ​​uit haar man se wapen aan die heraldiese regterkant van die skild en haar pa se wapen aan die heraldiese linkerkant.
Wapen van Elizabeth, Hertogin van York (1923–1936) Wapen van koningin Elizabeth (1936-1952) en van koningin Elizabeth die koninginmoeder (1952-2002) (Engeland) Wapen van koningin Elizabeth (1936-1952) en van koningin Elizabeth die koninginmoeder (1952-2002) (Skotland)

Verwysings
  1. LondonGazette, 2000-08-04.
  2. LondonGazette, 2002-08-05.
  3. LondonGazette, 2003-06-16.
  4. Bradford, p.106.
  5. Bradford, p.77.
  6. "HM Queen Elizabeth The Queen Mother 1900–2002 – The Churchill Centre". Winstonchurchill.org. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Februarie 2009. Besoek op 13 Oktober 2008.

Bronne
  • Bradford, Sarah (1989). The Reluctant King: The Life and Reign of George VI. New York: St Martin's.
  • Hogg, James (2002). The Queen Mother Remembered. BBC Books. ISBN 0-563-36214-6.
  • Howarth, Patrick (1987). George VI. Century Hutchinson. ISBN 0-09-171000-6.
  • Goldman, Lawrence, "Elizabeth (1900–2002)", Oxford Dictionary of National Biography (Oxford University Press), doi:10.1093/ref:odnb/76927, http://www.oxforddnb.com/view/article/76927
  • Longford, Elizabeth (1981). The Queen Mother. Weidenfeld & Nicolson.
  • Roberts, Andrew (2000). The House of Windsor. Londen: Cassell and Co. ISBN 0-304-35406-6.
  • Vickers, Hugo (2006). Elizabeth: The Queen Mother. Arrow Books/Random House. ISBN 978-0-09-947662-7.

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.