Albert Einstein

Einstein is in 1879 in Ulm in die Koninkryk van Württemberg, Duitsland gebore, sowat 100 km oos van Stuttgart. Sy ouers was Hermann Einstein, 'n veerbedverkoopsman wat later elektrochemiese werke bedryf het en sy vrou Pauline, née Koch. Die familie was Joods (en nie-getrou); Albert woon 'n Katolieke elementêre skool by en neem op aandrang van sy moeder vioollesse.

Toe hy vyf was, wys sy oom vir hom 'n sakkompas en Einstein besef dat iets in die leë lug die naald beïnvloed; hy beskryf die ervaring later as een van die grootste openbarings in sy lewe. Alhoewel hy modelle en meganiese toestelle vir sy eie genot gebou het, is hy as 'n stadige leerder geag, moontlik weens disleksie of eenvoudig menssku wees. Hy het later sy ontwikkeling van die relatiwiteitsteorie aan hierdie "stadig wees" toegeken, en gesê dat hy tyd en ruimte later as die meeste ander kinders kon bepeins, en daarom 'n meer ontwikkelde intellek kon toepas.

Einstein het wiskunde op twaalfjarige ouderdom begin leer. Daar is telkens 'n herhaalde gerug dat hy wiskunde later in sy opvoeding gesak het, maar dit is nie waar nie; 'n verandering in die manier waarop punte toegeken is, het twyfel in latere jare veroorsaak. Twee van sy ooms het sy intellektuele belangstellings gedurende sy latere kinderjare en vroeë tienerjare gevoed deur boeke oor wiskunde en wetenskap voor te stel en te verskaf.

In 1894, ná die mislukking van Hermann se elektrochemiese besigheid, trek die Einsteins van München na Pavia, Italië, naby Milan; Albert bly agter om skool te voltooi (hy het 'n termyn alleen voltooi, en toe by sy familie in Pavia aangesluit).

Sy mislukking in die liberale kunste-gedeelte van die Eidgenössische Technische Hochschule (Federale Switserse Politegniese Universiteit, in Zürich) se toelatingseksamen die volgende jaar was 'n teëslag; hy word deur sy familie gestuur na Aarau, Switserland, om sekondêre skool te voltooi, en ontvang sy diploma in 1896. Einstein skryf daarna in by die Eidgenössische Technische Hochschule. Daardie selfde jaar verwerp hy sy Duitse burgerskap en word staatloos.

In 1898 ontmoet Einstein vir Mileva Marić, 'n Serwiese klasmaat (en vriendin van Nikola Tesla), op wie hy verlief raak. In 1900 word hy sy onderrigdiploma gegun deur die Eidgenössische Technische Hochschule, en word aanvaar as Switserse burger in 1901. Gedurende hierdie tyd bespreek Einstein sy wetenskaplike belangstellings met 'n groep nabye vriende, insluitend Mileva. Hy en Mileva verwek 'n buite-egtelike dogter, Lieserl, wat in Januarie 1902 gebore is.

Ná graduering kon Einstein nie 'n onderrigpos vind nie, meestal weens die feit dat sy astrantheid as 'n jong man blykbaar meeste van sy professors geïrriteer het. Die vader van 'n klasmaat het hom gehelp om 'n pos as tegniese assistent patenteklerk by die Switserse Patentekantoor in 1902 te bekom. Daar het Einstein die waarde van uitvinders se patentaansoeke beoordeel vir ontwerpe wat 'n kennis van fisika benodig het. Hy het ook geleer hoe om die kern van 'n aansoek raak te sien, ten spyte van somtyds slegte beskrywings en was deur die direkteur geleer hoe "om [hom]self korrek uit te druk". Hy het somtyds ontwerpsfoute reggemaak, terwyl hy die uitvoerbaarheid van hul werk oorweeg het.

Einstein trou op 6 Januarie 1903 met Mileva. Einstein se huwelik met Mileva, wat 'n wiskundige was, was beide 'n persoonlike en intellektuele saak: Einstein het liefdevol verwys na Mileva as "'n skepsel wat my gelyke is, en wie so sterk en onafhanklik soos ek is." Abram Joffe, in sy biografie oor Einstein, argumenteer dat Einstein bygestaan was deur Mileva. Hierdie is grootliks teenstrydig met Ronald W. Clark wat in sy biografie aanvoer dat Einstein afhanklik was van die afstand wat in hul huwelik bestaan het, sodat hy die nodige afsondering kon hê om te werk.

Op 14 Mei 1904 word Einsten se seun, Hals Albert Einstein, gebore. In 1904 word Einstein se posisie by die Switserse Patentekantoor permanent gemaak. Hy verkry sy doktoraal ná sy tesis "On a new determination of molecular dimensions" in 1905 voltooi is.

Daardie selfde jaar skryf hy vier artikels wat die grondslag vir moderne fisika sou lê, sonder veel wetenskaplike literatuur om na te verwys of wetenskaplike kollegas om die teorieë mee te kon bespreek. Meeste fisici stem saam dat drie van daardie artikels (Brown-beweging, die fotoëlektriese effek en spesiale relatiwiteit) Nobelpryse verdien het. Slegs die fotoëlektriese effek sou wen; dit is ietwat ironies, aangesien Einstein veel beter bekend is vir relatiwiteit, maar dat die fotoëlektriese effek heeltemal kwantum is en Einstein effe ongelukkig geraak het met die pad wat kwantumteorie sou volg. Wat hierdie artikels laat uitstaan, is dat Einstein in elke geval sonder huiwering 'n idee van teoretiese fisika geneem het tot by die logiese gevolge, en het geslaag daarin om eksperimentele resultate te verduidelik wat wetenskaplikes vir jare verstom het.

Hy dien hierdie artikels in na die "Annalen der Physik". Hulle word algemeen verwys na as die "Annus Mirabilis Papers" (vanuit Latyn: Uitsonderlike Jaar). Die Internasionale Unie van Suiwer en Toegepaste Fisika (IUPAP) het beplan om die 100ste herdenkingsjaar van die publikasie van Einstein se uitgebreide werke in 1905 te herdenk as die World Year Of Physics 2005.

In 1948 dien Einstein op die oorspronklike komitee wat gelei het tot die stigting van die Universiteit van Brandeis. In 1952 stel die Israelse regering voor dat Einstein die pos van tweede president inneem, maar Einstein wys die aanbod van die hand. Op 30 Maart 1953 stel Einstein 'n hersiene verenigde veldteorie bekend.

Hy is in 1955 in Princeton, VSA oorlede en los die Veralgemeende Gravitasieteorie onopgelos. Hy is dieselfde dag, op 18 April 1955, vin Trenton, New Jersey veras. Sy as is op 'n onbekende plek verstrooi. Sy brein is in 'n fles deur Dr. Thomas Stoltz Harvey behou, die patoloog wat die na-doodse ondersoek op Einstein uitgevoer het.