Duitse Bond

Staatskundige geskiedenis van die Nederlande
Noordelike Nederlande	Suidelike Nederlande	Heilige Romeinse Ryk & Duitse Bond
Goue van Oos-Francië	Goue van Wes-Francië	Goue van Oos-Francië
Gelre Utrecht Friesland Groningen Ommelanden	Vlaandere Brabant Heneg.-Holland (e.a.)	Luik Loon Stavelot-Malmedy Ravenstein Horn Thorn Bouillon Gronsveld (e.a.)
	1384 Boergondiese Nederlande
	1482 Habsburgse Nederlande
1543 Sewentien Provinsies (vanaf 1566 in opstand)
1588 Republiek die Sewe Verenigde Nederlande	1585 Spaanse Nederlande
	1713 Oostenrykse Nederlande
1795 Bataafse Republiek	1794 Eerste Franse Republiek
1806 Koninkryk Holland
1810	1804
Eerste Franse Keiserryk
1813 Vorstendom die Nederlande	1814 Generaal- Goewernement
1815 Verenigde Koninkryk die Nederlande		1815 Groothertogdom Luxemburg
1830 Koninkryk die Nederlande	1830 Koninkryk België	1848 & 1867 Groothertogdom Luxemburg

Die gebeure tydens die Franse Rewolusie en die vryheidsgedagte van die Verligting het die politieke bewussyn in Wes-Europese lande gewek wat reeds as eenheidstate bestaan het, soos Frankryk en Engeland. Daarenteen was Duitsland steeds verdeel in 'n verskeidenheid klein state. Vanaf die middel van die 18de eeu het digters, skrywers, geleerdes en opgeleide burgers die idee van 'n gemeenskaplike kulturele nasie van Duitssprekendes bevorder. Hieruit het die Duitse Beweging voortgespruit, 'n aanvanklik onpolitiese stroming in die literatuur, filosofie en geesteswetenskappe.

Onder die indruk van die Franse heerskappy tydens die Napoleontiese periode is die onpolitiese vryheidsgedagtes in 'n toenemende mate met volk en nasie verbind. Die verwesenliking van nasionale vryheid was 'n kulturele en politieke doelwit vir 'n verskeidenheid bewegings, alhoewel die stigting en presiese struktuur van 'n Duitse eenheidstaat nie verder gespesifiseer is nie.

Daar was drie hoofstromings van definies vir die Duitse nasie:

• as kulturele geestesgemeenskap ('n stroming wat deur klassieke en verligte gedagtes beïnvloed is);
• as volk wat 'n gemeenskaplike lot deel ('n stroming wat deur romantiese volks- en middeleeuse ryksgedagtes beïnvloed is); en
• as politieke gemeenskap van vrye burgers volgens die voorbeeld van die Franse nasionale staat.[1]

Dié uiteenlopende nasionale gedagtes was aanvanklik ondergeskik aan die gemeenskaplike vryheidstryd teen Napoleon Bonaparte. Toe die Franse heerskappy afgeskud was, het die verdeeldheid weer sigbaar geword. 'n Beweging van patriotte onder leiding van vom Stein, E.M. Arndt en Joseph Görres het hulle ten gunste van 'n Duitse Ryk as eenheidstaat uitgespreek. Maar die mededinging van Pruise en Oostenryk om die oorheersende rol in 'n nuwe staat was 'n onoorkombare struikelblok, net soos die onafhanklikheidsstrwe van tientalle Duitse prinse en konings wat nie bereid was om hul mag aan 'n nasionale regering af te staan nie.

Uiteindelik is 'n kompromie aangegaan en 'n statebond in die lewe geroep wat die binnelandse en nasionale veiligheid van Duitsland, maar ook die onafhanklikheid en onaantasbaarheid van alle Duitse state sou verseker. Volgens artikel 2 van die stigtingsdokument van die Duitse Bond het alle lidstate as selfstandige politieke entiteite voortbestaan.

So het die Duitse Bond uit 39 lede bestaan, waaronder vier vrye stede en 35 vorste, insluitende die konings van Groot-Brittanje (as monarge van Hannover) en Nederland (as monarge van Luxemburg). Enkele lande, wat later, vanaf 1871, deel uitgemaak het van die Duitse Keiserryk, is nie by die Bond ingesluit nie: die provinsies Oos-Pruise, Wes-Pruise en Posen, Sleeswyk-Holstein en Elsas-Lotaringe. Daarenteen is die Duitse kroonlande van Oostenryk, Liechtenstein en Luxemburg-Limburg by die Duitse Bond ingesluit.

Alle pogings vir die daarstel van 'n nasionale Duitse eenheidstaat is deur die stigting van die Duitse Bond 'n nekslag toegedien. Die verdeeldheid van Duitsland het nie net sy politieke invloed in Europa beperk nie, maar ook die groei van sy ekonomie ernstig belemmer. Daar was geen gemeenskaplike administrasie, maatsisteem, geldeenheid, poswese, regstelsel en leër nie. Doeane- en handelsbeperkings het vrye handel in Duitsland onmoontlik gemaak.

As setel van die Bundestag, die permanente vergadering van benoemde afgevaardigdes onder voorsitterskap van Oostenryk, het Frankfurt am Main gedien. Indien belangrike besluite geneem moes word, het die federale vergadering as groter liggaam byeengekom. Besluite van dié liggaam, wat allesbehalwe 'n volksverteenwoordiging daargestel het, is met 'n meerderheid van twee derdes of eenparig geneem. As verdedigingsmag in oorlogstye kon 'n federale leër uit magte van die enkele lidstate saamgestel word.