Drievoudige Verbond

Die Drievoudige Verbond was die militêre alliansie tussen die Duitse Ryk, Oostenryk-Hongarye en Italië (teenoor die Drievoudige Entente van Brittanje, Frankryk en Rusland), wat van 1882[1] tot die begin van die Eerste Wêreldoorlog in 1914 bestaan het.[2] Elke lid het wedersydse steun belowe aan die ander in geval van ’n aanval deur ’n ander groot moondheid, of vir Duitsland en Italië ’n aanval deur slegs Frankryk. In ’n bykomende verklaring het Italië gespesifiseer dat sy onderneming nie teen Brittanje geld nie. Kort nadat die Alliansie in Junie 1902 hernu is, het Italië in die geheim ’n soortgelyke waarborg aan Frankryk verskaf.[1] Toe Oostenryk-Hongarye in Augustus 1914 betrokke raak in ’n oorlog met die Drievoudige Entente (Brittanje, Frankryk en Rusland) het Italië sy steun toegesê aan die Sentrale Moondhede: Duitsland, Oostenryk-Hongarye en later die Ottomaanse Ryk (Turkye). Omdat Duitsland en Oostenryk-Hongarye egter die offensief geneem het terwyl die Drievoudige Verbond veronderstel was om ’n defensiewe alliansie te wees, het Italië nie aanvanklik aan die oorlog deelgeneem nie. Later, in Mei 1915, het die land die konflik betree aan die kant van die Entente teen Oostenryk-Hongarye[2] en in Augustus 1916 teen Duitsland.

Die lede van die Drievoudige Verbond in 1913, in rooi.