Drie-eenheid-klooster van Sint Sergius

Sergius van Radonezj seën Dmitri Donskoi voor die Slag van Koelikowo.

Die klooster in in 1345 gestig deur een van Rusland se mees geëerde heiliges, Sergius van Radonezj, wat ’n houtkerk op die Makowets-heuwel gebou het ter ere van die Heilige Drie-eenheid. Die vroeë ontwikkeling van die kloostergemeenskap is goed geboekstaaf.

In 1355 het sint Sergius ’n handves opgestel vir die bou van bykomende geboue, soos ’n eetsaal, kombuis en bakkery. Dié handves was ’n model vir sy vele aanhangers, wat meer as 400 kloosters regoor Rusland gebou het, onder andere die bekende Solowetski, Kirilof en Simonof-klooster.

Sint Sergius het Dmitri Donskoi gesteun in sy gevegte teen die Tatare en het in 1380 twee van sy monnike gestuur om aan die Slag van Koelikowo deel te neem. Die klooster is in 1408 deur ’n brand verwoes tydens ’n Tartare-strooptog.

Andrei Roeblef se ikoon Die Drie-eenheid is die sentrale werk teen die Drie-eenheid-katedraal se ikonostase.

Sint Sergius is in 1422 tot heilige van die Russiese staat verklaar. In dieselfde jaar is die eerste klipkatedraal, die Drie-eenheid-katedraal, gebou deur ’n span Serwiese monnike wat ná die Slag van Kosowo in die klooster geskuil het. Die oorskot van sint Sergius kan steeds in die katedraal gesien word. Die vernaamste ikoonskilders van Middeleeuse Rusland, Andrei Roeblef en Daniil Tsjorni, is aangestel om die katedraal met fresko's te versier. Die koninklikes van Moskou is tradisioneel hier gedoop en talle dankseggingsdienste is in die katedraal gehou.

In 1476 het Iwan die Grote verskeie meesters van Pskof gevra om die Kerk van die Heilige Gees te bou. Hierdie pragtige gebou is een van die min oorblywende voorbeelde van ’n Russiese kerk met ’n kloktoring bo-op. In die vroeë 16de eeu het Wasili III die Nikon-anneks en die Serapion-tent bygevoeg waar baie van sint Sergius se dissipels begrawe is.

Die Drie-eenheid-katedraal (1422–1423).

Dit het 26 jaar geduur om die Oespenski-katedraal met sy ses pilare te bou. Opdrag vir die bou daarvan is in 1559 deur Iwan die Verskriklike gegee. Dit is baie groter as die kerk met dieselfde naam in die Moskouse Kremlin. Die pragtige ikonostase (beeldewand) van die 16de tot 18de eeu bevat Simon Oesjakof se meesterstuk, die ikoon van die Laaste Avondmaal. Die binnemure is in 1684 deur ’n span meesters van Jaroslawl beverf met violet en blou fresko's. Die oorskot van Boris Godoenof, sy familie en verskeie 20ste-eeue patriarge is in die katedraal.

Namate die klooster een van die grootste grondeienaars in Rusland geword het, is die woud waar dit gestaan het afgekap en ’n dorpie (posad) het om die klooster ontstaan. Dit het geleidelik ontwikkel in die moderne dorp Sergijef Posad.

Adellike grafte.

In die 1550's is ’n houtheining om die klooster vervang deur 1,5 km lange klipmure met twaalf torings wat aanvalle van buite help afkeer het.

Teen die 17de eeu, toe die jong Pieter die Grote twee keer in die klooster van sy vyande geskuil het, is verskeie geboue bygevoeg. Dit sluit ’n klein Barok-paleis van die patriarge in wat bekend is vir sy luuksueuse interieur, asook ’n keiserlike paleis. Die eetsaal van sint Sergius, wat 510 vierkante meter beslaan het, was die grootste saal in Rusland. Die Kerk van die Geboorte van Johannes die Doper (1693–1699) met sy vyf koepels is deur die Stroganofs laat bou bo-oor een van die hekke. Ander 17de-eeuse strukture sluit in die monnike se selle, ’n hospitaal met ’n kerk en ’n kapel wat oor ’n heilige put gebou en in 1644 ontdek is.

In 1744 het keiserin Elisabeth die status van lawra aan die klooster gegee. Die aartsbiskop van Moskou is sedertdien ook die opper-ab van die lawra. Elisabeth het die klooster dikwels besoek saam met haar vriend Aleksei Razoemofski, wat ’n Barok-kerk laat bou het vir die Maagd van Smolensk. Dit was die laaste groot kerk wat daar gebou is. Elisabeth het ook ’n wit-en-blou Barok-kloktoring laat bou wat toe op 88 meter een van die hoogste geboue in Rusland was.

Deur die 19de eeu het die lawra sy status behou as die rykste Russiese klooster. Dit het ’n uitstekende versameling boeke en manuskripte gehad wat duisende besoekers gelok het.

Ná die Russiese Rewolusie van 1917 het die Sowjet-regering die lawra in 1920 gesluit. Die geboue is aan verskeie burgerlike instellings toegeken of het museums geword. In 1930 is die klooster se klokke, onder andere die Tsaarklok van 65 ton, verwoes. Baie waardevolle artikels het ook verdwyn.

In 1945, ná Josef Stalin se tydelike verdraagsaamheid teenoor die kerk tydens die Tweede Wêreldoorlog, is die lawra aan die Russies-Ortodokse Kerk teruggegee. Op 16 April 1946 is die eerste erediens weer gehou. Die lawra het die setel van die Moskouse Patriargaat gebly tot in 1983, toe die patriarg toegelaat is om na die Danilof-klooster in Moskou te trek. Die klooster is steeds een van die belangsrikste sentrums vir goedsdienstige opvoeding. Belangrike restoureerwerk is in die 1960's en 1970's gedoen. In 1993 het dit die VN se Wêrelderfenislys gehaal.

• 
  Die Kerk van die Heilige Gees (1476).
• 
  Die Oespenski-katedraal (1559–1585).
• 
  Toring (1650).
• 
  Kloktoring (1740–1770).

Wikimedia Commons bevat media in verband met Troitse-Sergiyeva Lavra.

• Foto (1024x768).
• Amptelike webwerf.
• Museum se webwerf. Geargiveer 6 Desember 2006 op Wayback Machine
• 
  Hierdie artikel is vertaal vanuit die Engelse Wikipedia