Dirk Bogarde

Bogarde en Jane Birkin, sy medester in Daddy Nostalgie, in 1990 by die Cannes-rolprentfees.

Bogarde het sy toneelloopbaan in 1939, kort voor die begin van die Tweede Wêreldoorlog, op die verhoog begin as "Derek Bogaerde". Nadat hy tydens die oorlog in die weermag was, het hy sy akteursloopbaan hervat en het sy agent sy naam na "Dirk Bogarde" verander.

In die 1950's het hy die rolle vertolk van ’n skurk in The Blue Lamp (1950), ’n aantreklike kunstenaar in So Long at the Fair, ’n toevallige moordenaar in Hunted (1952) en ’n man wat onskuldig in die tronk sit in Desperate Moment (1953).

In die ligte komedie Doctor in the House (1954) was Bogarde ’n mediese student. Die fliek het hom een van die gewildste Britse sterre van die 1950's gemaak en het tot verskeie opvolgflieks gelei. In The Sleeping Tiger (1954) was hy ’n neurotiese misdadiger en in 1955 het hy in sy tweede Doctor-fliek, Doctor at Sea, gespeel saam met Brigitte Bardot in een van haar eerste rolle. Hy was ook in Simba (1955), Cast a Dark Shadow (1955), The Spanish Gardener (1956), Doctor at Large (1957), Ill Met by Moonlight (1957), A Tale of Two Cities (1958), The Doctor's Dilemma (1959) en Libel (1959).

In die vroeë 1960's het Bogarde afgesien van sy beeld as hartebreker om meer uitdagende rolle te vertolk. In 1961 was hy in Victim en in 1963 in The Servant, waarvoor hy ’n Bafta gewen het, en The Mind Benders. Ander flieks sluit in Altered States (1980), King & Country (1964), Darling (1965), waarvoor hy ’n tweede Bafta gewen het, die film noir Our Mother's House (1967), Death in Venice (1971), Despair (1978) en Daddy Nostalgie (ook bekend as These Foolish Things; 1991).

In die 1960's en 1970's het Bogarde teenoor bekende sterre soos Judy Garland, Terence Stamp, John Gielgud, Laurence Olivier, Henry Fonda en Yul Brynner gespeel. Van sy prente in dié tyd sluit in The Angel Wore Red (1960), Song Without End (1960) as die pianis Franz Liszt, H.M.S. Defiant (ook bekend as Damn the Defiant!; 1962), Hot Enough for June (1964), Modesty Blaise (1966), Sebastian (1968), Oh! What a Lovely War (1969), Night Flight from Moscow (1973) en A Bridge Too Far (1977).

In 1977 het Bogarde ’n tweede loopbaan as skrywer begin. Sy eerste boek was A Postillion Struck by Lightning en dit is gevolg deur nog 14 trefferboeke wat sy memoires, romans, essays, gedigte en joernalistieke artikels insluit.

As skrywer was sy styl pittig, elegant en nadenkend.