Dawie de Villiers

Dawid Jacobs de Villiers is op Burgersdorp in die Kaapprovinsie gebore, die seun van Coenie en Elsa de Villiers. Coenie was 'n spoorwegklerk, organiseerder van die Nasionale Party en lid van die Parlement vir die kiesafdeling Vasco vanaf 1953 tot 1961. Die familie verhuis na Caledon waar hy sy skoolloopbaan begin. Hulle verhuis egter na 'n jaar na Bellville, waar hy in 1959 aan die Hoërskool Bellville matrikuleer.

In 1960 studeer hy aan die Universiteit van Stellenbosch waar hy gradueer in Teologie en 'n honneursgraad verwerf in Filosofie. Gedurende 1962 tot 1963 was hy voorsitter van die Studenteraad. Hy was gekant teen die tradisionele politiek van die Nasionale Party, wat hom as 'n linksgesinde onder sy mede-Afrikaners gemaak het. Hy word dan ook deur die Afrikaanse koerant Die Burger genoem, saam met andere, as om 'n radikale standpunt teen die Nasionale Party se beleid te hê. Hy was egter 'n aktiewe deelnemer aan die Nasionale Party op die kampus en dien ook op die Studenteraad van die universiteit. Sy vader was toe reeds 'n lid van die Parlement.

In 1963–1964 is hy 'n deeltydse lektor in filosofie aan die Universiteit van Wes-Kaap en die Abe Bailey- en Markotter-beurse is aan hom toegeken. Nadat hy sy graad in die teologie voltooi het, word hy die leraar by Nederduits Gereformeerde Kerk in Wellington vanaf 1967 tot 1969. Hierna word hy lektor aan die Randse Afrikaanse Universiteit (RAU). In 1972 voltooi hy sy MA in filosofie en ontvang 'n beurs vir oorsese studie. 'n Doktoraat in Filosofie is aan hom toegeken deur die Universiteit van Stellenbosch.

De Villiers was 'n uitstekende rugbyspeler op die skrumskakelposisie en hy verteenwoordig Suid-Afrika as 'n Springbok in 25 toetse. Hy was Suid-Afrika se twee-en-dertigste kaptein. Sy eerste internasionale toets was teen die Britse Leeus in 1962. In 1967 lei hy die Springbokke teen die All Blacks in Nieu-Seeland. Hy lei die Springbokke 22 keer as kaptein en word op 23 November 2002 'n plek toegewys op die "Muur van Beroemdes" van die Twickenham World Rugby Museum.

Tydens sy tydperk as lektor by die Randse Afrikaanse Universiteit, het die destydse rektor, Gerrit Viljoen, hom oorreed om meer by die politiek betrokke te raak. Teen sy vader se wense, word hy die parlementslid vir Johannesburg-Wes en hy behou die setel gedurende die 1974- en 1977-verkiesings. Hy was toe ook die President van die RAU-konvokasie en die voorsitter van die Nasionale Party se Buitelandse Sakekomitee.

In April 1979 word hy die Suid-Afrikaanse Ambassadeur in Engeland. Met sy terugkeer na Suid-Afrika in Oktober 1980 word hy aangestel as Minister van Handel en Nywerheid. Die jaar hierna staan hy in die Kaapstad-Tuine kiesafdeling maar verloor teen Ken Andrews van die Progressiewe Federale Party. Hy word verkies as die parlementslid vir Piketberg, Kaapprovinsie. In 1989 word hy Minister van Mineraal- en Energiesake en van Openbare Ondernemings sowel as leier van die Kaapse Nasionale Party.

Gedurende die Groote Schuur-onderhandelinge met die ANC en ook gedurende die Konvensie vir 'n Demokratiese Suid-Afrika (KODESA) was hy een van die Nasionale Party se verteenwoordigers.

De Villiers was getroud met Suzaan Mangold en hulle het drie dogters en 'n seun gehad.