Dartmouth-werkswinkel

In die vroeë 1950's was daar verskeie name vir die veld van "dinkmasjiene": kubernetika, outomateorie en komplekse inligtingverwerking.[4] Die verskeidenheid name dui op die verskeidenheid konseptuele oriëntasies.

In 1955 het John McCarthy, destyds 'n jong Assistent Professor in Wiskunde by Dartmouth College, besluit om 'n groep te organiseer om idees oor denkmasjiene uit te klaar en te ontwikkel. Hy het die naam 'Kunsmatige Intelligensie' vir die nuwe veld gekies. Hy het die naam deels vir sy neutraliteit gekies; vermy 'n fokus op eng outomateorie, en vermy kubernetika wat sterk gefokus was op analoog terugvoer, asook dat hy moontlik die selfgeldende Norbert Wiener as ghoeroe moes aanvaar of met hom moes argumenteer.[5]

Vroeg in 1955 het McCarthy die Rockefeller-stigting genader om befondsing vir 'n somerseminaar by Dartmouth vir ongeveer 10 deelnemers aan te vra. In Junie het hy en Claude Shannon, 'n stigter van inligtingsteorie destyds by Bell Labs, met Robert Morison, Direkteur van Biologiese en Mediese Navorsing vergader om die idee en moontlike befondsing te bespreek, hoewel Morison onseker was of geld beskikbaar gestel sou word vir so 'n visioenêre projek.[6]

Op 2 September 1955 is die projek formeel voorgestel deur McCarthy, Marvin Minsky, Nathaniel Rochester en Claude Shannon. Die voorstel word gekrediteer met die bekendstelling van die term 'kunsmatige intelligensie'.

Die voorstel lui:[7]

“Ons stel voor dat 'n 2-maande, 10-man studie van kunsmatige intelligensie uitgevoer word gedurende die somer van 1956 by Dartmouth College in Hanover, New Hampshire. Die studie moet voortgaan op die basis van die vermoede dat elke aspek van leer of enige ander kenmerk van intelligensie in beginsel so presies beskryf kan word dat 'n masjien gemaak kan word om dit te simuleer. Daar sal gepoog word om te vind hoe om masjiene taal te laat gebruik, abstraksies en konsepte te vorm, soorte probleme op te los wat nou vir mense gereserveer is, en hulself te verbeter. Ons dink dat 'n aansienlike vooruitgang gemaak kan word in een of meer van hierdie probleme as 'n noukeurig uitgesoekte groep wetenskaplikes vir 'n somer saam daaraan werk.”

Die voorstel gaan voort om rekenaars, natuurliketaalverwerking, neurale netwerke, teorie van berekening, abstraksie en kreatiwiteit te bespreek (hierdie gebiede binne die veld van kunsmatige intelligensie word beskou as steeds relevant tot die werk van die veld).[8]

Op 26 Mei 1956 het McCarthy Robert Morison in kennis gestel van die beplande 11 deelnemers:

Vir die volle tydperk:

1. Dr. Marvin Minsky
2. Dr. Julian Bigelow
3. Professor D.M. Mackay
4. Mr. Ray Solomonoff
5. Mr. John Holland
6. Dr. John McCarthy

Vir vier weke:

1. Dr. Claude Shannon
2. Mr. Nathaniel Rochester
3. Mr. Oliver Selfridge

Vir die eerste twee weke:

1. Dr. Allen Newell
2. Professor Herbert Simon

Hy het opgemerk, "ons sal konsentreer op 'n probleem om 'n manier te bedink om 'n sakrekenaar te programmeer om konsepte te vorm en om veralgemenings te vorm. Dit is natuurlik onderhewig aan verandering wanneer die groep bymekaarkom."[3]

Die werklike deelnemers het op verskillende tye gekom, meestal vir baie korter tye. Trenchard More het Rochester vir drie weke vervang en MacKay en Holland het dit nie bygewoon nie - maar die projek sou begin.

Omstreeks 18 Junie 1956 het die vroegste deelnemers (dalk net Ray Solomonoff, miskien saam met Tom Etter) by die Dartmouth-kampus in Hanover, N.H. aangekom om by John McCarthy aan te sluit wat reeds 'n woonstel daar gehad het. Ray en Marvin het by professors se woonstelle gebly, maar die meeste sou by die Hanover Inn bly.

Daar word gesê dat die Dartmouth-werkswinkel ses weke lank in die somer van 1956 geduur het.[9] Ray Solomonoff se notas wat tydens die werkswinkel geskryf is, sê egter dat dit vir ongeveer agt weke geduur het, van ongeveer 18 Junie tot 17 Augustus.[10] Solomonoff se Dartmouth-notas begin op 22 Junie; 28 Junie noem Minsky, 30 Junie noem Hanover, N.H., 1 Julie noem Tom Etter. Op 17 Augustus het Ray 'n laaste toespraak gehou.[11]

Voorstelling van die Darthmouth-werkswinkel deur 'n KI-beeldgenereerder daargestel.

Aanvanklik het McCarthy sy lys van deelnemers verloor. In plaas daarvan, na die werkswinkel, het McCarthy vir Ray 'n voorlopige lys van deelnemers en besoekers gestuur plus diegene wat in die onderwerp belangstel. Daar was 47 mense gelys.[12] Solomonoff het egter 'n volledige lys in sy aantekeninge van die somerprojek gemaak:[13]

1. Ray Solomonoff
2. Marvin Minsky
3. John McCarthy
4. Claude Shannon
5. Trenchard More
6. Nat Rochester
7. Oliver Selfridge
8. Julian Bigelow
9. W. Ross Ashby
10. W.S. McCulloch
11. Abraham Robinson
12. Tom Etter
13. John Nash
14. David Sayre
15. Arthur Samuel
16. Kenneth R. Shoulders
17. Shoulders se vriend
18. Alex Bernstein
19. Herbert Simon
20. Allen Newell

Shannon het Ray se praatjie op 10 Julie bygewoon en Bigelow het 'n praatjie op 15 Augustus gelewer. Ray noem nie Bernard Widrow nie, maar hy het blykbaar saam met W.A. Clark en B.G. Farley.[3] Trenchard noem R. Culver en Ray noem Bill Shutz. Herb Gelernter het dit nie bygewoon nie, maar is later beïnvloed deur wat Rochester geleer het.[14] Gloria Minsky het ook daarheen gependel (met hul deels-beagle, Senje, wat in die motor se agtersitplek sou begin en uiteindelik soos 'n serp om haar gekrul was), en 'n paar sessies bygewoon (sonder Senje).[15]

Ray Solomonoff, Marvin Minsky en John McCarthy was die enigste drie wat voltyds gebly het. Trenchard het gedurende twee weke van sy besoek van drie weke bygewoon. Van drie tot ongeveer agt mense sou die daaglikse sessies bywoon.[16]

Hulle het die hele boonste verdieping van die Dartmouth-wiskundedepartement vir hulself gehad, en die meeste weeksdae het hulle by die hoofwiskundeklaskamer vergader waar iemand 'n bespreking kon lei wat op sy idees konsentreer, of meer gereeld 'n algemene bespreking gehou sou word.

Dit was nie 'n gerigte groepnavorsingsprojek nie; besprekings het baie onderwerpe gedek, maar verskeie rigtings word beskou as geïnisieer of aangemoedig deur die werkswinkel: die opkoms van simboliese metodes, stelsels gefokus op beperkte domeine (vroeë deskundige stelsels), en deduktiewe stelsels versus induktiewe stelsels. Een deelnemer, Arthur Samuel, het gesê: "Dit was baie interessant, baie stimulerend, baie opwindend".[17]

Ray Solomonoff het aantekeninge gehou wat sy indruk van die praatjies en die idees uit verskeie besprekings gegee het.[18]