Cornelis Bertie Brink

Ds. Cornelis Bertie Brink (13 November 1901 distrik Ceres tot 8 Februarie 1972 Johannesburg) het onder meer as leraar in die Nederduitse Gereformeerde Kerk 'n leidende rol gespeel in die Afrikanergemeenskap van die Goudstad en as moderator van die Transvaalse Sinode (1951 tot 1957) in die land se kerklike lewe. Hy het hom as een van die Kerk se sterkste leiers laat ken.

Ds. en mev. Brink by die bekende Johannesburgse geneesheer dr. I.P. Schabort (derde van links) en dié se eggenote (tweede van links).

Ds. Brink en sy gesin, omstreeks 1947.

Brink kry sy teologiese opleiding aan die Kweekskool op Stellenbosch en word einde 1927 tot die bediening toegelaat as hulpleraar van ds. A.J. Louw op Heidelberg, Transvaal. Daarna bedien hy Dullstroom (1928), Witbank (1934) en van 1945 af Johannesburg (Braamfontein). Oral bou hy die gemeentes op deur harde werk en verstandige optrede. In Johannesburg beywer hy hom veral vir die onderwys van Afrikaanse leerders.

Hy tree ook al meer in die Transvaalse Sinode op die voorgrond, sodat hy in 1944 aktuarius, in 1948 assessor en in 1951 moderator word. Van 1953 tot 1955 dien hy as voorsitter van die Raad van die Kerke en in 1959 word hy ook tot moderator van die Suid-Transvaalse Streeksinode verkies. In 1959 aanvaar Brink die benoeming as Sendingsekretaris van Noord-Transvaal, maar bly net 'n kort ruk in die amp omdat 'n breinoperasie hom in 1963 verplig om af te tree. Hy verrig egter nog hulpdiens in verskeie gemeentes en in 1968 word hy weer assessor, dié keer van die Suid-Transvaalse Sinode.

Hy het die kerk tydens verskeie geleenthede in die buiteland verteenwoordig. Dié Bolandse seun, "wat sy hele bediening in die Transvaal deurgebring het, was 'n begaafde leier, 'n helder denker en 'n boeiende prediker - inderdaad 'n gawe van God aan die Kerk".[1]