Christoph von Dohnányi

Dohnányi is in Berlyn, Duitsland gebore aan Hans von Dohnanyi, 'n Duitse regsgeleerde van Hongaarse afkoms, en Christine von Dohnanyi (gebore as Bonhoeffer). Sy oom aan moederskant, en ook sy peetpa, was Dietrich Bonhoeffer, 'n Lutherse predikant en teoloog. Sy oupa was die pianis en komponis Ernő Dohnányi, ook bekend as Ernst von Dohnányi. Sy vader, oom en ander familielede het aan die Duitse weerstandbeweging teen die Nasionaal-Sosialiste deelgeneem en is in verskeie konsentrasiekampe in hegtenis geneem en aangehou voordat hulle in 1945 tereggestel is, toe Christoph 15 jaar oud was.[1] Dohnányi se ouer broer is Klaus von Dohnanyi, 'n Duitse politikus en voormalige burgemeester van Hamburg.

Na die Tweede Wêreldoorlog het Dohnányi regte studeer in München, maar in 1948 na die Hochschule für Musik und Theater München gegaan om komposisie, klavier en dirigeer te studeer. By die opera in München het hy sangers afgerig en die klavier gespeel. Hy het die Richard Strauss-prys van die stad München ontvang, en is daarna na die Florida Staatsuniversiteit ten einde onder sy grootvader te studeer.

Sy eerste pos as assistent was aan die Oper Frankfurt, waar hy aangestel is deur Georg Solti, en ook as ballet- en opera-afrigter gedien het. Hy was van 1957 tot 1963 algemene musiekdirekteur van die Lübeck Opera, wat hom op daardie stadium Duitsland se jongste algemene musiekdirekteur gemaak het. Hy was ook hoofdirigent van die Staatsorchester Kassel en die WDR Simfonieorkes van Keulen. In 1968 het hy Lovro von Matačić, wat Georg Solti opgevolg het, as algemene musiekdirekteur opgevolg. Dohnányi het later ook musiekdirekteur aan die Oper Frankfurt geword en in beide die poste gedien tot 1977. Hy het in 1977 die poste aangeneem van intendant en hoofdirigent aan die Staatsopera van Hamburg, en in 1984 van hierdie poste afstand gedoen.

As musiekdirekteur van die Oper Frankfurt saam met sy span, wat Gerard Mortier (direkteur van die Théâtre de la Monnaie, Brussel, die Salzburg-fees, en Opéra de Paris), Peter Mario Katona (van die Royal Opera House, Covent Garden) en Klaus Schultz, dramaturg in München (Bayerische Staatsoper) en Berlyn (Filharmoniese Orkes), op daardie stadium hoofbestuurder van die Stadttheater Aachen, Nationaltheater Mannheim, en Gärtnerplatztheater in München, ingesluit het, het hy 'n fyn balans in programmering tussen tradisionele opera-uitvoerings en innoverende Musiktheater gehandhaaf, wat die idee van Regietheater bevorder het, en die Oper Frankfurt as 'n toonaangewende operahuis gevestig het. Hy het hierdie konsep in Hamburg voortgesit.

Christoph von Dohnányi het sy buiging as dirigent saam met die Cleveland Simfonieorkes in Desember 1981 gemaak, en is die daaropvolgende jaar as “Music Director Designate” benoem.[2] Sy termyn as musiekdirekteur sou egter eers in 1984 'n aanvang neem.[3] Gedurende die twee jare voor 1984 het die simfonieorkes 'n aantal gasdirigente gevra om die ensemble te lei, insluitende die voormalige musiekdirekteur, Erich Leinsdorf. Leinsdorf het opgemerk dat hy die “brug tussen die regimes was.”[4] Voordat Dohnányi die podium betree het as die sesde musiekdirekteur van die Orkes, het hy as gasdirigent opgetree saam met ander Amerikaanse orkeste, insluitend dié in Detroit, Pittsburgh en New York, sowel as om leiding te neem van die Cleveland Simfonieorkes tydens die jaarlikse galakonsert en tydens opnames in Severance Hall.[5] Toe Dohnányi sy eerste seisoen as musiekdirekteur begin het, het hy kontakte saamgebring wat die orkes vorentoe sou neem, met verskeie opname projekte.[6] Aan die einde van die 1984-85 seisoen het Dohnányi 'n ambisieuse idee aangekondig: Die Cleveland Simfonieorkes sou die orkes se somertuiste, die Blossom Music Center, gebruik om 'n vollengte opera op te voer: Mozart se Die Zauberflöte. Die produksie, wat bygewoon is deur 15,000 mense, is geëtiketteer as “the Ohio musical event of the summer” deur die Columbus Dispatch.[7] Dohnányi het ook aan die hoof gestaan van die huur van die dienste van die Indonesies-gebore dirigent Jahja Ling, wat die nuut-gestigte Cleveland jeogorkes sou lei, met die eerste konsert wat in Februarie 1987 plaasgevind het.[8]

Bykomend daartoe dat hy opnames 'n kenmerk van sy ampstermyn as musiekdirekteur gemaak het deur verbintenisse met verskeie plaatetikette (Teldec, Decca Records/London, en Telarc International Corporation),[9] het Dohnányi baie van sy aandag bestee aan internasionale toere. In 1986 het die orkes op sy sesde toer van Europa (die eerste internasionale toer onder Dohnányi) vertrek. Die orkes het een-en-twintig opvoerings in sewentien stede regoor Wes-Europa gemaak.[10] Die orkes het nie slegs elke seisoen voortgaan met internasionale toere na Europa of Oos-Asië nie, maar het ook toere meegemaak van Europese musiekfeeste, insluitende die Salzburg-fees.[11] Vanweë die vertrek of aftrede van verskeie musici tussen 1988 en 1990 is Dohnányi die plig opgelê om nuwe orkeslede aan te stel,[12] insluitende 'n plaasvervanger vir Robert Page, wat vir 'n geruime tyd die direkteur van die koor van die Cleveland Simfonieorkes was.[13]

Om die 75-jarige bestaan van The Cleveland Orchestra te vier het Dohnányi opvoerings van Richard Wagner se Ring-siklus in die Severance Hall gelei gedurende die seisoene van 1992–93 en 1993-94. [14] Alhoewel dit die bedoeling van die ensemble was om die eerste simfonieorkes in die Verenigde State te word om die vyftien-uur lange musikale monument op te neem, het finansiële beperkings en oorwegings die orkes beperk tot die opname van slegs die eerste twee operas, naamlik: Das Rheingold en Die Walküre. [15]

In 1992 het Dohnányi 'n nuwe kontrak geteken wat sy tyd as musiekdirekteur sou verleng tot die 1999-2000 seisoen.[16] 'n Paar jaar later het die orkes met 'n fondsinsamelingsveldtog vir die opknapping van Severance Hall begin, wat die verwydering van die "Szell Shell", die terugkeer van die Ernest M. Skinner orrel na die verhoog, en 'n uitbreiding van interne fasiliteite om die ervaring van konsertgangers te verbeter, ingesluit het. [17] Dohnányi het in 1997 sy finale kontrak as musiekdirekteur van die Orkes onderteken, wat sy termyn tot 2002 verleng het. [18]

Terwyl die internasionale toere voortgeduur het, het die orkes die Volksrepubliek China in 1998 vir die eerste keer besoek.[19] Gedurende die lente van 1999 het die orkes na Cleveland Playhouse Square verskuif totdat die opknapping van Severance Hall voltooi is. [20] Op 8 Januarie 2000 het Dohnányi 'n galakonsert gelei om die heropening van Severance Hall te vier, wat regstreeks op plaaslike televisie deur Cleveland se WVIZ uitgesaai is. [21] Dohnányi het sy kontrak klaargemaak - en is uiteindelik in 2002 opgevolg deur Franz Welser-Möst. [22] - Hy is aangewys as Musiekdirekteur-Laureaat van The Cleveland Simfonieorkes.

In 1994 het Dohnányi die hoof-gasdirigent van Londen se Philharmonia Orchestra geword, en in 1997 hul hoofdirigent. [23] In April 2007 was Dohnányi een van agt dirigente van Britse orkeste om die 10-jaarlikse klassieke musiek-uitreikmanifes, "Building on Excellence: Orchestras for the 21st Century", te ondersteun wat die verhoogde teenwoordigheid van klassieke musiek in mense se lewens in die Verenigde Koninkryk ten doel het, met programme soos die verlening van gratis toegang aan alle Britse skoolkinders tot klassieke musiekkonserte.[24][25] In 2008 het hy afgetree as hoofdirigent by die Philharmonia Orchestra.

Nadat Dohnányi afgetree het as musiekdirekteur van die Cleveland Orchestra, was hy 'n gasdirigent by die Boston Simfonieorkes, New York Filharmoniese Orkes, Philadelphia Simfonieorkes, Pittsburgh Simfonieorkes, Chicago Simfonieorkes en die Los Angeles Filharmoniese Orkes, asook die Cleveland Simfonieorkes. Hy het gereeld opgetree tydens die Tanglewood Music Festival saam met die Boston Simfonieorkes.[23] Hy het sedert die 1990's nou saamgewerk met die Israel Filharmoniese Orkes.

In 2004 het Dohnányi teruggekeer na Hamburg, Duitsland, waar hy jare lank gewoon het, om hoofdirigent van die NDR Simfonieorkes te word. Hy het sy termyn by die NDR afgesluit ná die 2009-2010 seisoen.[26] Hy het dikwels opgetree as gasdirigent saam met die Weense Filharmoniese Orkes en die Weense Staatsopera.[23]

Dohnányi het dwarsdeur Europa opvoerings gemaak saam met die Philharmonia Orchestra, insluitende op plekke soos die Musikverein in Wene, die Salzburg-fees, die Amsterdam Concertgebouw, die Luzern-fees en Parys se Théâtre des Champs Elysées. Dohnányi en die Philharmonia Orchestra was vir etlike seisoene inwonend by die Théâtre du Châtelet in Parys, met nuwe produksies van Richard Strauss se operas Arabella, Die Frau ohne Schatten en Die schweigsame Frau, Arnold Schoenberg se Moses und Aron, Igor Strawinski se Oedipus Rexen Engelbert Humperdinck se Hänsel und Gretel. [23] Dohnányi het by die Opernhaus Zürich nuwe produksies van Moses en Aron, Oedipus Rex (met Béla Bartók se Bloubaard se Kasteel), Strauss se Die Schweigsame Frau, Ariadne auf Naxos, Salome, Elektra, en Die Frau ohne Schatten, Mozart se Idomeneo, Giuseppe Verdi se Un Ballo in Maschera, en Richard Wagner se Die vlieënde Hollander gelei. [23]

Michael Stern, die musiekdirekteur en hoofdirigent van die Kansas City Simfonieorkes, was van 1986 tot 1991 assistent-dirigent tot Dohnányi aan die Cleveland Simfonieorkes. Alan Gilbert, voormalige musiekdirekteur van die New York Filharmoniese Orkes, was van 1995 tot 1997 assistent-dirigent tot Dohnányi aan die Cleveland Simfonieorkes. Alejo Pérez was van 2005 tot 2007 assistent-dirigent aan die NDR Simfonieorkes en Jens Jens Georg Bachmann, artistieke direkteur en hoofdirigent van die Siprus Simfonieorkes [27] was van 2007 tot 2009 in dieselfde pos aan die NDR Simfonieorkes.[28]

Dohnányi was met die Duitse aktrise Renate Zillessen getroud; hulle het twee kinders gehad, Katja en Justus. Sy tweede vrou was die Duitse sopraan Anja Silja, met wie hy drie kinders gehad het: Julia, Benedikt en Olga. Dohnányi is sedert 2004 met Barbara Koller getroud.[1]