Chris Brink

Hy ondergaan sy primêre en sekondêre onderwys in staatskole in Upington waarna hy in 1969 die rang van 2de Luitenant bereik tydens sy militêre opleiding by die Leërgimnasium Heidelberg. Hy behaal 'n BSc Wiskunde en Rekenaarwetenskap aan die Randse Afrikaanse Universiteit in Johannesburg in 1972, BSc Honneurs in Wiskunde, MSc in Wiskunde, en MA in Filosofie by die Rhodes-universiteit voor hy na Engeland vertrek om in 1978 sy PhD in Algebraïese Logika by die Universiteit van Cambridge te verkry met die tesis: The algebra of relations. In 1992 behaal hy 'n tweede doktorsgraad met 'n Interdissplinêre Dphil, met die Tesis: Power structures and their applications, aan die Randse Afrikaanse Universiteit.[1]

As nagraadse student by Rhodes-universiteit word hy aangestel as Assistenthuisvader en later huisvader van ’n studentekoshuis en dien hy as onderrigassistent in Filosofie. Van 1979 tot 1986 is hy dosent in Wiskunde by die Universiteit van Stellenbosch. Hy spandeer sy sabbatsverlof by die Australian National University waar hy op die Automated Reasoning Projet werk. Van 1987 tot 1992 dien hy as Medeprofessor in Wiskunde by die Universiteit van Kaapstad waarna hy hoof van die wiskunde department by die universiteit word en van 1995 tot 1999 Hoof, Wiskunde en Toegepaste Wiskunde-departement. Vanaf April 1999 is hy Pro-visekanselier (Navorsing) en professor in Wiskunde by die Universiteit van Wollongong, Nieu-Suid-Wallis, Australië tot met sy aanstelling as Visekanselier en rektor, Universiteit Stellenbosch in Januarie 2002. Hy aanvaar met ingang 2007 die amp van Visekanselier van die Universiteit van Newcastle, Engeland, en is opgevolg aan die Universiteit van Stellenbosch deur prof Russel Botman.

Brink lei in sy eie woorde 'n transformasie-agenda vir die Universiteit Stellenbosch in terme waarvan hy die bestuur van die universiteit gerasionaliseer het en verskeie beplanningsinisiatiewe van stapel gestuur het waaronder ’n navorsingsbestuursplan, ’n onderrigbestuursplan, ’n diversiteitsplan en ’n taalbeleid. In 2005 doen hy verslag dat die Universiteit Stellenbosch een van die top drie universiteite in Suid-Afrika was.[1]

Dit is veral die taalbeleid wat onlangs tot groot omstredenheid lei. Aan die einde van 2002 aanvaar US 'n taalbeleid waarvolgens Afrikaans enkelmedium die verstek taal vir voorgraadse kursusse sou wees. Ter wille van transformasie kon dosente egter 'n sogenaamde T-opsie gebruik waarvolgens Afrikaans en Engels in een klas gebruik kon word. Dit is egter beperk tot eerste jaar klasse en Afrikaans sou die primêre onderrigtaal bly. In sommige oorde word gevoel dat daar nie by die beleid gehou is nie en daar word daarop gewys dat die T-opsie tans verpligtend is in drie fakulteite in al die studiejare en dat kursusse in Afrikaans enkelmedium tot onder 40% gedaal. Verder was Afrikaans in 2002 nog meestal die verkeerstaal wat in vergaderings en so meer gebruik is terwyl Engels nou gebruik moet word of tolkdienste verskaf word indien daar persone in vergaderings van statutêre liggame soos die Studenteraad, Senaat, Raad, ens. is wat nie Afrikaans kan verstaan nie.[2] Die taalaangeleentheid oorheers die raadverkiesing in Maart 2006 waarin voorstanders vir Afrikaans as die primêre onderrigmedium, Jacko Maree, Lina Spies, Hermann Giliomee en Christo Viljoen 'n wegholoorwinning oor voorstanders van dubbelmedium onderwys behaal.[3] Minister van onderwys, Naledi Pandor stel egter weer vir Dr. Gerhard van Niekerk, 'n voorstander van die T-opsie, wat teen Jacko Maree verloor het aan.[4]

• Kort CV op US webwerf met skakel na volledige CV Geargiveer 5 Mei 2006 op Wayback Machine
• Hermann Giliomee – Verkiesing van US Raad 'n toets vir Afrikaans –en demokrasie en deursigtigheid
• Blitsdebat oor Die "bestuur" van taal aan universiteite Geargiveer 2 Mei 2006 op Wayback Machine tussen Hermann Giliomee en Chris Brink op Litnet
• Pro-Afrikaans candidates win Maties landslide^{[dooie skakel]} op IOL