Chimanimaniberge
Die Chimanimaniberge is 'n bergreeks op die grens van Zimbabwe en Mosambiek. Die berge is in die suidelike gedeelte van die Oostelike Hoogland, of Manica Hoogland, 'n gordel van hooglande wat noord en suid strek langs die internasionale grens, tussen die Zambezi- en Saveriviere.
Die Chimanimaniberge sluit in Monte Binga (2 436 m), die hoogste piek in Mosambiek en die tweede hoogste in Zimbabwe. Die berge is die tuiste van uiteenlopende woude, savannas, berggrasvelde en heidelande. Zimbabwe se Chimanimani Nasionale Park en Mosambiek se aangrensende Chimanimani Nasionale Reservaat beskerm dele van die reeks. Hierdie twee parke, tesame met 'n groter buffersone, vorm die Chimanimani-oorgrensbewaringsgebied.[1]
Geografie
'n Groot gedeelte van die reeks bestaan uit kwartsietrante wat noord en suid loop, met Monte Binga (2 436 m) as die hoogste punt. Ander pieke sluit in Berg Peza (2 152 m), Berg Dombe (2 188 m), en Mawenje (2 362 m) in Zimbabwe, en Berg Nhamadimo (2 144 m) in Mosambiek.[1] Die berge word gedreineer deur sytakke van die Buzirivier, insluitend die Rusitu en die Mussapa.[2]
Ekologie
Die berge bo 1 000 meter is deel van die Oos-Zimbabwiese bergbos-grasveld-mosaïek-ekostreek.
Grasveld is die mees wydverspreide plantegroei wat op gelyke en golwende terrein voorkom. Grasvelde is van drie hooftipes - kwartsietgraslande, skifgraslande en nat of hidromorfiese graslande. Die kwartsiet- en skeurgrasveldtipes word deur die onderliggende geologie bepaal.
Die kwartsietgraslande groei oor die algemeen laag, met klossiesgrasse.
Skifgraslande groei op grond wat van skis afkomstig is, wat oor die algemeen rooi van kleur en dieper en meer voedingstofryk is as grond wat van kwartsiet afkomstig is. Skifgrasvelde groei langer en digter, met rooigras (Themeda triandra) as die dominante gras, langs die grasse Loudetia simplex, Tristachya hispida, Monocymbium ceresiiforme en die sif Bulbostylis contexta. Die struike Protea caffra subsp. gazensis, Indigofera ceciliae, en Morella chimanimaniana en die varing Pteridium aquilinum is ook tipies. Skifgrasvelde beslaan 'n oppervlakte van ongeveer 150 km2.
Struiklande
Struiklande groei op steiler hellings, en behels twee hooftipes, Ericaceous en Proteaceous.
Ericaceous struikgewas word op kwartiet-afgeleide gronde bo 1 200 meter hoogte aangetref. Dit word gekenmerk deur struike in die heidefamilie Ericaceae. Die ericaceous struikgewas sluit baie ander spesies in, insluitend vele spesies endemies aan die Oostelike Hooglande en Chimanimaniberge.
Proteaceous struikgewas word aangetref op skif-afgeleide gronde tussen 1 100 en 1 800 meter hoogte, afgewissel met skifgrasvelde. Dominante struike is van die proteafamilie (Proteaceae), insluitend Protea caffra, troshofiesuikerbos (P. welwitschii), Wentzel-se-suikerbos, en spitsblaarspeldekussing (Leucospermum saxosum), saam met kleiner struike, kruie en grasse.
Verwysings
- Timberlake, J.R., Darbyshire, I., Wursten, B., Hadj-Hammou, J., Ballings, P., Mapaura, A., Matimele, H., Banze, A., Chipanga, H., Muassinar, D., Massunde, M., Chelene, I., Osborne, J. & Shah, T. (2016). Chimanimani Mountains: Botany and Conservation. Report produced under CEPF Grant 63512. Royal Botanic Gardens, Kew, London. 95 pp.
- Chakona, Albert & Kadye, Wilbert & Bere, Taurai & Mazungula, Daniel & Emmanuel, Vreven. (2018). Evidence of hidden diversity and taxonomic conflicts in five stream fishes from the Eastern Zimbabwe Highlands freshwater ecoregion. ZooKeys. 768. 69-95. 10.3897/zookeys.768.21944.