Charles Manson

Charles Manson is op 12 November 1934 in die akademiese gesondheidsentrum van die Universiteit van Cincinnati in Ohio gebore vir die 15-jarige Kathleen Manson-Bower-Cavender, gebore Maddox (1919-1973).[2][3] Hy is Charles Milles Maddox genoem.[4][5]

Manson se biologiese vader was vermoedelik Colonel Walker Henderson Scott sr. (1910-1954)[6] van Catlettsburg, Kentucky.[7] Scott het af en toe by plaaslike meulens gewerk en het 'n reputasie as 'n swendelaar gehad. Hy het Maddox laat glo hy is 'n weermagkolonel, hoewel Colonel bloot sy voornaam was. Toe Maddox vir Scott vertel sy is swanger, het hy gesê hy moet vir weermagsake weggaan; ná verskeie maande het sy besef hy gaan nie terugkom nie.[8] Manson het dalk nooit sy biologiese pa geken nie.[9]

In Augustus 1934, voor Manson se geboorte, is Maddox getroud met William Eugene Manson (1909-1961), wat by 'n droogskoonmakery gewerk het. Maddox het dikwels saam met haar broer Luther gaan drink en Charles by talle verskillende babaoppassers gelos. Die egpaar is op 30 April 1937 geskei. Charles het William se van, Manson, behou.[10] Op 1 Augustus 1939 is Luther en Kathleen Maddox in hegtenis geneem vir aanranding en roof. Hulle is onderskeidelik tot tien en vyf jaar gevangenisstraf gevonnis.[11]

Manson is in die huis van 'n oom en tante in McMechen, Wes-Virginië, uitgeplaas.[12] Sy ma is in 1942 op parool vrygelaat. Weke ná haar vrylating het die gesin na Charleston, Wes-Virginië, verhuis[13] waar Manson voortdurend stokkiesgedraai en sy ma haar aande omgedrink het.[14] Sy is vir diefstal in hegtenis geneem, maar nie skuldig bevind nie.[15]

Die gesin het later na Indianapolis getrek. Hier het Maddox 'n alkoholis met die van "Lewis" deur vergaderings van Alkoholiste Anoniem ontmoet, en hulle is Augustus 1943 getroud.[14]

In 'n onderhoud met die Amerikaanse TV-joernalis Diane Sawyer het Manson gesê hy het sy skool aan die brand gesteek toe hy nege jaar oud was.[16] Manson het ook in die moeilikheid beland vir stokkiesdraaiery en geringe diefstal. In 1947, op 13-jarige ouderdom, is Manson in die Gibault-seunskool vir jong, manlike wetsoortreders in Terre Haute, Indiana, geplaas – dit is deur Katolieke priesters bestuur.[17] Gibault was 'n streng skool, waar leerlinge vir selfs die kleinste oortreding onder meer met 'n houtspaan of leergordel geslaan is. Manson het weggeloop van Gibault af en het in die woude of onder brûe geslaap, of waar hy ook al plek gekry het.[18]

Manson het na sy ma gevlug en het Kersfees 1947 in McMechen, by sy oom en tante se huis, deurgebring.[19] Sy ma het hom na Gibault teruggeneem. Tien maande later het hy na Indianapolis weggeloop.[20] In 1948 het Manson sy eerste bekende oortreding in Indianapolis gepleeg toe hy 'n kruidenierswinkel beroof het. Aanvanklik was die rooftog bloot om iets te ete te kry. Manson het egter 'n sigaarboks met net oor 100 dollar daarin gekry en die geld gevat. Hy het die geld gebruik om 'n kamer in Indianapolis te huur en kos te koop.[21]

Vir 'n ruk het Manson 'n werk gehad; hy het boodskappe afgelewer in 'n poging om van misdaad weg te bly. Hy het egter gou begin steel.[18] Hy is eindelik gevang, en in 1949 het 'n simpatieke landdros hom na Boys Town, 'n instelling vir jeugdiges, in Omaha, Nebraska, gestuur.[22] Ná vier dae in die instelling het hy en sy medestudent Blackie Nielson 'n wapen in die hande gekry en 'n motor gesteel. Hulle het dit gebruik vir twee gewapende rooftogte op pad na die huis van Nielson se oom in Peoria, Illinois.[23][24] Nielson se oom was 'n professionele dief en toe die seuns by hom kom, het hy hulle na bewering as leerlinge ingeneem.[17]

Manson is twee weke later in hegtenis geneem tydens 'n nagtelike rooftog op 'n winkel in Peoria. In die ondersoek na die roof is dit verbind met sy twee vroeëre gewapende rooftogte. Hy is gestuur na die Indiana Boys School, 'n streng verbeteringskool.[25] By die skool het ander studente Manson na bewering onder aanhitsing van 'n personeellid verkrag, en hy is dikwels geslaan. Hy het 18 keer van die skool weggeloop.[22]

Terwyl hy in die skool was, het Manson 'n selfverdedigingstegniek ontwikkel wat hy later die "waansinspeletjie" genoem het. Wanneer hy homself nie fisiek kon verdedig nie, het hy geskree, gesigte getrek en sy arms geswaai om dit te laat lyk of hy waansinnig is. In Februarie 1951 het hy ná twee mislukte pogings saam met twee ander seuns ontsnap.[26][24] Die drie ontsnaptes het vulstasies beroof terwyl hulle probeer het om in gesteelde motors na Kalifornië te ry. Hulle is in Utah gearresteer. Vir die federale misdaad om staatsgrense met 'n gesteelde motor oor te steek is Manson na Washington, D.C. se Nasionale Opleidingskool vir Seuns gestuur.[27] In toetse by sy aankoms is vasgestel hy is ongeletterd, maar het 'n IK van 109, wat hoër as gemiddeld is. Die persoon wat met hom gewerk het, het gemeen hy is aggressief antisosiaal.[26][24]

Op 'n psigiater se aanbeveling is Manson in Oktober 1951 verskuif na Natural Bridge Honor Camp, 'n minimumsekuriteitsinstelling.[24] Sy tante het hom besoek en aan administrateurs gesê hy kan in haar huis bly en sy sal hom help werk soek. Manson sou in Februarie 1952 vir parool in aanmerking kom, maar in Januarie is hy betrap dat hy 'n ander seun met 'n mes dreig en verkrag. Manson is oorgeplaas na die Federale Verbeteringskool in Petersburg, Virginië. Daar het hy nog "agt ernstige, strafbare oortredings gepleeg, waarvan drie homoseksuele dade behels". Hy is daarna geskuif na 'n maksimumsekuriteitsverbeterinskool in Chillicothe, Ohio, waar hy na verwagting sou bly tot met sy vrylating op sy 21ste verjaardag in November 1955. Goeie gedrag het daartoe gelei dat hy vroeg, in Mei 1954, vrygelaat is en hy het by sy oom en tante in McMechen gaan woon.[28]

Foto geneem met sy aankoms by Terminal Island, 2 Mei 1956.

In Januarie 1955 het Manson getrou met die hospitaalkelnerin Rosalie Jean Willis.[29] Omstreeks Oktober, sowat drie maande nadat hy en sy swanger bruid in Los Angeles aangekom het in 'n motor wat hy in Ohio gesteel het, is Manson weer aangekla van die federale misdaad om staatsgrense met 'n gesteelde voertuig oor te steek. Ná 'n psigiatriese ondersoek is hy op 'n proeftyd van vyf jaar vrygelaat. Manson het nie vir 'n verhoor in Los Angeles opgedaag op 'n soortgelyke aanklag wat in Florida gelê is nie, en hy is in Maart 1956 in Indianapolis in hegtenis geneem. Sy parool is teruggetrek en hy is drie jaar gevangenisstraf in die korrektiewe instelling Terminal Island in Los Angeles opgelê.[24]

Terwyl Manson in die tronk was, het Rosalie die lewe geskenk aan hulle seun, Charles Manson jr. Tydens sy eerste jaar in Terminal Island het Manson besoeke ontvang van sy vrou en ma, wat nou saam in Los Angeles gewoon het. In Maart 1957, toe Rosalie hom nie meer besoek nie, het sy ma hom ingelig sy woon saam met 'n ander man. Minder as twee weke voordat hy vir parool in aanmerking sou kom, het Manson probeer ontsnap deur 'n motor te steel. Sy parool is geweier.[24]

Manson het in September 1958 vyf jaar parool gekry, in dieselfde jaar dat Rosalie 'n egskeidingsbevel teen hom gekry het. Teen November was hy die koppelaar van 'n 16-jarige meisie en het hy ook geld gekry van 'n ander meisie met ryk ouers. In September 1959 het hy skuld beken daarop dat hy 'n vervalste staatstjek probeer trek het. Hy het beweer hy het dit uit 'n posbus gesteel. Hy het 'n opgeskorte vonnis van 10 jaar en parool gekry nadat 'n jong vrou met die naam Leona, wat gereeld vir prostitusie in hegtenis geneem is, 'n "tranerige pleidooi" in die hof gelewer het dat sy en Manson "baie verlief" is en sal trou "as Charlie vrygelaat word".[24] Sy is voor die einde van die jaar met Manson getroud, waarskynlik sodat sy as sy vrou nie gedwing kon word om teen hom te getuig nie.[24]

Manson het Leona en nog 'n vrou na Nieu-Mexiko geneem vir doeleindes van prostitusie, en daarvoor is hy ondervra oor die oortreding van die Mann Act, 'n wet wat dié daad onwettig maak. Hoewel hy vrygelaat is, was Manson reg toe hy vermoed die ondersoek is nog nie beëindig nie. Toe hy sy parool verbreek deur te verdwyn, is 'n lasbrief vir sy inhegtenisneming uitgereik. In April 1960 is hy aangekla van die oortreding van die Mann Act.[24] Nadat een van die vroue vir prostitusie in hegtenis geneem is, is Manson in Junie in Laredo, Texas, gearresteer en teruggebring na Los Angeles. Omdat hy sy parool vir die tjekvonnis verbreek het, is hy gelas om sy vonnis van 10 jaar uit te dien.[24]

Manson het 'n jaar lank probeer om appèl aan te teken teen die terugtrekking van sy parool. In Julie 1961 is hy van die Los Angeles-gevangenis na die McNeil Island-gevangenis in Washington gestuur. Daar het hy kitaarlesse geneem by die bendeleier Alvin "Creepy" Karpis en het hy by 'n ander gevangene 'n kontaknaam by Universal Studios in Hollywood, Phil Kaufman, gekry.[30] Onder sy medegevangenes in dié tyd was Danny Trejo, wat aan verskeie hipnosesessies deelgeneem het.[31] Volgens Jeff Guinn se biografie van 2013 oor Manson het sy ma tydens sy tronkstraf in McNeil Island na Washington getrek om nader aan hom te wees. Sy het daar naby as 'n kelnerin gewerk.[32]

Hoewel die aanklag oor die oortreding van die Mann Act teruggetrek is, was die poging om die staatstjek te trek steeds 'n federale oortreding. In die jaarlikse verslag van September 1961 oor Manson word genoem hy vestig graag die aandag op homself, 'n waarneming wat in September 1964 herhaal is.[24] In 1963 is 'n egskeiding aan Leona toegestaan. Tydens die egskeidingsaak het sy beweer sy en Manson het 'n seun, Charles Luther.[24]

In Junie 1966 is Manson vir die tweede keer na Terminal Island gestuur in voorbereiding van sy vrylating. Teen die tyd dat hy op 21 Maart 1967 vrygelaat sou word, het hy meer as die helfte van sy 32 jaar in tronke en ander instellings deurgebring. Dit was veral omdat hy federale wette oortree het. Sulke vonnisse is baie swaarder as staatsvonnisse vir dieselfde oortredings. Manson het aan die owerheid gesê die tronk het sy tuiste geword en het toestemming gevra om te bly.[24]

Minder as 'n maand nadat hy in 1967 vrygelaat is, het Manson van Los Angeles na Berkeley, Kalifornië, verhuis,[33] wat 'n parooloortreding kon gewees het. In plaas daarvan het Manson die paroolkantoor in San Francisco gebel toe hy daar aankom, en hy is oorgeplaas vir waarneming deur Roger Smith, 'n kriminologienavorser en federale paroolamptenaar.[34] Tot in die lente van 1968 het Smith by Haight-Ashbury se gratis kliniek (HAFMC) gewerk, waar Manson en sy gesin hom tydens hulle tyd in die Haight besoek het.[35] Roger Smith en die stigter van die kliniek, David E. Smith, het staatsgeld ontvang om die uitwerking van dwelms soos LSD en metamfetamien op die teenkultuur in Haight-Ashbury te ondersoek.[36] Die pasiënte by die kliniek het die onderwerpe van hulle navorsing geword – so ook Manson en sy uitbreidende "Familie" van hoofsaaklik vroulike aanhangers wat Roger Smith gereeld gaan spreek het.[37]

Manson het toestemming van Roger Smith gekry om van Berkeley na San Francisco se Haight-Ashbury-buurt te verhuis. Hy het daar die eerste keer LSD gebruik en dit daarna gereeld gebruik terwyl hy daar was.[33] David Smith, wat die uitwerking van LSD en metamfetamien op knaagdiere ondersoek het,[38] het geskryf die verandering in Manson se persoonlikheid in dié tyd "was die vinnigste wat Roger Smith nog gesien het in sy hele professionele loopbaan".[39] Manson het ook die boek Stranger in a Strange Land, 'n wetenskapsfiksieroman deur Robert A. Heinlein, gelees.[40] Geïnspireer deur die bloeiende vryeliefdefilosofie in Haight-Ashbury in die Somer van Liefde, het Manson sy eie filosofie begin predik wat geskoei was op 'n mengsel van Stranger in a Strange Land, die Bybel, Sciëntologie, Dale Carnegie en die Beatles. Daarmee het hy gou vir hom 'n gevolg opgebou.[41]

Manson het sy eerste volgeling reeds by die UK-Berkely-kampus gekry: die bibliotekaresse Mary Brunner. Hy het haar omgepraat om hom 'n paar nagte in haar huis te laat oorslaap, 'n reëling wat gou permanent geraak het.[42] Daarna het hy Lynette "Squeaky" Fromme, 'n tiener wat van die huis weggeloop het, ontmoet en oorreed om saam met hom en Brunner te woon.[43][44]

Manson het gou groot skares luisteraars en 'n paar toegewyde volgelinge gelok.[45] Hy het individue gemanipuleer wat emosioneel onseker was, asook sosiale uitgeworpenes.[46] In sy boek Love Needs Care oor dié tyd by die HAFMC beweer David Smith dat Manson hulle probeer herprogrammeer het "om hulle heeltemal aan sy wil oor te gee" deur die gebruik van "LSD en … onkonvensionele seksuele praktyke" wat sy volgelinge sou omskep in "leë houers wat alles sou aanvaar wat hy daarin gooi".[46] Paul Watkins, 'n lid van die Mansonbende, het getuig Manson sou die groep aanmoedig om LSD te gebruik en dan 'n kleiner dosis neem "om by sy positiewe te bly".[47] Hy het beweer Manson wou hê almal moes hulle aan hom oorgee.[48] Teen die einde van sy tydperk in die Haight in April 1968 het Manson sowat 20 aanhangers gehad. Hulle was almal onder toesig van sy paroolbeampte Roger Smith en baie van die personeellede by die HAFMC.[49]

Die kernlede van die Mansonbende het eindelik ingesluit: Charles "Tex" Watson, 'n musikant en voormalige akteur; Bobby Beausoleil, 'n voormalige musikant en porno-ster; Brunner; Susan Atkins; Patricia Krenwinkel; en Leslie van Houten.[50][51][52]

Onder toesig van sy paroolbeampte Roger Smith het Manson sy Familie laat aangroei deur dwelmmisbruik en prostitusie,[49] sonder inmenging deur die owerhede. Manson is op 31 Julie 1967 in hegtenis geneem omdat hy die inhegtenisneming van een sy volgelinge, Ruth Ann Moorehouse, probeer voorkom het. In plaas daarvan dat Manson teruggestuur is tronk toe, is hy net aangekla van 'n mindere misdryf en is drie jaar by sy parooltydperk gevoeg.[53]

Hy het in Julie 1968 weer vervolging vrygespring toe hy en die Familie in hegtenis geneem is terwyl hulle van San Francisco na Los Angeles verhuis het met die toestemming van Roger Smith.[54] Sy bus het in 'n sloot beland waar die polisie hom en lede van die Familie, insluitende Brunner en Manson se pasgebore baba, nakend aan die slaap gevind het.[55] Daarna is hy weer gearresteer en 'n paar dae later vrygelaat – dié keer op 'n dwelmklag.[56][53]

Die Mansonbende het in 'n oordeelsdagkultus ontwikkel toe Manson obsessief geraak het met die idee van 'n komende apokaliptiese rasseoorlog tussen Amerika se swart bevolking en die groter wit bevolking. Manson was 'n voorstander van wit oorheersing[57][58] en het vir van die bendelede vertel swart mense in Amerika sal in opstand kom en alle wit mense doodmaak, buiten Manson en sy "Familie". Hulle is egter nie intelligent genoeg om op hulle eie te oorleef nie en sou 'n wit man nodig hê om hulle te lei; hulle sou Manson dus as hulle "meester" dien.[59][60] Volgens Vincent Bugliosi het Manson laat in 1968 die term "Helter Skelter", van die gelyknamige liedjie op die pas uitgereikte White Album van die Beatles, aangeneem om na dié komende oorlog te verwys.[61]

Vroeg in Augustus 1969 het sommige lede van die Mansonbende moorde in Los Angeles gepleeg. Die Familie het wêreldwyd berug geword ná die moord op die aktrise Sharon Tate en nog vier mense in haar huis op 8 en 9 Augustus,[62] en Leno en Rosemary LaBianca die volgende dag. Tex Watson en nog drie lede van die bende het die Tate-LaBianca-moorde gepleeg, na bewering op bevel van Manson.[63][64] Hoewel later in die verhoor aanvaar is dat Manson nooit eksplisiet opdrag vir die moorde gegee het nie, is sy gedrag as genoeg rede beskou om hom skuldig te bevind aan moord en sameswering tot moord. Daar was bewyse van Manson se obsessie om 'n rasseoorlog te begin deur die moord op mense wat hy as "varke" beskou het en sy oortuiging dat dit aan die "neger" sou wys om dit ook te doen.[1]

Lede van die bende was ook verantwoordelik vir ander aanvalle, diefstal, misdade en die poging tot sluipmoord op president Gerald Ford in Sacramento deur Lynette "Squeaky" Fromme.[65]

Hoewel dikwels geglo word Manson het nooit self iemand vermoor of probeer vermoor nie, het die misdaadskrywer James Buddy Day in sy boek Hippie Cult Leader: The Last Words of Charles Manson beweer Manson het die dwelmhandelaar Bernard Crowe op 1 Julie 1969 geskiet.[66] Crowe het oorleef.[67]

Die staat Kalifornië het Manson saam met Leslie van Houten, Susan Atkins en Patricia Krenwinkel verhoor vir die Tate-LaBianca-moorde. Tex Watson is op 'n later datum verhoor nadat hy deur Texas uitgelewer is.[68] Die verhoor het op 15 Julie 1970 begin.[69]

Op 24 Julie 1970, die eerste dag waarop getuienis aangehoor is, het Manson in die hof verskyn met 'n "X" aan sy voorkop uitgekerf. Sy volgelinge het 'n verklaring deur hom uitgereik waarin hy sê: "Ek het my uit julle wêreld ge-X."[70] Die volgende dag het ook Van Houten, Atkins en Krenwinkel in die hof verskyn met 'n X aan hulle voorkop.[71][72]

Lede van die Mansonbende het buite die hofgebou gekampeer en 'n waak op 'n straathoek gehou, want hulle is die hof belet omdat hulle ontwrigtend was. Ander lede van die bende het ook 'n X aan hulle kop gekerf.[70]

Die staat het tydens die verhoor dosyne ooggetuies geroep. Die hoofgetuie was egter Linda Kasabian, wat teenwoordig was met die Tate-moorde. Kasabian het grafiese getuienis verskaf van die moorde, wat sy van buite die huis aanskou het. Sy was ook die volgende dag saam met Manson in die motor toe hy, volgens haar, opdrag vir die LaBianca-moorde gegee het. Kasabian het dae in die getuiebank deurgebring en is deur die verdediging se advokate onder kruisverhoor geneem. Nadat sy getuig het, het Kasabian vir die volgende 40 jaar iewers gaan skuil.[9]

Vroeg in Augustus 1970 het president Richard Nixon aan verslaggewers gesê hy glo Manson is skuldig aan die moorde, "óf regstreeks óf onregstreeks".[73] Manson het 'n eksemplaar van die koerant gekry en die opskrif aan die jurie gewys.[9] Die verdediging het toe aansoek gedoen om 'n wanverhoor en gesê hulle kliënte het veel minder mense vermoor as "Nixon se oorlogsmasjien in Viëtnam".[73] Regter Charles H. Older het toe elke jurielid ondervra om vas te stel of hy of sy die opskrif gesien het en of dit hom of haar beïnvloed het om 'n onafhanklike oordeel te fel. Al die jurielede het gesê hulle kan nog 'n onafhanklike besluit neem.[9] Kort daarna is die vroulike beskuldigdes – Atkins, Krenwinkel en Van Houten – uit die hofsaal verwyder omdat hulle gedreunsing het: "Nixon sê ons is skuldig. Hoekom dan voortgaan?"[9]

Op 5 Oktober 1970 het Manson regter Older probeer aanval terwyl die jurie in die hofsaal was. Hy het Older eers gedreig en toe met 'n skerpgemaakte potlood oor sy advokaat se tafel gespring in Older se rigting. Manson is vasgekeer voordat hy die regter bereik het. Terwyl hy uit die hofsaal gelei is, het Manson vir Older geskree: "In die naam van Christelike geregtigheid, iemand moet jou kop afkap!" Intussen het die vroulike beskuldigdes iets in Latyn begin dreunsing. Regter Older het daarna 'n .38-pistool na die verhoor gedra.[74]

Op 16 November 1970 het die staat sy betoog afgesluit ná 22 weke van getuies aanhoor. Die verdediging het toe die verstommende aankondiging gedoen dat hulle geen getuies het nie en het ook hulle betoog afgesluit.[75]

Onmiddellik nadat die verdediging sy betoog afgesluit het, het die drie vroulike beskuldigdes geskree hulle wil getuig. Hulle advokate het hulle afgeraai om dit te doen en vir die regter gesê hulle staan dit teen. Blykbaar wou die drie vroue getuig dat Manson niks met die moorde te doen gehad het nie.[76]

Die volgende dag het ook Manson aangekondig hy wil getuig. Die regter het hom toegelaat om te getuig, maar nie voor die jurie nie. Manson het gesê:

Hierdie kinders wat julle met hulle messe aanval, is julle kinders. Julle het hulle geleer. Ek het hulle nie geleer nie. Ek het hulle net probeer help om op te staan. Die meeste mense wat julle die Familie noem, was net kinders wat julle nie wou hê nie.[76]

Manson het voortgegaan deur sy dade gelyk te stel aan dié van die hele gemeenskap:

Dit weet ek: In julle harte en julle siele is julle net so verantwoordelik vir die Viëtnamoorlog as wat ek vir die moord op hierdie mense is. ... Ek kan nie enigeen van julle oordeel nie. Ek het geen kwade gevoelens jeens julle en geen erebande vir julle nie. Maar ek dink dit is hoog tyd dat julle almal na julleself begin kyk en die leuen sien waarin julle lewe.[77]

In sy afsluiting het Manson beweer hy is ook 'n produk van 'n stelsel wat hy as basies gewelddadig en onregverdig beskou:

My vader is die tronk. My vader is julle stelsel. ... Ek is net wat julle my gemaak het. Ek is 'n weerspieëling van julle. ... Julle wil my doodmaak? Ha! Ek is reeds dood – was my hele lewe lank. Ek het 23 jaar bestee in graftombes wat julle gebou het.[77]

Nadat Manson klaar gepraat het, het regter Older aangebied dat hy voor die jurie getuig. Manson het gesê dit nie nodig nie. Hy het aan die vroulike beskuldigdes gesê dit is nie meer nodig dat hulle getuig nie.[78]

Op 30 November 1970 het Van Houten se advokaat, Ronald Hughes, nie in die hof opgedaag vir die slotargument in die verhoor nie.[78] Hy is later in 'n Kaliforniese park dood aangetref. Sy liggaam was erg verbind en dit was onmoontlik om te bepaal waaraan hy dood is. Hughes het in die verhoor van Manson verskil en het gesê sy kliënt moenie getuig dat Manson nie by die moorde betrokke was nie. Sommige beweer die Mansonbende het Hughes vermoor.[79]

Op 25 Januarie 1971 het die jurie Manson, Krenwinkel en Atkins skuldig bevind aan moord vir al sewe Tate-LaBianca-moorde. Hulle het Van Houten skuldig bevind aan die LaBianca-moorde.[80]

Ná die skuldigbevindings het die hof 'n aparte verhoor voor dieselfde jurie gehou om te bepaal of die beskuldigdes die doodstraf moet kry.

Die drie vroue – Atkins, Van Houten en Krenwinkel – het getuig. Hulle het grafiese beskrywings van die moorde gegee en gesê Manson was nie betrokke nie. Volgens hulle het hulle die moorde gepleeg om die medelid van die bende Bobby Beausoleil te help om uit die tronk te kom, waar hy was weens die moord op Gary Hinman. Hulle het beweer die Tate-LaBianca-moorde was veronderstel om 'n na-aping van die Hinman-moord te wees. Atkins, Krenwinkel en Van Houten het gesê hulle het dit gedoen onder die leiding van die staat se hoofgetuie, Linda Kasabian. Hulle het nie berou oor die moorde betuig nie.[81]

Op 4 Maart 1971, tydens die vonnisverhoor, het Manson sy baard in 'n vurkvorm geknip en die hare op sy kop afgeskeer. Hy het aan die media gesê: "Ek is die duiwel, en die duiwel het altyd 'n kaal kop!" Die vroue het nie dadelik hulle hare afgeskeer nie. Die staatsaanklaer, Vincent Bugliosi, het later in sy boek Helter Skelter beweer dit was omdat hulle nie wou hê dit moes lyk of Manson hulle heeltemal beheer nie (soos dit gelyk het toe hulle vroeër in die verhoor die X aan hulle voorkop uitgekerf het).[82]

Op 29 Maart 1971 het die jurie al vier beskuldigdes tot dood veroordeel. Die drie vroue het intussen ook hulle hare afgeskeer, nes Manson. Ná die vonnis het Atkins vir die jurie geskree: "Julle moet liewer julle deure sluit en julle kinders oppas."[83]

Die Manson-moordverhoor was destyds die langste een in die Amerikaanse geskiedenis; dit het nege en 'n half maande geduur. Dit was een van die verhore in die 20ste eeu in Amerika wat die beste deur die media gedek is en is "die verhoor van die eeu" genoem. Die jurie is vir 225 dae afgesluit, langer as vir enige vorige verhoor. Die transkripsie van die verhoor het 209 volumes, of 31 716 bladsye, beslaan.[83]

'n Polisiefoto van 1971.

Manson is op 22 April 1971 in die Los Angeles-staatsgevangenis opgeneem vir sewe vonnisse weens moord en een vir sameswering tot moord weens die dood van Abigail Ann Folger, Wojciech Frykowski, Steven Earl Parent, Sharon Tate Polanski, Jay Sebring en Leno en Rosemary LaBianca. Omdat die doodstraf in 1972 ongrondwetlik verklaar is, is Manson se vonnis op 2 Februarie 1977 versag tot lewenslange gevangenisstraf, met die moontlikheid van parool.

Op 13 Desember 1971 is Manson in die Los Angeles-distrikshof skuldig bevind aan die moord op 25 Julie 1969 op die musikant Gary Hinman. Hy is ook skuldig bevind aan moord weens die dood in Augustus 1969 van Donald Jerome "Shorty" Shea. Vanweë die verklaring in 1972 van die doodstraf as ongrondwetlik, kon Manson ná sewe jaar vir parool in aanmerking kom.[84] Sy eerste verhoor was op 16 November 1978, maar hy is parool geweier.[85][86]

Die Folsom-staatsgevangenis, een van die tronke waarin Manson toegesluit is.

In die 1980's het Manson vier onderhoude aan die hoofstroommedia toegestaan. Die eerste een is op 13 Junie 1981 by die Kaliforniese Mediese Gerief opgeneem en is op 13 Junie 1981 uitgesaai. Dit was met Tom Snyder vir NBC se The Tomorrow Show. Die tweede een, wat by die San Quentin-staatsgevangenis opgeneem is, is op 7 Maart 1986 uitgesaai. Dit was met Charlie Rose vir CBS News Nightwatch en het in 1987 'n Emmy gewen vir die beste onderhoud.[87] Die derde een, met Geraldo Rivera in 1988, was deel van 'n spesiale program oor satanisme.[88] Minstens van die Snyder-onderhoud af was daar 'n tatoe van 'n swastika op die plek aan sy voorkop waar hy tydens sy verhoor 'n X uitgekerf het.[89]

Nikolas Schreck het 'n onderhoud met Manson gevoer vir sy dokumentêr Charles Manson Superstar (1989). Schreck het tot die gevolgtrekking gekom dat Manson nie waansinnig is nie, maar so optree uit frustrasie.[90][91]

Op 25 September 1984 was Manson in die Kaliforniese Mediese Gerief by Vacaville toe die medegevangene Jan Holmstrom 'n verfverdunmiddel op Manson uitgegooi en hom aan die brand gesteek het. Manson het tweede- en derdegraadse brandwonde oor 20 persent van sy liggaam opgedoen. Holmstrom het verduidelik dat Manson beswaar aangeteken het teen sy Hare Krisjna-dreunsange en hom verbaal gedreig het.

Ná 1989 was Manson in die beskermingseenheid van die Kaliforniese staatsgevangenis. Die eenheid is vir gevangenes wie se lewe bedreig sou word in gewone tronke. Hy is ook in die San Quentin-staatsgevangenis, Kaliforniese Mediese Gerief, die Folsom- en die Pelican Bay-staatsgevangenis aangehou. In Junie 1997 het 'n tronkkomitee bevind Manson verkoop dwelms.[92] Hy is 'n maand later van die Corcoran- na die Pelican Bay-staatsgevangenis geskuif.[92]

Die 76-jarige Manson in Junie 2011.

Op 5 September 2007 het MSNBC The Mind of Manson uitgesaai, 'n volledige weergawe van 'n onderhoud uit 1987 in Kalifornië se San Quentin-staatsgevangenis. Die materiaal van 'n "ongeboeide, onboetvaardige en wilde" Manson is voorheen as "so ongelooflik" beskou dat net sewe minute daarvan uitgesaai is op Today, die program waarvoor dit opgeneem is.[93]

In Maart 2009 het Kaliforniese tronkamptenare 'n foto van Manson uitgereik met 'n wykende haargrens, grys hare en baard en die swastikatatoe nog prominent aan sy voorkop.[94]

In 2010 het Los Angeles Times berig Manson is in 2009 met 'n selfoon betrap. Hy het mense in Kalifornië, New Jersey, Florida en Brits-Columbië gekontak. Volgens 'n woordvoerder van die Kaliforniese departement van korrektiewe dienste was dit onbekend of Manson die foon vir misdaaddoeleindes gebruik het.[95]

Manson het ook 'n album met akoestiese popliedjies opgeneem met die titel Completion, met bykomende produksie deur Henry Rollins. Net vyf eksemplare is gemaak; twee behoort aan Rollins, terwyl die ander drie vermoedelik na Manson is. Die album is nooit uitgereik nie.[96]

Terwyl Manson in die tronk was, het hy Sciëntologie begin bestudeer met behulp van sy medegevangene Lanier Rayner, en in Julie 1961 het Manson sy geloof as Sciëntologie aangedui.[105] Volgens 'n tronkverslag van September 1961 het dit gelyk of "Manson 'n sekere mate van insig in sy probleme gekry het deur sy bestudering van die dissipline".[106]

Nadat Manson in 1967 vrygelaat is, het hy na Los Angeles gereis waar hy "plaaslike Sciëntoloë ontmoet en verskeie partytjies vir rolprentsterre bygewoon het".[107][108][109] Hy het 150 uur van ouditering voltooi.[110]

In 2009 het die platejoggie van Los Angeles Matthew Roberts korrespondensie en ander bewyse uitgereik wat daarop dui dat hy Manson se biologiese seun kan wees. Roberts se biologiese ma het beweer sy was lid van die Mansonbende en het die Familie middel 1967 verlaat nadat Manson haar verkrag het. Sy het na haar ouerhuis teruggekeer en op 22 Maart 1968 die lewe aan Roberts geskenk. Sy het hom daarna laat aanneem. CNN het in 2012 'n DNS-vergelyking laat doen tussen Roberts en Manson se biologiese kleinseun Jason Freeman, en dit het getoon die twee deel nie DNS nie.[111] Roberts het daarna met 'n direkte DNS-toets probeer bewys Manson is sy pa, en dit het beslis getoon hy en Manson is nie familie nie.[112]

In 2014 het Manson in die tronk verloof geraak aan die 26-jarige Afton Elaine Burton en op 7 November het hy 'n troulisensie gekry.[113] Manson het aan Burton die bynaam "Star" gegee. Sy het hom minstens nege jaar lank in die tronk besoek en het verskeie webtuistes bedryf waarin sy beweer het hy is onskuldig.[114]

Die troulisensie het op 5 Februarie 2015 verstryk, sonder dat 'n trouseremonie plaasgevind het.[115] Die joernalis Daniel Simone het berig die troue is gekanselleer nadat Manson agtergekom het Burton wou net met hom trou sodat sy en haar vriend Craig Hammond sy lyk ná sy dood kon gebruik as 'n toeristeattraksie.[115][116] Volgens Simone het Manson gedink hy sou nooit sterf nie en het hy dalk die moontlikheid van 'n huwelik gebruik as 'n manier om Burton en Hammond aan te moedig om hom te besoek en vir hom geskenke te bring. Burton het op haar webtuiste gesê die troue het bloot om logistiese redes nie plaasgevind nie. Manson het 'n infeksie gehad en was twee maande lank in 'n tronkkliniek, waar hy nie besoekers mag ontvang het nie. Sy het gesê sy hoop steeds die lisensie kan hernu word en dat die troue nog sal plaasvind.[115]

Op 11 April 2012 is Manson op sy 12de paroolverhoor toestemming geweier om vrygelaat te word. Hy het dit nie bygewoon nie; ná sy paroolverhoor van 27 Maart 1997 het hy geweier om enige verdere verhore by te woon. Die paneel op die verhoor het aangeteken Manson het 'n "geskiedenis van beherende gedrag" en "geestesgesondheidskwessies", insluitende skisofrenie en paranoïese waansteuring, en dat hy te gevaarlik was om vry te laat.[117] Die paneel het ook aangeteken Manson het 108 keer tronkreëls oortree, het geen aanduiding van berou en geen insig in die veroorsakende faktore van die misdade nie, hy het nie die erns van die misdade besef nie en het 'n buitengewone, gevoellose miskenning van menslike lyding. Hy het ook geen paroolplanne nie.[118]

Op die paroolverhoor van 11 April 2012 is bepaal Manson sou vir die volgende 15 jaar nie vir parool in aanmerking kom nie: dus tot in 2027, wanneer hy 92 jaar oud sou gewees het.[119]

In Junie 1970 was Manson die onderwerp van die voorbladartikel van Rolling Stone.[120] Bernardine Dohrn van die Weather Underground het na berig word van die Tate-moorde gesê: "Dink net, eers het hulle daardie varke doodgemaak, toe eet hulle aandete in dieselfde kamer, toe druk hulle selfs 'n vurk in 'n slagoffer se maag. Wild!"[121] Toe die Manson-fanatikus James Mason die Neo-Nazi-groep Universal Order stig, wat ook ander bewegings soos die terroristegroep Atomwaffen Division beïnvloed het, het hy beweer hy handel op 'n voorstel van Charles Manson, wat gebaseer is op iets wat Manson in 'n televisie-onderhoud gesê het.[122] Bugliosi het 'n BBC-werknemer aangehaal dat 'n "neo-Manson-kultus" in Europa bestaan wat deur sowat 70 rockgroepe verteenwoordig word wat liedjies deur Manson speel, asook "liedjies ter ondersteuning van hom".[84]

Manson was 'n sukkelende musikant wat tussen 1967 en 1969 sukses in Hollywood probeer behaal het. Die Beach Boys het 'n nabootsweergawe van een van sy liedjies gedoen. Ander liedjies is eers uitgereik nadat die verhoor vir die Tate-moorde begin het. Op 6 Maart 1970 is 'n album met Manson se musiek, Lie: The Love and Terror Cult (LIE), uitgereik.[123][124][125][126] Dit het "Cease to Exist" ingesluit, 'n Manson-komposisie wat die Beach Boys opgeneem het met veranderde liriek en die titel "Never Learn Not to Love".[127][128] Oor die volgende paar maande is net sowat 300 van die album se 2 000 eksemplare verkoop.[129]

Verskeie ander uitreikings van Manson-opnames – met beide musiek en die gesproke woord – bestaan. Een daarvan, The Family Jams, sluit twee CD's in van Manson se liedjies wat die Familie in 1970 opgeneem het, nadat Manson en die ander in hegtenis geneem is. Die kitaarspeler en hoofsanger is Steve Grogan;[130] bykomende sangers is Lynette Fromme, Sandra Good, Catherine Share en ander. One Mind, 'n album met musiek, poësie en die gesproke woord, is in April 2005 uitgereik onder 'n Creative Commons-lisensie.[131][132]

Die Amerikaanse rockgroep Guns N' Roses het Manson se "Look at Your Game, Girl" opgeneem op hulle album van 1993 "The Spaghetti Incident?"[133][134] "My Monkey", op die album Portrait of an American Family deur die Amerikaanse rockgroep Marilyn Manson, sluit die liriek in: "I had a little monkey / I sent him to the country and I fed him on gingerbread / Along came a choo-choo / Knocked my monkey cuckoo / And now my monkey's dead." Dié woorde kom van Manson se "Mechanical Man",[135] wat te hoor is op die album LIE.

Musikante soos Kasabian,[136] Spahn Ranch[137] en Marilyn Manson[138] se name is geïnspireer deur Manson en sy volgelinge.

• Bugliosi, Vincent; Gentry, Curt (1974). Helter Skelter: The True Story of the Manson Murders (1992 uitg.). Norton. ISBN 0-09-997500-9.
• Guinn, Jeff (2013). Manson: The Life and Times of Charles Manson. Simon & Schuster. ISBN 978-1-4516-4516-3.
• Manson, Charles (1988). Manson in His Own Words. As told to Nuel Emmons. Grove Press. ISBN 0-8021-3024-0.
• O'Neill, Tom (2019). Piepenbring, Dan (red.). CHAOS: Charles Manson, the CIA, and the Secret History of the Sixties. ISBN 978-0-316-47755-0.
• Sanders, Ed (2002). The Family (hersiene, bygewerkte uitg.). Thunder's Mouth Press. ISBN 1-56025-396-7.