Brigitte Engerer

Brigitte Engerer (Frans: ɑ̃ɡəʁɛʁ; 27 Oktober 1952 – 23 Junie 2012) was 'n Franse pianis.

Engerer tydens die 2009 La Folle Journée.

Biografie

Engerer is in Frans-Tunisië gebore,[1] en het op die ouderdom van vier met klavierlesse begin. Sy het teen die ouderdom van ses reeds in die openbaar begin optree. Toe sy elf jaar oud was het haar gesin na Frankryk getrek waar sy ingeskryf het by die Paryse Konservatoria ten einde onder Lucette Descaves te studeer.[2] 'n Eersteprys in klavier is in 1968, toe sy vyftien jaar oud was, eenpariglik aan haar toegeken. Die volgende jaar het sy die Long-Thibaud-Crespin Kompetisie gewen.

Engerer was gevolglik uitgenooi om verdere opleiding te ondergaan by die Moskouse Tsjaikofski Konservatoria waar sy aangesluit het by die klas van Stanislav Neuhaus, wie opgemerk het dat sy "een van die briljantste en mees oorspronklike pianiste van haar generasie" is. Alhoewel haar beurs slegs vir een jaar was, het sy so baie van Rusland gehou dat sy vir nege jaar daar studeer het.[2][3]

Haar loopbaan het in 1980 'n beslissende wending geneem toe Herbert von Karajan haar uitgenooi het om saam met die Berliner Philharmoniker te speel. Sy het gevolglik betrekkings gehad by die Boston Simfonieorkes, New York Filharmoniese Orkes en die Orchestre de Paris onder Daniel Barenboim. Sy was 'n gunsteling van dirigente soos Mstislav Rostropovich en Zubin Mehta.[3] Haar verdere loopbaan was verdeel tussen die aanbied van uitvoerings en die gee van onderrig by die Paryse Konservatoria. Haar laaste uitvoering (Théâtre des Champs-Elysées in Parys op 12 Junie 2012) het uit die werk van Schumann bestaan.[4]Sy was getroud met die skrywer Yann Queffélec en het 'n dogter genaamd Leonore gehad. Sy is later met Xavier Fourteau getroud, hulle het saam 'n seun gehad, Harold Fourteau. Sy het in Parys aan kanker beswyk in 2012.

Aanhaling
Ek benodig die deursigtigheid van die Franse klavier — en, meer belangrik, die rasionaliteit van Franse filosofie. Maar ek het sommige van die Russiese kranksinnigheid in my musiekmaak ook nodig. Ek benodig dit steeds.[2]

Enkele plate
  • Tsjaikofski Klavierconcerto No. 1 en Schumann Klavierconcerto in A mineur met die Koninklike Filharmoniese Orkes/Emmanuel Krivine
  • Die Volledige Nokturnes deur Frédéric Chopin
  • Sonates deur Beethoven, Grieg en Schumann met Olivier Charlier
  • Werke vir twee klaviere en 'n klavierduet van Rachmaninoff met Oleg Maisenberg en Boris Berezofski
  • 'n Duitse Mis deur Brahms in 'n weergawe daarvan vir twee klaviere en koor (Londense weergawe) met Boris Berezofski en die Accentus-koor, gedirigeer deur Laurence Equilbey
  • Schumann se Karnaval en Tonele uit my Kinderjare
  • Concertos deur Clara en Robert Schumann; Orchestre régional de Cannes-Provence-Alpes-Côte d'Azur/Philippe Bender
  • Die werke vir tjello en klavier deur Chopin; met Henri Demarquette
  • Herinneringe uit my Kinderjare (Russiese Musiek); pamflet-essay deur Yann Queffélec (2007 Mirare) ("Choc" du Monde de la Musique)
  • L'invitation au Voyage (Franse musiek) met Henry Demarquette ("Choc" du Monde de la Musique)
  • Trésors de Russie (Russiese musiek- sy speel Moessorgski se Prente by 'n Uitstalling en 'n klavierverwerking van die komponis se Nag op 'n Kaal Berg), Harmonia Mundi

Rolprente

Beelde van Brigitte Engerer verskyn herhaaldelik in Sophie Laloy se rolprent Je te mangerais (vrygestel op 11 Maart 2009), waarin sy deur Mary, die hoofkarakter, bewonder word.[5] Sy het ook die klavierstukke van klassieke musiek wat in die rolprent gehoor kan word gespeel.

Internasionale pryse en eerbewyse
  • Kompetisie Marguerite Long-Jacques Thibaud
  • Tsjaikofski-kompetisie in Moskou
  • Koningin Elisabeth Kompetisie van België
  • Grand Prix du Disque vir haar opname met Philips van Schumann se Karnaval op. 9 en sy Karnaval van Wene
  • Ooreenstemmende lid van die Institut de France, Akademie van Fynkunste
  • Victoires de la musique 2011 classique

Eerbewyse

Eksterne skakels

Verwysings
  1. "French virtuoso pianist Brigitte Engerer dies at 59". France24. 23 Junie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 27 Junie 2012. Besoek op 24 Junie 2012.
  2. Fox, Margalit (29 Junie 2012). "Brigitte Engerer, Pianist With Singular Style, Dies at 59". The New York Times (in Engels). New York. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 2 September 2017. Besoek op 5 Augustus 2014.
  3. "Obituary: Brigitte Engerer". Daily Telegraph (in Engels). London. 25 Junie 2012. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2019. Besoek op 31 Julie 2014.
  4. " Obscène ? Vous avez dit obscène ! ", 88 notes pour piano solo, Jean-Pierre Thiollet, Neva Editions, 2015, bl. 226-227. ISBN 978 2 3505 5192 0
  5. "Brigitte Engerer – IMDb". Akas.imdb.com. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 September 2019. Besoek op 24 Junie 2012.
  6. "Décret du 13 mai 2011 portant promotion et nomination" (in Frans). Legifrance. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 9 April 2020. Besoek op 24 Junie 2012.
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.