Brandstofinspuiting

Brandstofinspuiting is 'n stelsel waarmee brandstof vir vermenging met lug vir 'n binnebrandenjin gelewer word. Dit het die primêre stelsel in voertuigenjins geword, en het die vergasser grootliks vir hierdie doel in die 1980's vervang.

'n Brandstofinspuitstelsel word ontwerp en gekalibreer spesifiek vir die soort brandstof wat dit gaan hanteer: petrol, VPG, etanol, metanol, metaan (aardgas), waterstof of diesel. Die meeste brandstofinspuitstelsels word vir petrol- of dieselaanwendings gebou. Met die bekendstelling van elektroniese brandstofinspuiting het die hardeware vir petrol en diesel dieselfde begin lyk. Elektroniese brandstofinspuiting het dit moontlik gemaak om dieselfde hardeware vir 'n verskeidenheid brandstowwe te gebruik. Vir petrolenjins was vergassers die hoofmetode waarop brandstof tot die enjin toegevoer is. 'n Wye verskeidenheid brandstofinspuitstelsels het egter reeds sedert die vroegste gebruik van die binnebrandmotor bestaan.

Die hoofverskil tussen vergassers en brandstofinspuitings is dat brandstofinspuitings die brandstof atomiseer deur dit deur 'n klein opening onder hoë druk te pomp, terwyl 'n vergasser op die vakuum staatmaak wat deur die luginlaat veroorsaak word namate dit by die enjin ingesuig word.

Die brandstofinspuiter self is slegs 'n spuitstuk en 'n klep: die aandrywing om die brandstof in te spuit, word verder terugwaarts in die brandstoftoevoerstelsel verkry, van 'n pomp of 'n drukhouer.