Bohuslav Martinů
Bohuslav Jan Martinů (Tsjeggies: [ˈboɦuslaf ˈmarcɪnuː] ; 8 Desember 1890 – 28 Augustus 1959) was 'n Tsjeggiese komponis van moderne klassieke musiek. Martinů het 6 simfonieë, 15 operas, 14 balletstukke en 'n groot hoeveelheid orkestrale-, kamermusiek-, instrumentale stukke en stukke vir die stem geskryf.
Hy het 'n violis geword in die Tsjeggiese Filharmoniese Orkes, en het musiek in sy tuisstad onderrig. Nadat hy in 1923 Tsjeggo-Slowakye verlaat het vir Parys, het Martinů doelbewus van die Romantiese styl waarin hy opgelei was onttrek. In die 1930's het hy geëksperimenteer met ekspressionisme en konstruktivisme en 'n bewonderaar geword van wat op daardie tydstip huidige Europese tegniese ontwikkelings was, wat ten toon gestel word deur sy orkestrale werke naamlik; Half-time en La Bagarre. Hy het ook jazz idiome aangeneem, soos byvoorbeeld in sy La revue de cuisine.
In die vroeë 1930's het hy die hoofbron van sy komposisionele styl, naamlik die neo-klassisisme soos ontwikkel deur Igor Stravinski ,gevind. Hy het begin om teen 'n ysingwekkende spoed te begin komponeer, en het vinnig kamer-, orkestrale-, koor- en instrumentale werke gekomponeer.
Sy gebruik van die klavier obbligato het sy kenmerkende eienskap geword. Sy Concerto Grosso en die Dubbelkonsert vir Twee Strykorkeste, Klavier en Timpani is van sy bekendste werke uit hierdie tydperk. Wat betref sy operas, word Julietta en die Die Griekse Passie gereken as die beste.
Hy is vergelyk met Sergei Prokofiëf en Béla Bartók wat betref die innoverende inkorporasie van Sentraal-EuropeseSentraal-Europa etno-musikologie in sy musiek. Hy het voortgegaan om regdeur sy oeuvre van Boheemse Bohemië en Morawiese Morawië volksmelodieë gebruik te maak, gewoonlik in kleuterrympies - byvoorbeeld in Otvírání studánek ("Die Oopmaak van die Putte").
Sy simfoniese loopbaan het in 1941 begin toe hy in die proses om te ontvlug van die Duitse okkupasie van Frankryk geëmigreer het na die Verenigde State van Amerika. Sy ses simfonieë was uitgevoer deur al die groot orkeste van die VSA. Later hand het hy in 1953 teruggekeer om in Europa te woon, maar was daarna terug in New York, totdat hy in 1956 op permanente grondslag teruggekeer het na Europa. Hy het gesterf in Switserland in Augustus 1959.
