Bohrium

Bohrium is ’n superswaar, kunsmatige element met die atoomgetal 107 en simbool Bh. Dit kom nie in die natuur voor nie, kan net in ’n laboratorium vervaardig word en is radioaktief. Die stabielste bekende isotoop, bohrium-270, het ’n halfleeftyd van ongeveer 61 sekondes.

107 seaborgium bohrium hassium
Re

Bh

(Uhu)
Algemeen
Naam, simbool, getal bohrium, Bh, 107
Chemiese reeksoorgangsmetaal
Groep, periode, blok 7, 7, d
Atoommassa(270) g/mol
Elektronkonfigurasievoorspel;[1] [Rn] 5f14 6d5 7s2
Elektrone per skilvoorspel; 2, 8, 18, 32, 32, 13, 2
CAS-registernommer54037-14-8
Fisiese eienskappe
Toestandvoorspel;[2] vastestof
Digtheid (naby k.t.)voorspel; 37,1 g/cm³
Atoomeienskappe
Oksidasietoestande7, (5), (4), (3)[3][4]
Ionisasie-energieë 1ste: 742,9 kJ/mol
2de: 1 688,5 kJ/mol
3de: 2 566,5 kJ/mol
Geskiedenis
Ontdek1981
Ontdek deurSentrum vir Swaarioonnavorsing,
Darmstadt, Duitsland
Genoem naNiels Bohr
Datum van naam1997
Vorige naamunnilseptium (Uns)
Vernaamste isotope
Hoofartikel: Isotope van bohrium
iso NV halfleeftyd VM VE (MeV) VP
274Bh sin 40 s α 8,8 270Db
272Bh sin 10 s α 9,02 268Db
271Bh sin 1 s α 9,35 267Db
Portaal Chemie

Die element is genoem na die Deense fisikus Niels Bohr.

Op die periodieke tabel lê dit in die d-blok, in groep 7 en periode 7. Dit is dus die vyfde lid van die 6d-reeks oorgangsmetale. Chemiese eksperimente het bevestig dit tree op soos die swaarder homoloog van renium net bo dit. Sy eienskappe is net gedeeltelik vasgestel, maar dit stem baie ooreen met dié van ander elemente in groep 7.

Verwysings

  1. Johnson, E.; Fricke, B.; Jacob, T.; Dong, C. Z.; Fritzsche, S.; Pershina, V. (2002). "Ionization potentials and radii of neutral and ionized species of elements 107 (bohrium) and 108 (hassium) from extended multiconfiguration Dirac–Fock calculations". The Journal of Chemical Physics. 116: 1862. Bibcode:2002JChPh.116.1862J. doi:10.1063/1.1430256.
  2. Östlin, A.; Vitos, L. (2011). "First-principles calculation of the structural stability of 6d transition metals". Physical Review B. 84 (11). Bibcode:2011PhRvB..84k3104O. doi:10.1103/PhysRevB.84.113104.
  3. Hoffman, Darleane C.; Lee, Diana M.; Pershina, Valeria (2006). "Transactinides and the future elements". In Morss; Edelstein, Norman M.; Fuger, Jean (reds.). The Chemistry of the Actinide and Transactinide Elements (3de uitg.). Dordrecht, Nederland: Springer Science+Business Media. ISBN 1-4020-3555-1.
  4. Fricke, Burkhard (1975). "Superheavy elements: a prediction of their chemical and physical properties". Recent Impact of Physics on Inorganic Chemistry. 21: 89–144. doi:10.1007/BFb0116498. Besoek op 4 Oktober 2013.

Eksterne skakels

H He
Li Be B C N O F Ne
Na Mg Al Si P S Cl Ar
K Ca Sc Ti V Cr Mn Fe Co Ni Cu Zn Ga Ge As Se Br Kr
Rb Sr Y Zr Nb Mo Tc Ru Rh Pd Ag Cd In Sn Sb Te I Xe
Cs Ba La Ce Pr Nd Pm Sm Eu Gd Tb Dy Ho Er Tm Yb Lu Hf Ta W Re Os Ir Pt Au Hg Tl Pb Bi Po At Rn
Fr Ra Ac Th Pa U Np Pu Am Cm Bk Cf Es Fm Md No Lr Rf Db Sg Bh Hs Mt Ds Rg Cn Nh Fl Mc Lv Ts Og
Alkalimetale Aardalkalimetale Lantaniede Aktiniede Oorgangsmetale Hoofgroepmetale Metalloïde Niemetale Halogene Edelgasse Chemie onbekend
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.