Beringsee
Die Beringsee is ’n binnesee van die Stille Oseaan.[1][2] Dit is ’n relatief vlak see.
| Beringsee | |
|---|---|
 ’n Nasa-satellietfoto van die Beringsee – Alaska is regs bo en Rusland links bo | |
 Die Beringsee en die noordelike Stille Oseaan | |
| Koördinate: | 58°N 178°O |
| Ligging: | Siberië (Rusland), Alaska (Verenigde State |
| Soort: | See van die Stille Oseaan |
| Oppervlakte: | 2 000 000 km² (770 000 myl²) |
| Invloei: | Anadirrivier, Kuskokwimrivier, Yukonrivier |
| Eiland/e: | Karaginski, Kommandeur, Nunivak, Pribilof, Sint Lawrence, Sint Matthew |
| Nedersettings: | Anadir |
Die see word deur die Alaska-skiereiland geskei van die Golf van Alaska. Die oppervlakte is meer as 2 000 000 km². Dit word in die ooste en noordooste deur Alaska begrens, in die weste deur Rusland se Verre Ooste en die Kamtsjatka-skiereiland, in die suide deur die Alaska-skiereiland en die Aleoete-eilande en in die verre noorde deur die Beringstraat, wat die Beringsee en die Arktiese Oseaan se Tsjoekotkasee verbind. Die see is genoem na Vitus Bering, ’n Deense navigator in Russiese diens wat in 1728 die eerste Europeër was wat dit stelselmatig verken het.
Die Beringsee-ekostelsel sluit bronne van Amerika en Rusland in, sowel as van internasionale waters.[3] Die interaksie tussen strome, see-ys en weer maak dit ’n lewendige en produktiewe ekostelsel.
Geskiedenis
Die meeste wetenskaplikes glo die seevlak was so laag tydens die laaste glasiale tyd dat mense en diere per voet van Asië na Noord-Amerika kon migreer oor wat nou bekend is as die Beringstraat. Daar word algemeen na verwys as die Beringlandbrug, en sommige glo dit is die manier waarop die eerste mense die Amerikas binnegegaan het.
Biodiversiteit
Baie bedreigde spesies walvisse kom hier voor, onder meer die blouwalvis, rorkwal, seiwalvis, bultrugwalvis, potvis en die skaarsste soort in die wêreld, die noordelike Stille Oseaan-noordkapper. Ander seesoogdiere sluit in die walrus, sterseeleeu, noordelike seebeer, witdolfyn, moordvis en ysbeer.
Die Beringsee is baie belangrik vir die seevoëls van die wêreld. Meer as 30 spesies en sowat 20 miljoen individuele voëls broei in die streek. Seevoëlspesies sluit in die kuifpapegaaiduiker, die bedreigde kortstertalbatros, brileend en klipmeeu. Baie van dié spesies is uniek aan die streek. Die Beringsee is ook die tuiste van die kuifalk, met tot ’n miljoen individue.
Daar is ook baie visspesies, minstens 419, waarvan baie belangrik is vir kommersiële vissery soos 6 spesies van die Stille Oseaan-salm, die Alaskakoolvis, rooikoningskrap, Pasifiese kabeljou, Pasifiese heilbot en sandvis.
Verwysings
- (en) Fasham, M. J. R. (2003). Ocean biogeochemistry: the role of the ocean carbon cycle in global change. Springer. p. 79. ISBN 978-3-540-42398-0.
- (en) McColl, R.W. (2005). Encyclopedia of World Geography. Infobase Publishing. p. 697. ISBN 978-0-8160-5786-3. Besoek op 26 November 2010.
- (en) "North Pacific Overfishing (DONUT)". Trade Environment Database. American University. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 11 Desember 2016. Besoek op 13 Augustus 2011.
Eksterne skakels
Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Beringsee.
Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia- (en) "Bering Sea and Strait". Encyclopædia Britannica. Besoek op 7 Augustus 2020.
