Mulanjemassief

Die massief is sowat 22 x 26 km groot en die hoogste punt, die Sapitwapiek, is 3 002 m hoog.[2] ’n Groot deel van die massief bestaan uit golwende graslande op hoogtes van 1 800 tot 2 200 m wat gekruis word deur diep, beboste klowe. Dit het baie individuele pieke wat tot meer as 2 500 m hoog is, soos die Chambe-piek, waarvan die westelike hang bekend is vir die langste rotsklim in Afrika.

Die westelike hang van Berg Mulanje.

Die massief is sowat 130 miljoen jaar gelede gevorm vanweë die inpersing van magma in die aardkors. Die omringende rots is mettertyd weggekalwe en dit het die erosiebestande vulkaniese rots van die Mulanjemassief agtergelaat. Die eerste Europeër wat geskryf het dat hy die berg gesien het, was David Livingstone, in 1859, maar in argeologiese ondersoeke is bewyse gevind dat die berg sedert die Steentydperk al besoek word.

Die berg is so hoog dat dit die boonste lugvloei versteur sodat reënwolke daaromheen vorm. Dit is dus ’n belangrike bron van reënwater vir feitlik elke rivier wat deur hierdie deel van Malawi vloei. ’n Taamlike groot houtbedryf is aan die hange van die massief gevestig.

Die massief is deel van ’n beskermde bergwoudreservaat. Soveel inheemse Mulanje-sipresse (Widdringtonia whytei) is afgekap dat dit as bedreig beskou word en van die laaste oorblywende bome word in die park aangetref, asook ’n paar ander plante en diere waarvan baie spesies inheems aan die gebied is. Voorbeelde sluit in woudskoenlappers en ’n skaars soort voël, verkleurmannetjie, gekko, akkedis en padda. Die gebied om die park word bedreig deur ’n groeiende bevolking, die afkap van bome en indringerspesies.

Mulanje is ’n gewilde plek vir bergklim en stap en het verskeie berghutte wat deur die Malawiese Bergklub en die departement van bosbou onderhou word. Sapitwapiek is in 1894 die eerste keer uitgeklim en is nou die gewildste plek vir bergklim op die plato.

• Hierdie artikel is vertaal uit die Engelse Wikipedia