Azawad

Drie jaar na onafhanklikheid het 'n gewapende stryd uitgebreek. Dit is verm deur die Maliese leër onderdruk. Die onafhanklikheidsbeweging is verder verswak deur die droogte in die streek gedurende die 1970's.

In 1988 is 'n opstandbeweging, die Mouvement popular de libération de l'Azawad (MPLA), gestig. Dit het in 1990 begin met 'n opstand, wat gelei het tot die Tamanrasset-ooreenkomste, en 'n nasionale verdrag in 1992 wat aan die streek meer outonomie besorg het.

'n Nuwe opstand het in 2006 uitgebreek, wat met die Algiers-ooreenkoms besleg is.[2]

Kaart van Azawad

Ná die staatsgreep wat die bewind van Amadou Toumani Touré in Mali omvergewerp het, het die onafhanklikheidsbeweging vinnig gegroei. Toearegrebelle, saam met Islamitiese groepe, het beheer oor die drie groot stede in die gebied oorgeneem. Dit het gebeur sonder te veel opposisie van die swak toegeruste en ongeorganiseerde leër van Mali.[3] Hierna het 'n broederlike stryd ontstaan tussen die vegters van die MNLA en die Islamitiese groepe, waaronder die Ansar Dine (onder leiding van die Toeareg-stamleier Iyad Ag Ghaly), en dele van die AQMI. Die MNLA het 'n skietstilstand aangekondig en ook op Vrydag, 6 April 2012, sy onafhanklikheid verklaar.

Op 11 Januarie 2013 het Frankryk soldate ná Azawad ontplooi om Mali se soldate in die konflik by te staan en tot einde Januarie is die groot stede in die gebied herower. Op 14 Februarie 2013 het die MNLA hul eis ná onafhanklikheid van Mali opgegee en die regering vir onderhandelinge oor die toekoms van die gebied gevra.