Avicenna

Ibn Sina of Avicenna (Latyn), voluit Abu Ali Al-Hoessein Ibn Abdoellah Ibn Sina (980 - 1037), was ’n Islamitiese medikus, geoloog, paleontoloog, natuurkundige, sielkundige, wiskundige, wetenskaplike en filosoof van Persiese afkoms. Hy het groot bydraes gelewer op die gebied van Aristoteles-filosofie en die geneeskunde, en het honderde verhandelings geskryf, waarvan sowat die helfte nog bestaan. Van dié werke konsentreer sowat 150 op filosofie en 40 op geneeskunde.[1]

Avicenna
Die Persiese filosoof Avicenna
Geboortenaam	Abū ʿAlī al-Ḥusayn ibn ʿAbd Allāh ibn Al-Hasan ibn Ali ibn Sīnā
Gebore	18 Junie ca. 980 Afshona, Samanide-ryk
Oorlede	16 Augustus 1037 (op 56–57) Hamadan, Kakuyide-ryk
Vakgebied	Medisyne en aromaterapie Filosofie en logika Kalam in die Islamitiese teologie Wetenskap Poësie
Bekend vir	Die Boek van Genesing Die Kanon van Geneeskunde
Beïnvloed deur	Koran, Hippokrates, Aristoteles, Galen, Neoplatonisme, al-Kindi, al-Farabi, Rhazes, Biruni, al-Masihi
Invloed op	Biruni, Omar Khayyám, Averroes, Shahab al-Din Suhrawardi, Tusi, Ibn al-Nafis, Albertus Magnus, Maimonides, Abu 'Ubayd al-Juzjani

Sy bekendste werke is Die Boek van Heling, ’n omvattende filosofiese en wetenskaplike ensiklopedie, en Die Kanon van die Geneeskunde,[2] wat in die Middeleeue die standaardhandleiding was aan baie universiteite.[3]

Avicenna word beskou as een van die beroemdste en invloedrykste kenners uit die Islamitiese Goue Era.[4]