Voël

Daar bestaan bewyse dat voëls ontwikkel het uit Theropoda-dinosourusse, en meer spesifiek dat voëls lede is van die Maniraptora, 'n groep Therapoda-dinosourusse wat ook die Dromaeosauridae- en die Oviraptoridae-families insluit.[10] Namate meer en meer nie-voëlagtige Therapoda-dinosourusse ontdek word wat steeds nou aan voëls verwant is, word die eens duidelike onderskeiding tussen voëls en ander diere minder ooglopend. Onlangse ontdekkings in die Liaoning-provinsie in Noordoos-China het onthul dat etlike klein Therapoda-dinosourusse vere gehad het, wat tot hierdie onduidelikheid bydra.[11]

Die vroeë voël, Archaeopteryx, van die Juratydperk, is bekend as een van die eerste "verlore skakels" van die laat-19de eeu wat die teorie van evolusie ondersteun het, selfs al word Archaeopteryx nie as 'n direkte voorouer van moderne voëls beskou nie. 'n Ander vroeë voël is Confuciusornis, van die vroeë Kryttydperk. Dit is moontlik dat albei hierdie voëls voorafgegaan is deur Protoavis texensis, alhoewel die fossiel wat dié naam dra so fragmentaries is, dat daar aansienlike twyfel bestaan of die fossiel wél aan 'n voëlagtige dier behoort. Ander Mesosoïese voëls sluit die Enantiornithes, Yanornis, Ichthyornis, Gansus en die Hesperornithiformes in – 'n groep lopende duikvoëls wat amper soos dobbertjies en seeduikers gelyk het.

Die skelet van 'n duif toon 'n opvallende verlenging van die borsbeen, waaraan die vlerkspiere geanker word.

Die Cryptovolans en Microraptor van die Dromaeosauridae-familie mag miskien tot aangedrewe vlug in staat gewees het, min of meer tot dieselfde mate as Archaeopteryx. Cryptovolans het eienskappe besit wat ook by moderne voëls voorkom: hul borsbeen was verleng teen 'n hoek met die middellyn van die borsbeen en na buite gerig, loodreg op die ribbekas. Hierdie verlenging dien as 'n anker waaraan moderne voëls se vlerkspiere geheg is, sodoende beskik die voëls oor voldoende hefkrag vir vlug. Cryptovolans se rugstring blyk ook buigsaam te wees, net soos dit by moderne voëls die geval is, om te voorkom dat die werwels nie tydens vlug uitgly nie. As gevolg van hierdie eienskappe is Cryptovolans eintlik selfs 'n beter "voël" as Archaeopteryx, aangesien laasgenoemde nié hierdie eienskappe besit nie. As gevolg van hierdie eienskappe het sommige paleontoloë voorgestel dat lede van die Dromaeosauridae-familie in werklikheid basale ("basis") voëls is en dat die groter lede van die familie op 'n tyd kon vlieg, maar dat latere vorme nie daartoe in staat was nie. Hul hipotese is derhalwe dat voëls nie van die Dromaeosauridae-familie afstam nie, maar dat die Dromaeosauridae-familie van voëls afstam. Bewyse vir hierdie teorie is tans nog onvoldoende, aangesien die presiese verhouding tussen die mees gevorderde lede van Maniraptora en die primitiefste egte voëls steeds nie goed begryp word nie.

Sommige dinosourusse, wat bekend staan as Ornithischia, het voëlagtige heupbene, maar voëls het ontwikkel uit Saurischia-dinosourusse wat reptielagtige heupbene het. Dit bewys dat voëls hul heupstruktuur onafhanklik ontwikkel het. Die voëlagtige heupstruktuur het selfs 'n derde keer onafhanklik ontwikkel: tussen lede van Therizinosauridae, 'n spesifieke groep Theropoda-dinosourusse.

'n Alternatiewe teorie oor die ontwikkeling van voëls word voorgestel deur sommige wetenskaplikes, waaronder Larry Martin en Alan Feduccia. Die teorie stel voor dat voëls (insluitende lede van Maniraptora) van vroeë archosourusse soos Longisquama afstam.[12] Die teorie word tans betwis deur die meerderheid paleontoloë, asook deur kenners in die studie van veerontwikkeling en evolusie.[13]

Moderne voëls word as Neornithes geklassifiseer en dit is tans bekend dat die groep tot 'n basiese groep afstammelinge ontwikkel het aan die einde van die Kryttydperk. Die Neornithes word verdeel in die Paleognathae en die Neognathae. Die Paleognathae sluit die stuithoenders van Sentraal- en Suid-Amerika in, asook die loopvoëls. Soos die naam aandui, is loopvoëls groot voëls wat nie tot vlug in staat is nie.

Foto's van verskeie voëls