Argon

Argon is die chemiese element in die periodieke tabel met die simbool Ar en atoomgetal 18. Argon is die derde edelgas in groep 18 en maak ongeveer 1% van die Aarde se atmosfeer uit.

chloor – argon
Ne Ar Kr
	Volledige tabel

Algemeen

Argon, Ar, 18

18 (VIIIA), 3 , p

1.784 kg/m³ (273 K), NVT

Voorkoms

kleurloos

Atoomeienskappe

Atoomgewig

39.948 ame

Atoomradius (ber.)

geen data (71) pm

Kovalente radius

97 pm

van-der-Waalsradius

188 pm

Elektronkonfigurasie

[Ne]3s²

e⁻ e per energievlak

2, 8, 8

Oksidasietoestande (Oksied)

0, +2 (in skaars omstandighede)

Kristalstruktuur

kubies vlakgesentreerd

Strukturbericht-kode

A1

Fisiese eienskappe

Toestand van materie

gas (nie-magneties)

Smeltpunt

83.8 K (−153.7 °C °C)

87.3 K (−150.2 °C)

6.447 kJ/mol

1.188 kJ/mol

Geen data Pa

1,4 x 10^-3 [L/mol.atm] 1300 [K] [1]

Spoed van klank

319 m/s teen 293.15 K

Algemeen

Elektronegatiwiteit

geen data (Pauling skaal)

Spesifieke warmtekapasiteit

520 J/(kg*K)

Elektriese geleidingsvermoë

geen data

Termiese geleidingsvermoë

0.01772 W/(m*K)

1^ste ionisasiepotensiaal

1520.6 kJ/mol

2^de ionisasiepotensiaal

2665.8 kJ/mol

3^de ionisasiepotensiaal

3931 kJ/mol

4^de ionisasiepotensiaal

5771 kJ/mol

5^de ionisasiepotensiaal

7238 kJ/mol

6^de ionisasiepotensiaal

8781 kJ/mol

7^de ionisasiepotensiaal

11995 kJ/mol

8^ste ionisasiepotensiaal

13842 kJ/mol

Mees stabiele isotope

iso	NV	halfleeftyd	VM	VE M eV [nie SI]	VP
³⁶Ar	0.336%	Ar is stabiel met 18 neutrone
³⁸Ar	0.063%	Ar is stabiel met 20 neutrone
³⁹Ar	sin.	269 y	β^-	0.565	³⁹K
⁴⁰Ar	99.6%	Ar is stabiel met 22 neutrone
⁴²Ar	sin.	32.9 j	β^-	0.600	⁴²K

SI eenhede & STD word gebruik tensy anders vermeld.

Kenmerkende eienskappe

Argon is 2,5 keer meer oplosbaar in water as stikstof wat dit ongeveer net so oplosbaar maak soos suurstof. Hierdie hoogs stabiele chemiese element is kleurloos en reukloos in beide vloeibare en gasvorm. Daar is geen egte chemiese verbinding wat argon bevat nie – een van die redes waarom dit voorheen 'n inerte gas genoem is. Die sintese van argon hidrofluoried (HArF), 'n hoogs onstabiele verbinding van argon met fluoor is deur navorsers by die Universiteit van Helsinki in 2000 gerapporteer, maar die bestaan daarvan is nog nie onafhanklik bevestig nie.

Alhoewel geen chemiese verbindings van argon bestaan nie, kan argon klatrate met water vorm wanneer atome daarvan in 'n netwerk van watermolekules vasgevang word. Teoretiese berekeninge op rekenaar het gewys dat verskeie stabiele argonverbindings teoreties behoort te kan bestaan maar daar is egter nog geen manier om dit te sintetiseer nie.

Aanwendings

Argon word in beligting gebruik aangesien dit selfs by hoë temperature nie reageer met die filament in 'n gloeilamp nie. Dit word ook gebruik waar diatomiese stikstof nie geskik is as (semi-)inerte gas nie. Ander gebruike sluit in:

Word gebruik as gasskerm vir baie sweistegnieke, insluitend MIG asook TIG (Engelse afkorting behou om verwarring te voorkom)
vir gebruik as nie-reaktiewe kombers in die vervaardiging van titaan en ander reaktiewe elemente.
vir 'n beskermende atmosfeer waarin silikon- en germanium kristalle gegroei kan word.
Argon-39 is al gebruik vir geologiese studies, hoofsaaklik vir studie van yskerne. Dit is ook al gebruik vir grondwaterdatering.
Krio-snykundige (Kriogeniese snykunde) prosedures soos kriogeniese verwydering gebruik vervloeide argon om kankerselle te vernietig.
Argon word ook gebruik in tegniese skubaduik om 'n droë pak op te blaas, vanweë sy onreaktiewe hitte-isolasie effek.

Geskiedenis

Henry Cavendish het in 1785 vermoed dat Argon (Grieks argos wat "onaktief" beteken) in lug teenwoordig was maar dit is eers in 1894 deur Lord Rayleigh en Sir William Ramsay ontdek.

Verspreiding

Die gas kan vanuit lug herwin word deur fraksionering van vloeibare lug aangesien die atmosfeer ongeveer 0,934% op 'n volumebasis bevat (1,29% op 'n massabasis). Die atmosfeer van Mars bevat daarteenoor ongeveer 1,6% Ar-40 en 5 dpm Ar-36. In 2005 het die Huygens ruimteverkenningstuig ook die teenwoordigheid van Ar-40 op Titaan, die grootste maan van Saturnus, ontdek. .

Verbindings

Voor 1962, is argon en die ander edelgasse algemeen as chemies inert beskou wat nie in staat is om verbindings met ander stowwe te vorm nie. Wetenskaplikes het sedertdien egter verbindings van die swaarder edelgasse voorberei. In 2000 is die eerste argon verbinding deur navorsers by die Universiteit van Helsinki voorberei. Deur 'n ultraviolet lig op bevrore argon wat 'n klein hoeveelheid waterstof-fluoried bevat het, was hulle in staat om argonwaterstof-fluoried (HArF) te sintetiseer. Die eksperimentele resultate is skynbaar nog nie onafhanklik bevestig nie.

Isotope

Die hoof-isotope van argon wat op Aarde gevind word is Ar-40, Ar-36 en Ar-38. K-40 wat natuurlik voorkom en 'n halfleeftyd van 1,250 x 10⁹ jaar het, verval deur elektronvangs en positronvrystelling na stabiele Ar-40 (11,2%), asook na stabiele Ca-40 (88,8%) deur betaverval. Hierdie eienskappe en verhoudings word gebruik om die ouderdom van rotse te bepaal.

In die Aarde se atmosfeer word Ar-39 gemaak deur die inwerking van kosmiese straling op Ar-40. Ondergronds word dit ook geskep deur die neutronvangs deur K-39 of alfa-emissie deur kalsium. Argon-37 word geskep deur die verval van kalsium-40 as gevolg van ondergrondse kernontploffings. Dit het 'n halfleeftyd van 35 dae.

Verwysings

Los Alamos National Laboratory – Argon

Sander.

Eksterne skakels

Wikiwoordeboek het 'n inskrywing vir argon.

Chemie onbekend

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[1] Sander.