Anna Bliss

Anna Elvira Bliss (Jericho, Vermont, VSA, 14 Januarie 1843 – Wellington, Kaapland, Suid-Afrika, 25 Junie 1925) was prinsipale aan die Hugenote-universiteitskollege.

Anna Bliss, omstreeks 1880.

Ds. Andrew Murray, die stigter van die Hugenote-seminarie, by die graduandi van 1912 en die twee prinsipale, drr. Ferguson en Bliss.

Die koshuis Huis Bliss op Wellington is na mej. Bliss genoem. Dis in 1904 opgerig. Ná 'n brand in 2000 waarin net die fasade bly staan het, is dit herbou. Op 13 Mei 2008 is ook die boonste twee verdiepings van Huis Cummings in 'n brand in puin gelê.

Anna Bliss was ’n dogter van eerw. Z. Bliss, 'n predikant van die Kongregasionalistiese Kerk wat uit 'n puriteinse geslag gestam het. Sy het as een van 'n gesin van 13 op Amherst naby Mount Holyoke, 'n belangrike opvoedingsentrum in die deelstaat Massachusetts, grootgeword. Op 15-jarige leeftyd het sy haar skoolloopbaan voltooi en moes 'n jaar wag voor sy vir graadstudie aan Mount Holyoke kon inskryf, waar sy wiskunde as hoofvak en daarna ook 'n eenjarige onderwyskursus gevolg het. Terwyl sy onderwys in Massachusetts gegee het, het ’n beroep van ds. Andrew Murray, predikant van die NG gemeente Wellington, gekom waarin hy gevra het dat ’n onderwyseres gestuur moes word om op Wellington 'n inrigting in die lewe te roep wat soortgelyk sou wees aan die kollege op Mount Holyoke, waarvan Murray baie gelees het en geweet het dat vroue daar "onderrig is om hul hoof, hart en hand te gebruik". Murray se ideaal was om die meisieskool op Wellington uit te bou tot 'n seminarie en eindelik tot 'n inrigting vir die opleiding van onderwyseresse en vrouesendelinge.

Op 20 September 1873 het mejj. Bliss en Abbie Park Ferguson uit New York vertrek na die destyds "verre Afrika", waar hulle by hul aankoms op 15 November 1873 deur ds. Murray ontmoet is. Saam met hom sou hulle meer as 40 jaar lank grootse arbeid verrig ten bate van die dogters en vroue van Suid-Afrika. Op 19 Januarie 1874 het Bliss met haar lewenstaak as onderwyseres op Wellington begin as een van mej. Ferguson se twee assistentes aan die Hugenote-seminarie en in Julie van daardie jaar is sy bevorder tot prinsipale van die primêre afdeling. 'n Jaar later het sy hoof van die primêre kosinrigting White House geword, terwyl mej. Ferguson hoof van hul nuwe koshuis, Murray Hall, geword het. Ondanks periodieke besoeke aan haar vaderland het Bliss 'n ware Suid-Afrikaner geword en saam met haar vriendin mej. Ferguson het sy haar lewe aan die Hugenote-seminarie en –kollege gewy. Hulle is albei op 5 Oktober 1874 as lidmate van die plaaslike NG gemeente opgeneem.

In Desember 1898 is die Hugenote-kollege geopen in die pas voltooide Cummings Hall, waarheen mejj. Ferguson en Bliss in 1899 verhuis het. Bliss het prinsipale geword van die Hugenote-hoërmeisieskool tot 1910, behalwe 'n tydperk van drie maande toe sy in die plek van mej. Ferguson waargeneem het as hoof van die kollege. In 1904 is die nuwe koshuis Bliss Hall in gebruik geneem. Hoewel die skoolgebou deur 'n brand vernietig is, kon die nuwe gebou in Mei 1908 oopgestel word. Voor sy mej. Ferguson in 1911 opgevolg het as presidente van die Hugenote-kollege, het mej. Bliss 'n besoek gebring aan haar alma mater, waar 'n eredoktorsgraad in die letterkunde aan haar toegeken is vir haar baanbrekerswerk op die gebied van hoër onderwys vir vroue in Suid-Afrika. In 1922 het sy 'n dergelike eregraad ontvang van die Universiteit van Suid-Afrika, waarvan die Hugenote-kollege in 1918 'n konstituerende kollege geword het. Vanweë haar opregte trou teenoor mej. Ferguson het sy altyd die voorrang aan haar verleen, maar as opvoedkundige het sy in geen opsig by haar agtergestaan nie. As presidente het sy bewys gelewer van dieselfde begaafdheid wat haar as prinsipale gekenmerk het. Haar administratiewe bekwaamheid, gawe van leierskap, puik dissipline en boweal haar godsdienstigheid, het 'n onuitwisbare stempel op die jong inrigting afgedruk en skitterende resultate verseker.

Ná haar aftrede in 1920 het Bliss aangebly in Cummings Hall as emeritus-presidente en het sy in die kollegeraad en ander komitees gedien. Sy het deelgeneem aan die jubileumviering van Oktober 1923, waar hulde gebring is aan haar voortreflike eienskappe. Sy is uit die NG kerk Wellington begrawe. Later is haar begrafnis gevolg deur ’n roudiens in die plaaslike Presbiteriaanse kerk.