Angel-Saksers
Die Angel-Saksers was 'n kulturele groep wat Engeland in die vroeë Middeleeue bewoon het. Hul oorsprong is van die setlaars wat in die 5de eeu vanaf die vasteland van Europa na Brittanje gekom het. Die etnogenese van die Angel-Saksers het egter binne Brittanje plaasgevind, en die identiteit is nie bloot ingevoer nie. Angel-Saksiese identiteit het ontstaan uit die interaksie tussen inkomende groepe van verskeie Germaanse stamme, beide onder mekaar en met inheemse Britte. Baie van die inheemse Britte het mettertyd die Angel-Saksiese kultuur en taal aangeneem en is geassimileer. Die Angel-Saksers het die konsep en die Koninkryk van Engeland gevestig.
Histories dui die Angel-Saksiese tydperk op die tydperk in Brittanje tussen ongeveer 450 en 1066, na hul aanvanklike vestiging en tot en met die Normandiese verowering. Die vroeë Angel-Saksiese tydperk sluit die skepping van 'n Engelse nasie in. Gedurende hierdie tydperk is die Christendom gevestig en daar was 'n opbloei van letterkunde en taal. Handveste en wetgewing is ook ingestel. Die term Angel-Saksies word algemeen gebruik vir die taal wat deur die Angel-Saksers in Engeland en suidoostelike Skotland gepraat en geskryf is, vanaf ten minste die middel van die 5de eeu tot die middel van die 12de eeu. In wetenskaplike gebruik word dit meer algemeen Ou Engels genoem.
Die geskiedenis van die Angel-Saksers is die geskiedenis van 'n kulturele identiteit. Dit het uit uiteenlopende groepe ontwikkel in assosiasie met die mense se aanvaarding van die Christendom en was 'n integrale deel van die stigting van verskeie koninkryke. Bedreig deur uitgebreide Deense Wikinginvalle en militêre besetting van Oos-Engeland, is hierdie identiteit hervestig; dit het tot ná die Normandiese verowering oorheers.
Angel-Saksiese materiële kultuur kan steeds gesien word in argitektuur, kleredragstyle, verligte tekste, metaalwerk en ander kuns. Agter die simboliese aard van hierdie kulturele embleme is daar sterk elemente van stam- en heerskapsbande. Die elite het hulself tot konings verklaar wat burge of versterkte nedersettings ontwikkel het, en het hulle rolle en volke in Bybelse terme geïdentifiseer.
Die term Angel-Saksies is in die 8ste eeu (in Latyn en op die vasteland) begin gebruik om "Germaanse" groepe in Brittanje van dié op die vasteland (Ou-Sakse en Anglia in Noord-Duitsland) te onderskei.
Bronne
- Hamerow, Helena; Hinton, David A.; Crawford, Sally, eds. (2011), The Oxford Handbook of Anglo-Saxon Archaeology., Oxford: OUP, ISBN 978-0-19-921214-9
- Higham, Nicholas J.; Ryan, Martin J. (2013), The Anglo-Saxon World, Yale University Press, ISBN 978-0-300-12534-4
- Hills, Catherine (2003), Origins of the English, London: Duckworth, ISBN 0-7156-3191-8
- Koch, John T. (2006), Celtic Culture: A Historical Encyclopedia, Santa Barbara and Oxford: ABC-CLIO, ISBN 1-85109-440-7
- Stenton, Sir Frank M. (1987), Anglo-Saxon England, The Oxford History of England, II (3rd ed.), OUP, ISBN 0-19-821716-1
