André Malraux

Aangesien sy ouers se paaie geskei het toe hy skaars 4 jaar oud was, het hy sy kinderjare in die familie van sy grootouers aan moederskant deurgebring. Na sy sekondêre opleiding kon hy in 1918 nie verdere (tersiêre) studies onderneem nie. Dit het hom egter nie verhinder om by wyse van selfstudie met die destydse literêre wêreld kennis te maak nie. Hy debuteer in 1920 met 'n essay wat die invloed van die moderne bewegings van sy tyd (kubisme, ekspressionisme en Apollinaire) reflekteer. Hy sluit aan by die uitgewery Sagittaire en trou in 1921 met Clara Goldschmidt.

Hy het 'n dagblad in die Franse koloniale gebiede in Asië (Indo-China) gestig, maar betrokke geraak by die diefstal van kuns in Phnom Penh. Sy gevangenskap in 1923 was die bron van inspirasie vir sy roman La Voie royale (1930). Vanaf 1933 word hy 'n linkse militante teen fascisme. Malraux het in die Spaanse Burgeroorlog saam met die republikeine geveg en was gedurende die Tweede Wêreldoorlog aktief betrokke by die Franse versetbeweging. Sy politieke loopbaan was ook nou gekoppel aan Charles de Gaulle, wat hom herhaaldelik as minister benoem het. Wat ideologie betref het hy hom egter geskaar by die "linkses".

In Mei 1962 is hy deur John F. Kennedy ontvang. Tydens sy ampstermyn as minister van kultuur het kuns en kultuur 'n staatsaak geword. Sy beleid het behels dat die kultuur soveel as moontlik onder die mense tuisgebring word, insluitend die ontwikkeling van 'n netwerk bestaande uit maisons de la jeunesse. Andersyds hy ook prestige-projekte ondersteun wat daarop gemik was om die Franse kultuur in die buiteland meer bekend te maak. Hy het o.a. verskeie opdragte aan kunstenaars soos André Masson en Marc Chagall gegee. Op 19 Desember 1964 het hy in die teenwoordigheid van generaal de Gaulle een van sy beroemdste toesprake gelewer: die begrafnisrede van Jean Moulin.

Saam met sy tydgenoot Jean-Paul Sartre word Malraux beskou as een van die grootste (linkse) Franse skrywers van die 20ste eeu.

Hy het Jean-Joseph Sanfourche in 1969 ontmoet.

Hoofsaaklik vanweë sy rol in die versetbeweging ontvang hy verskeie Franse en buitelandse eerbewyse, waaronder die Distinguished Service Cross. In November 1976 sterf hy aan 'n longembolisme.

• La Tentation de l'Occident, 1926
• Les Conquérants, 1928
• Royaume-Farfelu, 1928
• La Voie royale, 1930, Prix Interallié.
• La Condition humaine, 1933, Prix Goncourt.
• Le Temps du mépris, 1935
• L'Espoir, 1937
• Espoir, sierra de Teruel, 1938 (later verfilm)
• Le Démon de l'Absolu, 1946
• Esquisse d'une psychologie du cinéma, 1946
• Psychologie de l'Art (drie volumes) 1947-1948-1950
• Les Voix du silence, 1951
• Antimémoires, 1967
• L'Homme précaire et la littérature, 1977 (postuum)

André Malraux se versamelde werke is deur Gallimard in Parys gepubliseer.

Jacques Chanussot en Claude Travi, Dits et Ecrits d'André Malraux. Editions Universitaires de Dijon, 2003.

Hierdie artikel is in sy geheel of gedeeltelik vanuit die Nederlandse Wikipedia vertaal.