Alfred von Schlieffen

Schlieffen stam uit die Pommerse geslag Von Schlieffen wie se lede van vroeë tye werksaam was in die Pruisiese leër en die amptenary. Alfred was 'n seun van Magnus Graf von Schlieffen (1796–1864) en sy vrou Auguste, gebore von Schönberg (1808–1890), 'n dogter van Moritz Haubold von Schönberg wat die hoogste bestuursamptenaar van Pommere en Silesië was. Na sy gymnasium-opleiding het Schlieffen aanvanklik geen belangstelling gehad om sy toekoms in die weermag te spandeer nie, soos gewoonlik in aristokratiese families gedoen word, en Schlieffen het verder in die regte gestudeer. Na die voltooiing van sy militêre diensplig in 1853 het hy sy mening verander en toe tog in 1854 by die Pruisiese weermag as 'n offisier aangesluit. Hy het opleiding aan die militêre akademie suksesvol voltooi. Reeds in 1865, toe die organisatoriese en strategiese talente van Schlieffen vir sy toesighouers duidelik was, is hy aan die Oberste Heeresleitung (Generaalstaf) van die Pruisiese weermag toegewys, aanvanklik in 'n ondergeskikte posisie. Von Schlieffen het op 'n bestendige pas deur die range beweeg en uiteindelik die hoof van die Duitse Generaalstaf geword; tussen 1891 en 1905. Tydens sy loopbaan het Schlieffen aktief deelgeneem aan die Pruisiese-Oostenrykse Oorlog (1866) en die Pruisies-Franse Oorlog (1870). Die laaste oorlog het gelei tot die vestiging van die Duitse Keiserryk.

Schlieffen-plan soos in 1914 voorsien

In die volgende tydperk is die Frans-Russiese verdrag eers in 1894 gesluit, en tien jaar later het die Entente Cordiale tussen Frankryk en Groot-Brittanje gevolg. Duitsland was bang vir "Einkreisung", omring deur hierdie vyandige vennootskap, wat waarskynlik 'n oorlog teen Duitsland sal begin. As 'n voorsorgmaatreël het die weermag verskeie opsies vir 'n verdedigingsplan begin bestudeer. Die Generaalstaf het gedink dat 'n enkele potensiële opponent, Frankryk of Rusland, wel verslaan kon word, maar 'n oorlog op verskeie fronte was moeiliker om te hanteer en miskien te veel vir die leër. Schlieffen is derhalwe opdrag gegee om 'n gewaagde verdedigingsplan te ontwerp in geval oorlog met verskeie teenstanders sou uitgebreek, insluitend 'n 'voorkomende aanval' op een van die potensiële teenstanders. Die doel was om een vir een met die teenstanders af te reken. In die geval dat Frankryk die eerste was om uitgeskakel te word, moes dit binne ses weke gedoen word. Daar is gedink dat Rusland so lank nodig sou hê om te mobiliseer. Aanvanklik wou Schlieffen die aanval op Frankryk via die Vogese uitvoer. Maar hierdie front is sterk versterk deur die Franse leër met forte en posisies. Miskien sal die nederlaag van Frankryk dan te lank neem en uiteindelik sal hulle tog in 'n twee-frontoorlog eindig sodra die Russe hul mobilisering voltooi het. Daarom wou die Generaalstaf aanvanklik net verdedigende optredes aan die Frans-Duitse grens en met die oorgrote deel van die leër eers met die Russe afreken. Aan die Frans-Duitse grens sou relatief min troepe ontplooi word, wat na verwagting die Franse wel op afstand sou kon hou. Ook die Duitsers het hul grens met Frankryk flink versterk met forte en versterkte stellings. Enkele jare later het Schlieffen op 'n "beter" idee gekom; om tog eers met Frankryk aftereken deur die aanval te doen deur die swak verdedigde Frans-Belgiese grens in Noord-Frankryk en daardeur die Franse versterkings omseil sou word. Die neutraal verklaarde België moes dan eers deur die Duitsers binnegeval word, waarby die risiko van 'n oorlog verklaring van Groot-Brittanje wat instaan vir Belgiese neutraliteit, op die koop toe 'n risiko was. Hierdie sogenaamde 'Schlieffen-plan', waarop die Duitse strategie by die uitbreek van die Eerste Wêreldoorlog gebaseer is, is in 1905 voltooi.

In 1911 is Schlieffen bevorder tot veldmaarskalk. Hy sterf in 1913 te Berlyn en volgens die oorlewering was sy laaste woorde: Macht mir nur die Rechten stark! verwysende na sy Schlieffen-plan waarvolgens die belangrikste aspek volgens hom was dat die aanvallende regterflank van die leër so sterk moontlik moes bly.

Schlieffen trou in 1868 in Hannover met sy niggie Anna von Schlieffen (1840–1872), 'n dogter van graaf Albert von Schlieffen. Die paar het twee dogters waaronder Elisabeth (* 1869) getroud met Wilhelm von Hahnke jr. (1867–1931), seun van veldmaarskalk Wilhelm von Hahnke (1833–1912).

• Hierdie artikel is vertaal vanuit die Nederlandse Wikipedia

• Wikimedia Commons het meer media in die kategorie Alfred von Schlieffen.