Alcatraz-gevangenis

Die hoofselblok op Alcatraz.

Toe die hoofselblok van 1910 tot 1912 gebou is, is dele van die ou fort op die eiland uit 1859 ingesluit in die ontwerp. Toe dit voltooi is, was die gebou van 150 m glo die langste betongebou in die wêreld. Dié gebou is in 1933 en 1934 gemoderniseer[4][5] en het die hoofdeel van die federale tronk geword. Die departement van justisie het gehoop 'n nuwe tronk sou die misdaadvlaag van die 1920's en 1930's beëindig.[6] Die gebou is in 1963 gesluit.[1]

Alcatraz is beplan vir gevangenes wat aanhoudend probleme verooorsaak het in ander federale tronke. Dit sou 'n "laaste uitweg" wees om die ergste misdadigers te huisves wat geen kans op rehabilitasie gehad het nie.[7][8]

Die ingang.

Op 11 Augustus 1934 het die eerste groep van 137 gevangenes in Alcatraz aangekom van die gevangenis in Leavenworth, Kansas. Die meeste was berugte bankrowers, vervalsers of moordenaars.[9]

Onder die eerste gevangenes was ook 14 mans van die McNeil Island-gevangenis in Washington.[5] Op 22 Augustus 1934 het 43 gevangenes van Atlanta en 10 van Pennsilvanië gearriveer.[5] Op 1 September het een gevangene van Washington en sewe van Virginië aangekom. Op 4 September het nog 'n groep van 103 per trein van Leavenworth gearriveer.[5]

Gevangenes het tot in 1935 bly aankom, hoofsaaklik van Leavenworth en Atlanta, en op 30 Junie 1935, die herdenking van die tronk se eerste bestaansjaar, het dit 242 gevangenes gehuisves.[5]

Op 10 Januarie 1935 het 'n woeste storm 'n modderstorting op Alcatraz veroorsaak en een van die nywerheidsgeboue beskadig.[5] Dit het 'n paar strukturele veranderings aan die eiland genoodsaak. Probleme met dié en ander ou geboue het gelei tot uitgebreide moderniserings in 1937.[5]

In 1939-'40 is 'n herontwikkelingsprogram van $1,1 miljoen begin, waarin 'n nuwe nywerheidsgebou gebou is, die kragsentrale van 'n nuwe dieselenjin voorsien is, 'n nuwe watertoring gebou is om die waterbergingsprobleme te beëindig, nuwe woonstelle vir bewaarders gebou, verbeterings aan die dok aangebring en die D-blok in 'n afsonderingsblok omskep is.[5] Die veranderings is in Julie 1941 voltooi.

Die "Voëlman van Alcatraz".

Alcatraz was van die begin af berug as die taaiste tronk in Amerika, of as die vreesaanjaendste gevangenis in die wêreld. Voormalige gevangenes het vertel van die wreedheid en onmenslike toestande wat 'n groot toets vir hulle geestesgesondheid was.[10][11][12] Ed Wutke was die eerste gevangene wat in Alcatraz selfmoord gepleeg het. Rufe Persful het sy vingers afgekap nadat hy 'n byl van 'n brandweerwa af gegryp het en 'n ander gevangene gesmeek om dieselfde met sy ander hand se vingers te doen.[12]

Een skrywer het Alcatraz beskryf as "die groot vullisblik van San Francisco-baai waarin elke federale tronk sy vrotste appels weggooi".[13]

Die tronk se reputasie het nie juis verbeter met die aankoms van nog van Amerika se gevaarlikste tronkvoëls nie, onder andere Robert Stroud, die "Voëlman van Alcatraz" in 1942. Hy het op 19-jarige ouderdom in die tronkstelsel beland en dit nooit verlaat nie. Hy was 17 jaar lank in Alcatraz. Stroud het 'n bewaarder vermoor, met ander gevangenes baklei en 42 van sy 54 jaar in die tronk in eensame opsluiting deurgebring.

Henri Young, wat in 1941 tereggestaan het op aanklag van moord op 'n medegevangene.

Ondanks sy reputasie en die feit dat baie voormalige gevangenes dit "Hellcatraz" genoem het, het sommige gevangenes beweer die lewensomstandighede daar was baie beter as in ander tronke in die land, veral die kos, en baie is vryillig na Alcatraz oorgeplaas.[6]

Op 3 Desember 1940 het Henri Young sy medegevangene Rufus McCain vermoor. Hy het met die trappe af gehardloop van die meubelwinkel na die kleremakerswinkel, waar McCain gewerk het, en hom in sy nek gesteek; McCain is vyf uur later dood.[5] Young is in 1933 na Alcatraz gestuur weens moord en was later in 'n ontsnappingspoging betrokke saam met Doc Barker, wat in die voorval doodgeskiet is. Hy het daarna 22 maande in eensame opsluiting gebly, maar is eindelik toegelaat om in die meubelwinkel te werk.

Young is in 1941 verhoor en sy advokate het beweer hulle kliënt kan nie vir sy daad verantwoordelik gehou word nie omdat bewaarders hom glo net voor die moord aan "wrede en ongewone strafbehandeling" onderwerp het. Die verhoor het 'n verdere skadu oor Alcatraz gegooi.[5] Young is eindelik aan manslag skuldig bevind en sy tronkstraf is net met 'n paar jaar verleng.

Teen die 1950's het toestande in Alcatraz verbeter en gevangenes het algaande meer voorregte geniet, soos om musiekinstrumente te bespeel, oor naweke flieks te kyk, te skilder en radio te luister. Die streng stiltekode is verslap en gevangenes is togelaat om stilweg te gesels.[12] Dit was egter verreweg die duurste tronk in Amerika en baie het dit steeds beskou as die land se mees ekstreme gevangenis.[14][5] In sy jaarverslag vir 1952 vra die direkteur van die gevangenisburo James V. Bennett dat 'n meer gesentraliseerde instelling Alcatraz vervang.[5]

Van links: Tronkhoof James A. Johnston, onderhoof E.J. Miller en die distriksprokureur Frank J. Hennessy.

Volgens 'n verslag van 1959 was Alcatraz meer as drie keer so duur om in stand te hou as die gemiddelde Amerikaanse gevangenis: $10 per gevangene per dag teenoor $3 in die meeste ander tronke.[15] Die probleem is vererger deur die strukturele agteruitgang van die gebou weens blootstelling aan sout sproei, wat $5 miljoen sou verg om te herstel. Groot herstelwerk is in 1958 begin, maar teen 1961 het ingenieurs die gevangenis as 'n verlore saak beskou. Die prokureur-generaal Robert F. Kennedy het planne ingedien vir 'n nuwe maksimumsekuriteitsgevangenis in Marion, Illinois.[5]

'n Ontsnappingspoging vanaf Alcatraz in Junie 1962 het tot hewige ondersoeke gelei. Saam met die groot struktuurprobleme en duur instandhouding het dit gelei tot die sluiting van die tronk op 21 Maart 1963.[15] Die finale verslag van die gevangenisburo oor Alcatraz lui: "Die instelling het 'n belangrike doel gedien om die druk weg te neem van die ouer en grootliks oorbevolkte instellings in Atlanta, Leavenworth en McNeil Island, want dit het ons in staat gestel om na kleiner, goed bewaakte instellings te beweeg vir die ontsnapkunstenaars, die groot afpersers, die aartssamesweerders en dié wat beskerming teen ander groepe nodig het."[5]

Die voormalige gevangenis is nou 'n museum. Dit is een van San Francisco se grootste toeristeattraksies en lok jaarliks sowat 1,5 miljoen besoekers (2010).[2][16] Besoekers kom per boot op die eiland aan en onderneem 'n toer van die selblok en eiland. Hulle sien ook 'n skyfievertoning en vertelling met aanhalings deur voormalige gevangenes en bewaarders in Alcatraz.[17] Die atmosfeer word steeds beskou as "grillerig", "spookagtig" en "ysingwekkend".[17] Die gebou word nou deur die nasionale parkdiens en nasionale register van historiese plekke onderhou en die soutskade word nou herstel en in bedwang gehou.[18]

Alcatraz-eiland, soos gesien van San Francisco af, Maart 1962.

Volgens die tronk se korrektiewe beamptes was 'n gevangene se eerste gedagte wanneer hy op Alcatrazkaai aangekom het, oor hoe om dit weer te verlaat.[19] Die gevangenis beweer geen gevangene het daarin geslaag om te ontsnap in sy 29 jaar lange bestaan nie. Altesaam 36 gevangenes het 14 pogings aangewend (twee mans twee keer); 23 is gevang, 6 is doodgeskiet tydens die voorval, 2 het verdrink en 5 word aangegee as "vermis en vermoedelik verdrink".[20]

Die eerste ontsnappoging is op 27 April 1936 deur Joseph Bowers aangewend toe hy vullis by die verbrandingsoond moes verbrand. Hy was besig om oor 'n heining aan die kant van die eiland te klim toe hy gesien word. Toe hy weier om die bevele van 'n korrektiewe beampte te gehoorsaam om af te klim, is hy geskiet. Hy is ernstig gewond in die val van verder as 15 m en is aan sy wonde dood.[6]

Die tweede poging was op 16 Desember 1937 deur Theodore Cole en Ralph Roe. Tydens een van hulle werksessies in 'n werkwinkel het hulle die plat ysterstawe voor 'n venster afgesny en in die baai gespring. Dit was 'n stormagtige dag en die see was rof. Die tronkowerhede glo hulle het in die baai verdrink en dat hulle liggame die see in gespoel is.[6]

Coy, Hubbard en Cretzer is in die Slag van Alcatraz dood.

Die gewelddadigste ontsnappoging het op 2-4 Mei 1946 plaasgevind, toe 'n mislukte poging deur ses gevangenes gelei het tot wat bekend staan as die "Slag van Alcatraz".

Carnes, Shockley en Thompson op pad na die hof.

Bernard Coy, Joseph Cretzer, Sam Shockley, Clarence Carnes, Marvin Hubbard en Miran Thompson het beheer van die tronk oorgeneem deur korrektiewe beamptes te oorrompel. Hulle het die wapenkamer binnegegaan, waar hulle aangedring het op die sleutel van die deur na die buitenste ontspanningsarea.[6][21]

Een van die wagte, William Miller, het vinnig gedink en al die sleutels vir hulle gegee, buiten dié van die buitedeur. Die gevangenes wou per boot van die dok af ontsnap, maar toe hulle nie by die buitedeur kon uitkom nie, het hulle besluit om te veg. Hulle het Miller en nog 'n wag gyselaar gehou.

Shockley en Thompson het Cretzer aangespoor en hy het die gyselaars van naby af geskiet. Miller en die tweede wag, Harold Stites, is albei aan hulle beserings dood. Hoewel Shockley, Thompson en Carnes na hulle selle teruggekeer het, het die ander drie (Coy, Cretzer en Hubbard) steeds probeer ontsnap.[6][21]

Die Amerikaanse Marinierskorps het tussenbeide getree en die drie gevangenes doodgemaak. In die gevegte is, buiten die wagte en gevangenes wat gedood is, 17 ander wagte en 'n gevangene ook beseer. Shockley, Thompson en Carnes het tereggestaan vir die moord op die korrektiewe beamptes. Shockley en Thompson is ter dood in die gaskamer gevonnis, en die vonnis is in Desember 1948 in San Quentin voltrek. Carnes, wat net 19 jaar oud was, het 'n tweede lewenslange tronkstraf gekry.[6][21]

Clarence Anglin

John Anglin

Frank Morris

Allen West

Op 11 Junie 1962 het Frank Morris, John Anglin en Clarence Anglin ná deeglike beplanning besluit om van Alcatraz te ontsnap. Agter hulle selle in blok B was 'n 0,91 m breë, onbewaakte gang. Die gevangenes het die soutverweerde beton begin wegkap om 'n luginlaat wat na die gang lei. Hulle het gereedskap gebruik soos 'n metaallepel wat met die silwer van 'n muntstuk gesoldeer is en 'n elektriese boor wat van die motor van 'n gesteelde stofsuier geprakseer is. Die geraas is verdoof deur musiek van trekklaviere wat tydens die musiekuur gespeel is en die proses is weggesteek met vals mure wat die bewaarders nie in die donker hoeke van die selle kon sien nie.[6]

Die ontsnaproete het deur 'n waaiergat gelei; die gevangenes het die waaier en motor verwyder en dit met 'n staalrooster vervang wat 'n skag gelaat het waardeur 'n gevangene sou kon klouter. In hulle beddens het hulle maskers van papier-maché geplaas, met menslike hare wat hulle van die haarkapper gesteel het. Oor baie weke het die gevangenes 'n opblaasboot van meer as 50 gesteelde reënjasse gemaak. Hulle het dit van die wagte weggesteek met lakens wat hulle bo-oor gegooi het. Hulle het deur 'n lugopening in die dak verdwyn en is van Alcatraz af weg.[6][21]

Die FBI is in hulle ondersoek gehelp deur 'n ander gevangene, Allen West, wat deel van die ontsnapgroep was, maar agtergelaat is. West se vals muur het aanhou gly, en hy het dit met sement op sy plek gehou. Dit het hard geword en toe Morris en die Anglins die skedule verhaas, het West verbete aan die muur gekap, maar teen die tyd dat hy uitgekom het, was die ander reeds weg.

Die modelkop wat in Frank Morris se sel ontdek is.

Die FBI en plaaslike polisiemanne het in die daaropvolgende jare honderde teorieë gehad, maar geen bewyse gekry dat die ontsnappoging geslaag of misluk het nie. Die FBI se ondersoek is eindelik in Desember 1979 afgesluit.[22] Volgens die amptelike verslag het die gevangenes in die koue water van die baai verdrink terwyl hulle die vasteland probeer bereik het en is dit onwaarskynlik dat hulle die kus 2 km verder kon bereik het weens sterk seestrome en die koue seewater van 10-13 °C.[6][21]

Die lêer van die US Marshals Service bly oop en aktief. Morris en die Anglinbroers is steeds op hulle lys van gesoektes.[23]

Omstandigheidsgetuienis wat in die vroeë 2010's ontdek is, kan dalk die teorie steun dat die mans ontsnap het. In teenstelling met die amptelike FBI-verslag dat die ontsnaptes se vlot nooit ontdek is nie en dat geen motordiefstal aangemeld is nie, is 'n vlot op die nabygeleë Angel Island ontdek met voetspore wat weglei, en 'n blou 1955-model Chevrolet is in die nag van die ontsnapping deur drie mans gesteel, wat Morris en die Anglins kon gewees het. Amptenare kon toe in 'n toesmeerdery betrokke gewees het.[24]

Familielede van die Anglinbroers het in die middel 2010's verdere omstandigheidsgetuienis verskaf ter ondersteuning van 'n lang bestaande gissing dat die Anglinbroers ná die ontsnapping na Brasilië gevlug het. 'n Gesigherkenningskundige het tot die gevolgtrekking gekom dat die een fisieke bewys, 'n foto uit 1975 van twee mans wat nes John en Clarence Anglin lyk, dié gevolgtrekking steun.[25][26]

"Broadway".

Alcatraz het 'n gangstelsel gehad wat na groot Amerikaanse straatname en landmerke genoem was. Michigan Avenue was aan die kant van blok A. Broadway was die sentrale gang waarin die gevangenes kon byeenkom as hulle deur Times Square beweeg het net voordat hulle die eetsaal sou binnegaan. Broadway het blok B en C geskei, en gevangenes in dié gang het die minste privaatheid in die tronk gehad.[37]

Die gang tussen blok C en die biblioteek was bekend as Park Avenue.[37] Die gang in blok D was bekend as Sunset Strip. Aan die einde van elke blok was die geweergalerye, insluitende die Wes- en Oos-Geweergalery.[1]^:76

Blok A is nooit gemoderniseer nie en het dus die plat tralies, slotte en spiraaltrappe van die oorspronklike militêre tronk behou.[38] Geen gevangenes is permanent hier aangehou in Alcatraz se tyd as 'n federale tronk nie. Verskeie gevangenes is egter kortliks hier aangehou voor 'n verhoor of 'n oorplasing.[38] In latere jare is blok A hoofsaaklik vir berging gebruik. 'n Wetsbiblioteek is in 'n stadium daar ingerig waar gevangenes wetsdokumente kon tik.[38]

Die meeste nuwe gevangenes in Alcatraz is na die tweede vlak van blok B gestuur.[39] Hulle het "kwarantyn"-status gehad vir die eerste drie maande in eensame opsluiting in Alcatraz en is vir minstens 90 dae geen besoekers toegelaat nie.[39][40]

Gevangenes is een besoeker per maand toegelaat, maar iemand wat geneig was om probleme te veroorsaak kon nie besoekers kry nie. Briewe is deur tronkpersoneel gelees om te sien of hulle enige geheime boodskappe bevat.[8][41]

Blok C.

'n Uitsig van buite na die einde van blok D; die eetsaal en kombuis is links.

Blok D het berugtheid verwerf as "behandelingsblok" vir sommige van die ergste gevangenes, met wisselende grade van strafbehandelings, insluitende afsondering, eensame opsluiting en om gevangenes kaal op te sluit.[42] Gevangenes het gewoonlik tussen 3 en 19 dae in eensame opsluiting deurgebring.[42] Hulle sou hier hulle etes in hulle sel kry, mag nie gewerk het nie en kon net twee keer per week stort. Ná 'n ontsnappoging in 1939 waarin Arthur "Doc" Barker gedood is, is sekuriteit in blok D verskerp. Die Voëlman van Alcatraz het ses jaar lank in eensame opsluiting in sel 42 in blok D gebly.

Blok D.

Die ergste selle vir opsluiting as straf vir gevangenes wat hulle wangedra het, was aan die einde van blok D in selle 9-14, bekend as "Die Gat".[43] Gevangenes wat in "Die Gat" toegesluit is, kon elke week net vir 10 minute stort en 'n uur lank oefening doen.[44][42] Die vyf selle in die "Die Gat" het niks buiten 'n wasbak en toilet gehad nie; die ergste sel was die laaste een, bekend as "Die Ooste" of die "Ontkleesel". Dit het net 'n gat in die grond gehad vir 'n toilet, en gevangenes sou dikwels vir twee dae sonder 'n draad klere daar aangehou word.[37][42] Die wagte het die spoel van die toilet in die laaste sel beheer.[5]

Nadat 'n gevangene in "Die Gat" was, kon hy na sy sel terugkeer, maar sou gemerk wees. 'n Rooi merk, derde graad, het 'n gevangene aangedui wat dalk vir tot drie maande nie sy sel mag verlaat het nie.[31] Op tweede graad mag gevangenes briewe gekry het. As hulle 30 dae lank goeie gedrag getoon het, kon al hulle voorregte herstel word.[31]

"Die grootte was omtrent dié van 'n gewone sel [...] Jy word kaal uitgetrek en in die sel gestoot. Wagte neem jou klere en deursoek hulle in detail vir die paar korrels tabak wat dalk daarin kan wees. Daar is geen seep nie. Geen tabak nie. Geen tandeborsel nie. Die reuk – wel, jy kan dit net met die woord "stank" beskryf. Dit is soos om in 'n riool in te stap. Dit maak jou naar. Nadat hulle jou klere deursoek het, gooi hulle dit vir jou terug. Vir beddegoed kry jy twee komberse, omtrent vyfuur saans. Jy het geen skoene, geen bed, geen matras nie – niks buiten die vier klam mure en twee komberse. Die mure is swart geverf. Een keer per dag kry jy drie snye brood – nee, dit is 'n fout. Sommige dae het ek vier snye gekry. Ek het een ete in vyf dae gekry, en tussenin niks buiten brood nie. In die hele 13 dae dat ek daar was, het ek twee etes gekry [...] Ek het in die hele tyd dat ek daar was, net een man gesien wat in eensame opsluiting 'n bad kry. 'n Emmer koue water is oor dié man uitgegooi." – Henri Young tydens sy verhoor in 1941 oor sy ondervinding in "Die Gat" in Alcatraz.[45]

Gevangenes in die eetsaal.

Die eetsaal, wat dikwels die menasie genoem is, is die saal waar die gevangenes en personeel geëet het. Dit is 'n lang vleuel aan die westekant van die selblok, in die middel van die eiland.[46] Dit is aan die selle verbind met 'n gang genaamd "Times Square". Dié het 'n groot klok by die ingang na die eetsaal.[1]^:93 Die vleuel sluit die eetsaal in, asook die kombuis daaronder. Op die tweede verdieping is die hospitaal en ouditorium, wat gebruik is om oor naweke flieks aan die gevangenes te wys.[47]

'n Spesifieke prosedure is in die eetsaal gevolg, insluitende 'n fluitstelsel om aan te dui watter blok en vlak se gevangenes op 'n gegewe tyd na en van die eetsaal moet beweeg, wie waar gesit het, waar om die hande te plaas, en wanneer om te begin eet.[48]

Gevangenes sou om 06:30 wakker gemaak word en om 06:55 begin eet.[31] 'n Ontbytspyskaart van 21 Maart 1963 is steeds op die bord in die gang te sien. Dit sluit 'n verskeidenheid droë graankosse in, asook 'n roereier, melk, gestoomde vrugte, roosterbrood, brood en botter. Middagete is om 11:20 in die eetsaal voorgesit, gevolg deur 'n rustydperk van 30 minute in die selle voordat gevangenes teruggekeer het werk toe tot 16:15.[31]

Aandete is om 16:25 voorgesit en om 16:50 sou gevangenes na hulle selle terugkeer om vir die nag toegesluit te word.[31] Gevangenes kon soveel eet as wat hulle in 20 minute kon, maar moes alles opeet. As kos gemors is, is dit aangemeld en 'n gevangene se voorregte kon weggeneem word as hy 'n gewoonte daarvan gemaak het.[49][50]

Eers het ses mans aan 'n tafel gesit, en later vier.[51] Almal in die tronk, onder andere die gevangenes en bewaarders, sou saam eet.[51][52] Die kos by Alcatraz was na berig word die beste in die Amerikaanse tronkstelsel.[49]

'n Panorama van Alcatraz oor San Francisco-baai.

Die ontspanningsruimte.

Die ontspanningsruimte was die buitenste terrein wat tussen 1934 en 1963 deur die gevangenes gebruik is. Dit is oorkant die eetsaal geleë en wys in die rigting van die vasteland. Dit word omring deur 'n hoë muur en heining daarbo.[53][54][55] Wagtoring #3 is net wes van die terrein geleë.[56]

In 1936 is die terrein, wat vroeër 'n grondbodem gehad het, geplaveisel.[57] Dit is uit dié terrein dat 'n groep gevangenes in Mei 1946 wou ontsnap. Hulle het beplan om 'n sleutel hierheen te kry, die toringwagte dood te maak, gyselaars te neem en hulle as skilde te gebruik om die dok te bereik.[58]

Gevangenes is op Saterdae, Sondae en vakansiedae vir 'n maksimum van vyf uur in die ontspanningsterrein uitgelaat.[59][60] Gevangenes wat sewe dae per week in die kombuis gewerk het, het dit in die week vir kort tye gebruik.[60] Gevangenes wat hulle wangedra het, se voorreg om die terrein te gebruik kon weggeneem word.[60] Die gevangenes kon deelneem aan sportsoorte soos bofbal en sagtebal en intellektuele speletjies soos skaak.[59]

Gevangenes het bofbaltoerusting gekry, maar geen uniforms nie. In 1938 was daar vier amateurspanne, die Bees, Oaks, Oilers en Seals en vier ligaspanne, die Cardinals, Cubs, Giants en Tigers.[61] Hulle is almal na bekende Amerikaanse bofbalspanne genoem. Sommige gevangenes het hulle tyd gebruik om te gesels en misdaad te bespreek; dit was die enigste tyd in die week vir 'n langdurige gesprek.[62]

Die bewaarders se huis en die vuurtoring.

Die Bewaardershuis is langs die Alcatraz-vuurtoring geleë, aan die noordoostekant van die selblok. Die huis van drie verdiepings en 15 kamers is in 1921 gebou.[63] Tussen 1934 en 1963 het die vier hoofbewaarders van Alcatraz hier gewoon.

Die luuksehuis het in sterk teenstelling met die res van die gevangenis gestaan, en die bewaarders het dikwels uitspattige partytjies hier gehou.[64] Dit is vandag 'n ruïne, nadat dit in 1970 afgebrand is tydens die Indiaanse besetting van die eiland.[65]

Die ruïne van die Gemeenskapsaal.

Die Gemeenskapsaal op Alcatraz, ook bekend as die Offisiersklub, was 'n maatskaplike klub aan die noordwestekant van die eiland.[66] Die werkers op die eiland het daar sosiaal verkeer nadat die gevangenes vir die nag toegesluit is.[67][68] Dit is afgebrand tydens die Indiaanse besetting van die eiland in 1970, met net 'n dop wat oorgebly het.

'n Boot vaar verby die wagtoring op Alcatraz-eiland (Junie 2016).

Die Model Industries Building is 'n gebou van drie/vier verdiepings in die noordwestelike hoek van Alcatraz-eiland. Dit is aanvanklik vir die weermag gebou en is as waskamer gebruik tot in 1939, toe Alcatraz 'n federale gevangenis geword het.

As deel van die tronk het dit werkkamers vir die gevangenes bevat.[69]

Op 10 Januarie 1935 het die gebou in 'n modderstorting tot naby die kant van 'n krans op die eiland geskuif. 'n Klipkeerwal is teen einde 1935 voltooi.[39]

In 1939 is die New Industries Building voltooi as deel van die modernisering van die gevangenis.[5] Die grondverdieping van die 93 meter lange gebou het 'n klerefabriek, droogskoonmakery en meubelwinkel bevat waar die gevangenes teen betaling kon werk.[5] Die geld is in 'n trust gebêre en hulle kon dit kry wanneer hulle Alcatraz verlaat.[70] Die gevangenes het items soos handskoene, matte en weermaguniforms gemaak.[69] Die waskamer het die hele boonste verdieping beslaan en was in dié tyd die grootste in San Francisco.[5][69]