Adolph Jentsch

Adolph Jentsch (29 Desember 1888 – 18 April 1977 ) was een van die bekendste kunstenaars in Namibië, en dié land was ook die tema van sy kuns. Hy was egter ook een van die geïsoleerdstes, soos die naam van sy ateljee aandui: “Kluisenaarshut”. Ten spyte van sy afsondering het Adolph Jentsch ’n eie, onafhanklike styl ontwikkel wat hom kenmerk as ’n meester in die uitbeelding van die Namibiese landskap. Jentsch het vroeër in olieverf gewerk, maar het later feitlik net waterverf gebruik. Sy werk het ook meer abstrak geword namate hy in jare en ervaring gevorder het. Jentsch het oor ’n uitgebreide deel van Namibië gereis en gewerk. Een van sy geliefkoosde skilderplekke was Swakopmund, waar hy sy jaarlikse vakansies deurgebring het.

Adolph Jentsch is op 29 Desember 1888 in Dresden gebore, die seun van ’n hoë amptenaar van die Lutherse kerk. Hy was van jongs af aangetrokke tot die kuns en het sy kunsonderrig aan die Staatsakademie vir Beeldende Kuns in Dresden ontvang onder leiding van bekende kunstenaars soos Max Pechstein, George Grosz, Kurt Schwitters en Lasar Segall. Onder dié leermeesters het Jentsch ’n deeglike teken- en kleurtegniek ontwikkel waaruit sy individuele styl gegroei het. Na dié opleiding het Jentsch sy studies in Frankryk voortgesit en ’n uitgebreide reis deur Europa onderneem. Hy het ’n ruk lank in Dresden en in Boheme gewerk en redelik bekend geword. Die politieke toestand in Europa en veral Duitsland gedurende die dertigerjare was gespanne en toe Jentsch in 1938 ’n uitnodiging ontvang om by ’n vriend in Namibië te gaan kuier, het hy dit aangegryp. Sedert dié “kuiertjie” het Jentsch Namibië nooit weer verlaat nie. Hy het saam met ’n egpaar Von Funcke op ’n plaas sowat 60 km vanaf Windhoek gewoon.

Jentsch was by uitstek ’n mediterende kunstenaar wat die gevoel wat ’n sekere landskap of toneel in hom opgewek het, oordra. Hy het weggeskram van die emosionele en die abstrakte en eerder gestreef na ’n soort realisme wat die uiterlike en die innerlike delikaat en rustig versoen het.