Adi Shankara

Adi Shankara (Sanskrit: आदि शङ्कराचार्यः, Ādi Śaṅkarācāryaḥ) was ’n Indiese filosoof en teoloog[1] wat die leerstellings van Advaita Vedanta gekonsolideer het.[2][3] Hoewel sommige hom die krediet daarvoor gee dat hy die belangrikste gedagtestrominge van Hindoeïsme verenig en neergelê het,[4][5] word sy invloed op intellektuele Hindoedenke deur ander bevraagteken; tot in die 10de eeu is sy werk dalk oorskadu deur dié van sy ouer tydgenoot Mandana Misra.[6][7] Shankara se historiese roem en kulturele invloed kon eeue ná sy dood toegeneem het, veral tydens die tydperk van die Moslemse verowerings en verwoesting van Indië.[6]

Adi Shankara
Hindoeleier
’n Skildery van Adi Shankara en sy dissipels, deur Raja Ravi Varma.
’n Skildery van Adi Shankara en sy dissipels,
deur Raja Ravi Varma.
Geloof Hindoeïsme
Gebore c. 700 n.C (betwis)
Geboortenaam Shankara
Oorlede c. 750 n.C. (betwis)
Ghoeroe Govinda Bhagavatpada
Filosofie Advaita Vedanta
Bekend vir Uitlêer van Advaita Vedanta
Stigter van Dashanami Sampradaya

Sy werk, in Sanskrit, bespreek die vereniging van atman en Nirguna Brahman ("Brahman sonder vorm of eienskappe").[8] Hy het uitgebreide kommentaar geskryf op die Vediese kanon (Brahma Sutras, Upanishads en Bhagavad Gita) ter ondersteuning van sy tesis.[9] Sy werk brei uit op idees wat in die Upanishads aangetref word. Hy het ook die ritueelgeoriënteerde Mimamsa-skool van Hindoeïsme gekritiseer.[10] Verder het hy die sleutelverskil tussen Hindoeïsme en Boeddhisme verduidelik; volgens hom word in Hindoeïsme geglo atman (die siel, self) bestaan, terwyl Boeddhiste glo daar is geen siel of self nie.[11][12]

Shankara het oor die hele Indiese subkontinent gereis om sy filosofie te versprei deur gesprekke en debatte met ander denkers. Hy het klem gelê op die belangrikheid van ’n kloosterlewe soos vervat in die Upanishads en Brahma Sutras, op ’n tyd dat die Mimamsa-skool streng ritualisme gevestig en monastisisme verwerp het. Hy kry die eer daarvoor dat hy vier kloosters gestig het wat gehelp het in die historiese ontwikkeling, herlewing en verspreiding van Advaita Vedanta.[13]

Verwysings
  1. "Shankara | Indian philosopher". Encyclopedia Britannica.
  2. Sharma, Chandradhar (1962). Indian Philosophy: A Critical Survey. New York: Barnes & Noble.
  3. Comans, Michael (2000). "The Method of Early Advaita Vedānta: A Study of Gauḍapāda, Śaṅkara, Sureśvara, and Padmapāda". Delhi: Motilal Banarsidass. {{cite journal}}: Cite journal requires |journal= (hulp)
  4. Johannes de Kruijf en Ajaya Sahoo (2014), Indian Transnationalism Online: New Perspectives on Diaspora, ISBN 978-1-4724-1913-2, bl. 105
  5. Shankara, Student's Encyclopedia Britannia – India (2000), Volume 4, Encyclopaedia Britannica Publishing, ISBN 978-0-85229-760-5, bl. 379
  6. Roodurmun, Pulasth Soobah (2002). Bhāmatī and Vivaraṇa Schools of Advaita Vedānta: A Critical Approach. Delhi: Motilal Banarsidass Publishers Private Limited.
  7. King, Richard (2001). Orientalism and Religion: Post-Colonial Theory, India and "The Mystic East". Taylor & Francis e-Library.
  8. Sri Adi Shankaracharya, Sringeri Sharada Peetham, Indië
  9. Pattanaik, Devdutt. "How Adi Shankaracharya united a fragmented land with philosophy, poetry and pilgrimage". Scroll.in.
  10. Shyama Kumar Chattopadhyaya (2000) The Philosophy of Sankar's Advaita Vedanta, Sarup & Sons, Nieu-Delhi ISBN 81-7625-222-0
  11. Edward Roer (vertaler), Introduction op Google Boeke to Brihad Aranyaka Upanishad bl. 3
  12. KN Jayatilleke (2010), Early Buddhist Theory of Knowledge, ISBN 978-81-208-0619-1, p. 246–249, vanaf noot 385

Skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.