2 Pallas

Pallas (kleinplaneetnaam: 2 Pallas) is die tweede asteroïde wat ontdek is; die eerste een was Ceres. Dit is ook een van die grootste asteroïdes in die Sonnestelsel. Met ’n geraamde massa van 7% van dié van die asteroïdegordel, is dit die een met die derde grootste massa, sowat 10-30% minder as Vesta s'n.[10] Sy deursnee is 512 km, wat ietwat kleiner as Vesta s’n is. Dit is waarskynlik die oorblyfsel van ’n protoplaneet.

2 Pallas   ⚴


Pallas het ’n groot baanhelling en eksentrisiteit.
Ontdekking [1]
Ontdek deur Heinrich Wilhelm Olbers
Datum 28 Maart 1802
Kleinplaneet-benaming(2) Pallas
Kleinplaneet-kategorie Asteroïdegordel
Pallas
Etimologie Pallas
(Griekse godin)[2]
Wentelbaaneienskappe [3]
Epog 23 Maart 2018
Afelium 3,4119 AE
Perihelium 2,1336 AE
Halwe lengteas 2,7728 AE
Wentelperiode 4,62 jaar
(1 686 dae)
Gem. anomalie 334,32°
Gem. beweging 0° 12m 48.6s / dag
Baanhelling 34,837°
Lengteligging van stygende nodus 173,08°
Periheliumhoek 310,01°
Fisiese eienskappe
Afmetings 550 x 516 x 476 km[4]
Oppervlakte 8,3±0,2×105 km2
Volume 7,1±0,3×107 km3
Massa 2,11±0,26×1020 kg
Gem. digtheid 3,0±0,5 g/cm3
Oppervlak-
aantrekkingskrag		 ≈ 0,21 m/s² (gemiddeld)
Ontsnapping-
snelheid		 ≈ 0,33 km/s
Rotasieperiode 7,8132 h[5]
Rotasiespoed
by ewenaar		 65 m/s
Ashelling 84±5 °[4]
Spektraaltipe: B[3][6]
Skynmagnitude 6,49[7] tot 10,65
Absolute magnitude 4,13[8]
Hoekgrootte 0,629″ tot 0,171″[9]

Toe Pallas op 28 Maart 1802 deur die Duitse sterrekundige Heinrich Wilhelm Olbers ontdek is, is dit as ’n planeet beskou, nes ander asteroïdes in die vroeë 19de eeu. Die ontdekking van baie asteroïdes ná 1845 het daartoe gelei dat hulle eindelik herklassifiseer is.

Pallas se oppervlak bestaan waarskynlik uit ’n silikaatmateriaal; sy spektrum en geraamde digtheid stem ooreen met dié van koolstofryke chondrietmeteoriete. Sy wentelbaan het ’n ongewoon groot helling van 34,8° tot die vlak van die asteroïdegordel en die eksentrisiteit daarvan is amper so groot soos dié van Pluto. Dit maak Pallas relatief onbereikbaar vir ruimtetuie.

Vanweë Pallas se grootte is hy voorheen as ’n moontlike dwergplaneet beskou, maar hy het nie die ronde vorm van ’n dwergplaneet nie.[4]

Verwysings
  1. "2 Pallas". Minor Planet Center (in Engels). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 4 Maart 2016. Besoek op 1 Junie 2018.
  2. Schmadel, Lutz D. (2007). "(2) Pallas". Dictionary of Minor Planet Names – (2) Pallas. Springer Berlin Heidelberg. p. 15. doi:10.1007/978-3-540-29925-7_3. ISBN 978-3-540-00238-3.
  3. "JPL Small-Body Database Browser: 2 Pallas" (2018-01-23 last obs.) (in Engels). Jet Propulsion Laboratory. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 1 Julie 2019. Besoek op 1 Junie 2018.
  4. Carry, B.; et al. (2009). "Physical properties of (2) Pallas". Icarus. 205 (2): 460–472. arXiv:0912.3626. Bibcode:2010Icar..205..460C. doi:10.1016/j.icarus.2009.08.007.
  5. "LCDB Data for (2) Pallas" (in Engels). Asteroid Lightcurve Database (LCDB). Geargiveer vanaf die oorspronklike op 28 April 2020. Besoek op 1 Junie 2018.
  6. Neese, C., red. (2005). "Asteroid Taxonomy. EAR-A-5-DDR-Taxonomy-V5.0" (in Portugees). NASA Planetary Data System. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 20 Februarie 2017. Besoek op 15 Maart 2007.
  7. Menzel, Donald H.; Pasachoff, Jay M. (1983). A Field Guide to the Stars and Planets (2nd uitg.). Boston, MA: Houghton Mifflin. p. 391. ISBN 978-0-395-34835-2.
  8. Tedesco, E. F.; Noah, P. V.; Noah, M.; Price, S. D. (Oktober 2004). "IRAS Minor Planet Survey V6.0". NASA Planetary Data System. 12: IRAS–A–FPA–3–RDR–IMPS–V6.0. Bibcode:2004PDSS...12.....T. Geargiveer vanaf die oorspronklike op 3 Junie 2016. Besoek op 12 November 2017.
  9. Calculated with JPL Horizons for 1608-Feb-15
  10. Pitjeva, E. V. (2005). "High-Precision Ephemerides of Planets—EPM and Determination of Some Astronomical Constants". Solar System Research. 39 (3): 176. Bibcode:2005SoSyR..39..176P. doi:10.1007/s11208-005-0033-2. Geargiveer vanaf die oorspronklike (PDF) op 2017. {{cite journal}}: Gaan datum na in: |archive-date= (hulp)

Eksterne skakels
This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.