1-2 Konings

Die boek sit die geskiedenis van die Samuelboeke voort. Net voor Dawid se dood laat hy sy seun Salamo tot koning salf. Na Dawid se dood reken Salamo af met sy teëstanders en regeer in voorspoed en met wysheid oor die twaalf stamme. Die bou en inwyding van die tempel vorm die hoogtepunt van sy bewind. Na sy dood skeur die ryk in twee dele: Juda - Jerusalem in die suide met nasate van Dawid as hulle konings en Israel in die noorde onder verskillende konings. Die geskiedenis van die twee ryke word afwisselend vertel, eers dié van 'n bepaalde koning (byvoorbeeld Jerobeam van Israel) en dan dié van al die konings van die ander ryk wat gelyktydig met hom geregeer het (byvoorbeeld Rehabeam, Abia en Asa van Juda). Elke koning se optrede word vertel en beoordeel in die lig van wat die Here sy volk in verband met afgodediens beveel het, en die geskiedenis van die tydperk vind sy hoogtepunt in die botsing van die profeet Elia met Agab, botsings wat vertolk kan word as 'n stryd om te bevestig dat die Here God is.

Die eerste sewentien hoofstukke handel oor die geskiedenis van die twee ryke. 'n Groot gedeelte hiervan word in beslag geneem deur die optrede van die profete Elia en Elisa. Die sterk stempel wat Elisa op die tydperk se gebeure afgedruk het, blyk daaruit dat twee persone wie se koningskap deur hom aangekondig is, se nasate nog lank na sy dood 'n leidende rol in die geskiedenis gespeel het.

Na die ondergang van die staat Israel word die geskiedenis van Juda beskryf tot met die val van Jerusalem in 586 v.C. Die hoogtepunte in die tyd was die hervormings deur Hiskia en Josia. Desondanks het die volk sy land verloor omdat hy nie na die Here geluister het nie. Die slotopmerking oor die vrylating van koning Jojagin is die ligpunt waarmee hierdie donker tydperk afsluit.

• Die Bybel: Nuwe vertaling (Bybelgenootskap van Suid-Afrika)